پرسپولیس در روزی که نیاز به برد داشت، بسیار حمله کرد اما ضدحملات الدوحیلی ها نفس پرسپولیس را برید و به جز 2 گلی که این تیم روی ضدحملات دریافت کرد، آن ها چند بار هم با بیرانوند تک به تک شدند و اگر اعتبار و قدرت بیرانوند نبود، سرخها بیشتر هم گل می خوردند.

 در این که کنعانی زادگان و گولسیانی جزو بهترین مدافعان مارکت امروزی فوتبال ایران هستند شکی نیست. اما از اولین دیداری که پرسپولیس در غیاب مرتضی پورعلی گنجی بعد از مصدومیتش برگزار کرد، گفتیم شکل فنی بازی و عملکرد این 2 دفاع میانی به هم نمی خورد و این دو نفر اصلا نمی توانند با هم یک زوج مقتدر را تشکیل دهند.

اینجا است که پرسپولیس قدر و ارزش یک مدافع میانی باتجربه و بسیار باهوش به نام مرتضی پورعلی گنجی را بیشتر حس می کند. پورعلی گنجی در کنار کنعانی زادگان در تیم ملی و پورعلی گنجی در کنار گولسیانی در پرسپولیس نشان داد که رهبر واقعی خط دفاع است و با توان او بود که کنعانی و گولسیانی بهترین و بی اشتباه ترین عملکرد خود را در پرسپولیس و تیم ملی ارائه کردند.

حالا در غیاب پورعلی گنجی می بینیم که این خط، با وجود حضور 2 ستاره درجه اول، در بازی برابر الدوحیل تبدیل به پاشنه آشیل تیم پرسپولیس می شود و همان طور که یحیی گل محمدی هم اقرار کرد، پرسپولیس از فضای بین 2 دفاع وسط و پشت آن ها رنج بسیار برد و صعودش را به همین دلیل از دست داد. پرسپولیس وجود پورعلی گنجی را در شبی فریاد کرد که او با عصا و از کنار زمین بازی را تماشا می کرد.