محمود فکری و مهدی رحمتی سرمربیان تیم‌های هوادار و نساجی پس از شکست سنگین در هفته سیزدهم برابر سپاهان و استقلال، از باشگاه‌های خود خداحافظی کردند. معمولا زمانی که یک مربی در انتهای نیم فصل اول یا حتی اواسط آن استعفا می‌دهد یا برکنار می‌شود، باشگاه‌ها زمان کمی برای انتخاب جانشین مناسب دارند و معمولا هم کسانی انتخاب می‌شوند که مدت زیادی از استعفا یا برکناری‌شان از تیم‌های سابقشان نگذشته است؛ یا به عبارت بهتر کسانی انتخاب می‌شوند که کارنامه چندان خوبی ندارند.

حال اینجا چند سوال مطرح می‌شود، آیا مدت زمان کم برای انتخاب جانشین بهانه مناسبی برای یک انتخاب اشتباه یا عجولانه است؟ آیا فوتبال ایران به لحاظ نیروی انسانی در عرصه مربیگری آنقدر کمبود دارد که تیم‌های دیگر لیگ ناچارند که با مربیان ناکام در گذشته به لیگ ادامه دهند؟ چرا مربیان ناکام را وادار نمی‌کنید تا سطح دانش خود را ارتقا دهند؟ چرا فرصتی را در اختیار مربیان تازه‌نفس و البته بادانش قرار نمی‌دهید تا خودی نشان دهند؟

این درست است که فوتبال ایران به لحاظ زیرساخت و امکانات باید تقویت شود اما کیفیت مربی هم تأثیر خودش را دارد. مربیانی که دانش کافی و اخلاق حرفه‌ای داشته باشند، می‌توانند باعث پیشرفت بازیکنان شوند و همین یک نکته مثبت در کارنامه هر مربی به شمار می‌رود. بزرگ‌ترین خطای مدیران ارشد فوتبال و مدیران باشگاه‌ها این است که تنها به یک دایره محدود از مربیان نگاه می‌کنند و به سایرین اهمیتی نمی‌دهند.