قلعه‌نویی در ماجرای خداداد سکوت کرد و سرانجام جامعه فوتبال به این نتیجه رسید که او از رفتن خداداد ناراحت نشده بود! تاج هم در همه ماجراهای اخیر سکوت کرده و طبعاً نمی‌تواند جلوی تحلیل کارشناسان و رسانه‌ها را بگیرد. حدود سه ماه و نیم از شکایت سپاهان به کمیته استیناف می‌گذرد اما تاج سکوت کرده است. حدود ۳ ماه از بحث پرونده استقلال می‌گذرد اما تاج سکوت کرده. سر ماجرای ادعای هدایت ممبینی(دبیرکل فدراسیون) علیه علی خطیر باز هم تاج سکوت کرد و کاملاً مشخص است که «سیاست سکوت» رئیس فدراسیون ادامه دارد. جالب اینکه انگار برای مهدی تاج خیلی مهم نیست که این سیاست سکوت منجر به پیروزی شود یا شکست!

او در مورد هر رخداد مهم و غیرمهمی سکوت می‌کند تا شاید خودش بگذرد! اما به هر حال افکار عمومی این مدل ریاست کردن را نمی‌پسندد و سؤالات بی‌شماری در ذهن مردم نقش می‌بندد که در نهایت منتج به «بدبینی» می‌شود. کافی است همین الان خود فدراسیون فوتبال (نه رسانه‌ها) یک نظرسنجی در مورد عملکرد تاج، مدل مدیریتش و سکوت‌های ادامه‌دارش برگزار کند تا ببیند اوضاع از چه خبر است. گاهی اوقات البته سکوت بهترین حربه است اما یک جاهایی سکوت یعنی عقب‌نشینی و تسلیم شدن. مهدی تاج که خودش یک آدم کارکشته و عاقل است، حتماً می‌تواند در خلوت خود این حجم از سکوت و بی‌خیالی را تحلیل کند اما نمی‌تواند منکر این شود که مردم در مورد همه اتفاقات اخیر بدبین هستند و ریشه این بدبینی به تصمیمات غلطی مربوط می‌شود که بعضاً از داخل فدراسیون فوتبال اتخاذ می‌شود.