فراخوان مهران رجبی برای همکاران بازیگرش

مهران رجبی می گوید: به نظرم حتی اگر تاریخ را مغرضانه هم مطالعه کنید متوجه می‌شوید که تاریخ خالی از وحشی‌گری آنها نیست. اما رسانه‌های معاند وحشی‌گری را به گونه‌ای نشان می‌دهند که دفاع از حق است. بنابراین من فکر می‌کنم مقابله با این حجم عظیم رسانه‌ای کار سنگینی است که صداوسیما تلاشش را در این زمینه کرده است. آن هم در حالی که این اتفاق مدت‌هاست وجود داشته و همچنان هم وجود دارد و رسانه‌ملی در این رقابت نابرابر و ناعادلانه مدام در تلاش برای شفافیت و انتقال اخبار موثق به مخاطب است. برخی واقعیت را می‌دانند، اما نظری نمی‌دهند و واکنشی نشان نمی‌دهند که به عقیده من همین اتفاق به نوعی دفاع از رژیم‌صهیونیستی محسوب می‌شود. 

مقابله با لشگر مجازی 

رجبی همچنین درباره حمایت هنرمندان از مردم غزه و اقداماتی که در این زمینه می‌توانند انجام دهند هم می‌گوید: هنرمندان می‌توانند در اجتماعاتی که به این منظور برگزار می‌شود، شرکت کنند. البته متاسفانه برخی از هنرمندان درگیر فالوئر و مواجهه با فضای فحاش مجازی هستند و آن جوهره را ندارند که به وضوح اعلام نظر کنند. شاید در خفا یا در گفت‌و‌گوهای رو‌در‌رو از غزه دفاع می‌کنند. اما انگار مرعوب بخشی از واکنش‌های فضای مجازی شده‌اند و می‌ترسند اعلام نظر کنند. خیلی‌ها نمی‌دانند با بیان صریح نظر و نشان دادن شجاعت -که ویژگی ما مردم ایران است- از مشکلات مقاومت کم می‌شود و حسن و لطف خداداد نصیب حال ما خواهد شد. خود من که جرات و جوهره مخالفت با نظام ظلم را ندارم، باید بدانم که عزت دست خداست؛ نه بنده خدا. این دنیا فانی است و همه می‌روند. اگر دنبال عزت و عزیز بودن واقعی هستیم، از شنیدن توهین‌های بی‌اساس نترسیم. مقابل ما یک لشگر مجازی فحاش وجود دارد که کارشان همین است. حتی سکوت هم کنیم، کارشان را می‌کنند. لذا بهتر این است که عمر باقی‌مانده را برای خدا صرف کنیم و از او عزت بخواهیم.  وی همچنین ادامه می‌دهد: در این مسیر یا باید فدای خدا شد یا شیطان؛ راه سومی وجود ندارد. بهتر است عمر گذران را فدای خدا کنیم؛ نه شیطان.

پوشش رسانه‌ای اثرگذار

این بازیگر درباره تاثیر حمایت هنرمندان از مظلومیت و حق، به خصوص هنرمندانی که چهره‌های جهانی هستند می‌افزاید: همان‌طور که گفتم بدیهی است هنرمندان می‌توانند در این زمینه اقدامات موثری انجام بدهند. من معتقدم اگر هنرمندان می‌خواهند نزد خداوند عزتمند شوند، وظیفه بیشتری به نسبت سایر مردم دارند. باید صدای مظلومان باشیم نه بازیچه ظالمان. کسی که به لطف خدا دیده شده و به شهرت و محبوبیت رسیده است بیشتر باید صحبت و بیان نظر کند. چون بیشتر دیده می‌شود و تاثیرگذارتر است. هنرمندی که اسکار گرفته یا نامزد فلان جشنواره شده و فیلمش در جهان دیده شده باید در این خصوص نظر دهد و از هیچ کسی و هیچ چیزی نترسد. من نمی‌دانم چرا عده‌ای می‌ترسند؟! آیا از فضای مجازی و فحاشی در آن ‌هراس دارند؟ آنها که غنی‌تر هستند - چه از لحاظ علمی و چه از نظر هنری - مسئولیت سنگین‌تری دارند. اطمینان دارم که روزی در آن جهان مواخذه خواهیم شد و به ما می‌گویند تو که دیده شدی، چرا حرف نزدی؟ چرا سکوت کردی؟رجبی در تکمیل گفته‌هایش درباره فعالیت رسانه تاثیرگذاری چون صداوسیما در این زمینه هم بیان می‌کند: تا جایی که من دیدم و در جریان هستم، صداوسیما شبکه‌هایی را به این موضوع اختصاص داده که به صورت زنده غزه و تحولاتش را نشان می‌دهد و اخبار و زیرنویس‌هایی هم در برنامه‌های غیر سیاسی دارد. ضمن این‌که در بخش‌های خبری هم مدام دنبال انتقال اخبار موثق و درست به مخاطبانش است. بخش کارشناسی و تحلیل هم دارد. به نظرم کار دیگری نمانده که صداوسیما برای این قضیه انجام نداده باشد. انصافا تمام توانش را به کار گرفته است. به دلیل پوشش رسانه‌ای شبکه‌های مختلف، فکر می‌کنم هیچ کسی در کشور و حتی جهان نمانده که متوجه هجوم نظامی وحشی، خونخوار و نجس به مردم غزه نشده باشد. 

هنرمند چشمش را روی جنایت نمی‌بندد

بازیگر سریال مادر سوجان در پاسخ به این پرسش که وقتی صحنه‌های دلخراش حملات رژیم صهیونیستی را به غزه از تلویزیون تماشا می‌کند چه حسی دارد، می‌گوید: قلب هر انسانی به درد می‌آید وقتی می‌بیند یک عده آدم بی‌دفاع و مظلوم کشته می‌شوند یا به کودکان و زنان ظلم می‌شود. مگر می‌توان از این صحنه‌ها بی‌تفاوت گذشت وهیچ حسی نداشت؟ طبیعتا من هم از تماشای این کشتار ناراحت می‌شوم. البته همه می‌دانیم که این کشتار در غزه اتفاق تازه‌ای نیست و رژیم صهیونیستی فقط از سال۲۰۰۶ تا امروز ۱۵۰هزار فلسطینی را به شهادت رسانده است. کار رژیم صهیونیستی همین است و قبلا هم به آنها نظام کودک‌کش می‌گفتیم. اگر جوان‌های ما در اینترنت جست‌وجو کنند متوجه ظلم‌های آریل شارون لعنتی می‌شوند و درمی‌یابند در طول این سال‌ها این رژیم چه اقدامات غیرانسانی انجام داده است. تمام کشتار و اقدامات رژیم صهیونیستی در تاریخ ثبت شده است. بنابراین نمی‌توان نسبت به این فجایع بی‌تفاوت بود. اگر کسی از جامعه هنری این حقایق را نمی‌داند یا نمی‌بیند، قطعا هنرمند نیست و فقط این عنوان را یدک می‌کشد. لذا هر هنرمندی باید نسبت به این اتفاقات واکنش و عکس‌العمل نشان دهد و شب سر راحت به بالین نگذارد. کسی که اعلام موضع نمی‌کند بخشی از ناراحتی‌اش باید این باشد که چرا خود را پنهان کرده و واکنش نشان نمی‌دهد. با این طرز تفکر قرار است چه چیزی را از دست بدهد و چه چیزی را به دست آورد. از آنجا که شاید فردا شب اول قبر من هنرمند باشد، باید از فرصت باقی‌مانده استفاده و اعلام نظر کنم و همه‌مان به بانیان این رژیم بسیار کثیف لعنت بفرستیم.