روزنو : روزنامه ابتکار روز دوشنبه موضوع پیشنهادی برخی از اقشار اجتماعی مبنی بر انصراف از دریافت یارانه را مشروط به پرداخت آن برای بخش سلامت در سر مقاله خود با عنوان «جنبش نه بزرگ یارانه نقدی؟» برجسته کرد.
« هادی وکیلی» نویسنده این متن آورده است: دولت در شرایط سخت اقتصادی مجبور به اجرای فاز دوم هدفمندی یارانه هاست.
از یکسو اجرای فاز دوم تبعات و پیامدهای تورمی را به دنبال دارد و از سوی دیگر برای جبران بخشی از تورم ایجاد شده می بایست برای دهک های پایین جامعه تدبیر لازم صورت پذیرد.
دولت گذشته ساده ترین صورت مسئله را برگزید و آن اینکه درآمد حاصل از گرانی حامل های انرژی در مرحله اول هدفمندی را با ضمیمه یک هزار میلیارد تومان از خزانه کشور را به شکل مساوی در قالب سرانه 45 هزار تومان بین دارا و ندار توزیع نمودند.
این روش پرداخت موجب شد که آثار اجرای فاز اول هدفمندی از بین برود و چاه ویل پرداختی ها همه محاسن طرح را یکجا بلعید این شکل از کار باعث گردید تا تورم حاصل از پرداخت های نقدی به مرور ارزش 45 هزار تومان را به صفر نزدیک نماید.
حال دولت بر سر دو راهی قرار گرفته است. از یک سو یا باید شیب افزایش قیمت ها را چنان تند نماید که درآمد حاصل جوابگوی تعهدات ماهیانه یارانه نقدی باشد که این موجب شوک به جامعه و باعث تورم مهلک است و یا اینکه فاز دوم را با شیب بسیار ملایم و تغییر اندک قیمت ها به اجرا بگذارد که با این روش درآمد حاصل نیز جوابگوی تعهدات ماهیانه سرانه یارانه نقدی نخواهد بود.
پس تنها راه و صحیح ترین مسیر این است که مردم در فاز دوم به کمک دولت بیایند. اینکه دولت خود اقدام به حذف بخشی از جامعه نماید چندان موجه نیست چرا که پایه اطلاعاتی برای چنین گزینشی ضعیف است و احتمال اجحاف به عده ای در اقدام یک طرفه دولت وجود دارد و در نتیجه بهتر آن است که این اقدام را در شکل اجتماعی آن به تشخیص و همت خود مردم واگذارند. اما این اعتماد، اقدام مناسب را طلب می کند.
دارا های جامعه با اقدام خود خواسته در «نه» گفتن به یارانه های نقدی در کمک به کم درآمد ها خود را شریک خواهند کرد.
اگر جنبش « نه » به یارانه ها راه بیفتد و تمام کسانی که از پایه درآمد بالای یک میلیون تومان برخوردار هستند در یک حرکت انتخابی با عدم پر کردن فرم های یارانه ای، نه به یارانه ها بگویند، دست دولت را برای تأمین نیاز نیازمندان جامعه باز گذاشته اند.
مردم ایران هم ثابت کرده اند که هر گاه مورد اعتماد قرار گرفته اند راه را خوب انتخاب می کنند و رفتاری مدنی و فرهنگی به نمایش می گذارند.
در شرایط کنونی دریافت یکسان یارانه کشور را شبه سوسیالیستی کرده است. این شیوه نه در شأن مردم و نه متناسب جایگاه ایران می باشد.
بر این اساس انتظار است که مردم خود آستین بالا زنند و به شکل یک جنبش تأثیرگذار مناعت طبع خود را به رخ کشند و در تأمین نیازهای دهک های پایین جامعه شریک شوند به عبارت دیگر مردم ایران در دادن خیرات و نذورات و صدقات همواره پیشرو بوده اند و حجم مشارکت ماهیانه آنان در امور خیر، بیش از 45 هزار تومان می باشد.
بهتر آنست که این عمل خیر را در قالب « نه» مستقیم به یارانه ها و به نیت خیر رسانی به نمایش بگذارند که اگر چنین شد ثوابش از اقدامات فردی به مراتب بیشتر خواهد شد.
