حتی منتقدان یحیی گل‌محمدی هم نمی‌توانند کارنامه پربار او را انکار کنند. یحیی فصل گذشته همه جام‌ها را تصاحب کرد و سابقه بردن پرسپولیس به فینال آسیا را هم دارد. او در تیم‌های دیگر مثل ذوب‌آهن، صبا، نفت، شهرخودرو و... هم کارنامه نسبتا قابل قبولی دارد و این‌طور نیست که موفقیت‌ها یا جام‌هایش اتفاقی باشند اما امسال با سه مشکل بزرگ (به خصوص بعد از ماجرای استعفای آخرش) مواجه شده است.

اولین مسئله این است که پرسپولیس فعلی خوب و زیبا بازی نمی‌کند و حتی نتایج مطلوبی هم کسب نکرده. به هر حال سطح توقعات همیشه از پرسپولیس بالاست. سرخ‌پوشان در حالی که سپاهان سه بازی آخرش را باخت باز هم پایین‌تر از این تیم اصفهانی (و البته استقلال) قرار دارند. فراموش نکنیم که در فصل جاری پرسپولیس پرمهره‌تر از استقلال است.
یحیی در سال‌های اخیر ۷ بار استعفا داده که در نوع خودش آمار عجیبی است و کم‌کم حوصله حامیان خودش هم بابت این همه قهر و استعفا سر رفته! شاید در چند مورد از استعفاهای قبلی حق با او بود اما وقتی یک مسئله‌ای خیلی تکرار می‌شود به قول معروف لوث می‌شود و حالا گل‌محمدی با این مشکل مواجه شده است.
یحیی تقریبا با تمام مدیران قبلی پرسپولیس مشکل داشته و اینجا هم افکار عمومی خیلی سخت می‌پذیرد که همیشه حق با گل‌محمدی باشد. امسال البته مصدومیت‌های متعدد و یارگیری ضعیف انصافا به او لطمه زد و از این دو منظر باید به یحیی حق داد اما این نمی‌شود که در تمام اختلافات و تمام استعفاها حق صد درصد با گل‌محمدی باشد.