« هادی وکیلی» نویسنده این متن آورده است: دولت در شرایط سخت اقتصادی مجبور به اجرای فاز دوم هدفمندی یارانه هاست.
از یکسو اجرای فاز دوم تبعات و پیامدهای تورمی را به دنبال دارد و از سوی دیگر برای جبران بخشی از تورم ایجاد شده می بایست برای دهک های پایین جامعه تدبیر لازم صورت پذیرد.
دولت گذشته ساده ترین صورت مسئله را برگزید و آن اینکه درآمد حاصل از گرانی حامل های انرژی در مرحله اول هدفمندی را با ضمیمه یک هزار میلیارد تومان از خزانه کشور را به شکل مساوی در قالب سرانه 45 هزار تومان بین دارا و ندار توزیع نمودند.
این روش پرداخت موجب شد که آثار اجرای فاز اول هدفمندی از بین برود و چاه ویل پرداختی ها همه محاسن طرح را یکجا بلعید این شکل از کار باعث گردید تا تورم حاصل از پرداخت های نقدی به مرور ارزش 45 هزار تومان را به صفر نزدیک نماید.
حال دولت بر سر دو راهی قرار گرفته است. از یک سو یا باید شیب افزایش قیمت ها را چنان تند نماید که درآمد حاصل جوابگوی تعهدات ماهیانه یارانه نقدی باشد که این موجب شوک به جامعه و باعث تورم مهلک است و یا اینکه فاز دوم را با شیب بسیار ملایم و تغییر اندک قیمت ها به اجرا بگذارد که با این روش درآمد حاصل نیز جوابگوی تعهدات ماهیانه سرانه یارانه نقدی نخواهد بود.
پس تنها راه و صحیح ترین مسیر این است که مردم در فاز دوم به کمک دولت بیایند. اینکه دولت خود اقدام به حذف بخشی از جامعه نماید چندان موجه نیست چرا که پایه اطلاعاتی برای چنین گزینشی ضعیف است و احتمال اجحاف به عده ای در اقدام یک طرفه دولت وجود دارد و در نتیجه بهتر آن است که این اقدام را در شکل اجتماعی آن به تشخیص و همت خود مردم واگذارند. اما این اعتماد، اقدام مناسب را طلب می کند.
دارا های جامعه با اقدام خود خواسته در «نه» گفتن به یارانه های نقدی در کمک به کم درآمد ها خود را شریک خواهند کرد.
اگر جنبش « نه » به یارانه ها راه بیفتد و تمام کسانی که از پایه درآمد بالای یک میلیون تومان برخوردار هستند در یک حرکت انتخابی با عدم پر کردن فرم های یارانه ای، نه به یارانه ها بگویند، دست دولت را برای تأمین نیاز نیازمندان جامعه باز گذاشته اند.
مردم ایران هم ثابت کرده اند که هر گاه مورد اعتماد قرار گرفته اند راه را خوب انتخاب می کنند و رفتاری مدنی و فرهنگی به نمایش می گذارند.
در شرایط کنونی دریافت یکسان یارانه کشور را شبه سوسیالیستی کرده است. این شیوه نه در شأن مردم و نه متناسب جایگاه ایران می باشد.
بر این اساس انتظار است که مردم خود آستین بالا زنند و به شکل یک جنبش تأثیرگذار مناعت طبع خود را به رخ کشند و در تأمین نیازهای دهک های پایین جامعه شریک شوند به عبارت دیگر مردم ایران در دادن خیرات و نذورات و صدقات همواره پیشرو بوده اند و حجم مشارکت ماهیانه آنان در امور خیر، بیش از 45 هزار تومان می باشد.
بهتر آنست که این عمل خیر را در قالب « نه» مستقیم به یارانه ها و به نیت خیر رسانی به نمایش بگذارند که اگر چنین شد ثوابش از اقدامات فردی به مراتب بیشتر خواهد شد.
نظراتی كه حاوی توهین و مغایر قوانین کشور باشد منتشر نمی شود
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید
