کارلوس کی‌روش کار خود را با حضور تیم ملی قطر در جام طلایی آغاز کرد اما با شروع فیفادی‌ها و تحمل دو شکست سنگین به نظر می‌رسد او به سرعت به جایی رسیده که فدراسیون قطر باید درباره‌اش تصمیم بگیرد. آنها یا شجاعت حفظ او را برای رقابت‌های جام ملت‌ها دارند و یا از ترس کسب نتیجه ضعیف در رقابتی که میزبانش هستند، دست به تغییر خواهند زد؛ موقعیتی که کی‌روش هرگز آن را در ایران تجربه نکرده بود. 

مسابقه ایران و قطر در فضایی کاملا دوستانه آغاز شد. کارلوس کی‌روش پیش از بازی ایران با انتشار پستی که مضمون آن را قبلا نیز در رسانه‌های شخصی خود به اشتراک گذاشته بود، به ستایش از شاگردانش در تیم ملی ایران پرداخت اما نکنه جالب برقراری رابطه نزدیک و گرم با امیر قلعه‌نویی بود؛ چیزی که پس از بازی اول ایران مقابل اردن در دوربین‌ها ثبت شد. ارتباطی که شروعش به دوره مربیان نخبه آسیا در قطر بازمی‌گشت که آنجا امیر قلعه‌نویی و کارلوس کی‌روش برای اولین بار و در زمان پس از جام جهانی با یکدیگر صحبت مفصلی کردند و با کمک مترجم شکل ارتباط‌شان تغییر کرد؛ زمانی که کی‌روش تلفن شخصی خود را در اختیار امیر قلعه‌نویی گذاشت تا اگر او کاری در قطر بخواهد، برایش انجام بدهد.

با شروع مسابقه، امیر قلعه‌نویی با با دسته گل سمت سرمربی سابق ایران رفت و از او در میدانی بزرگتر تقدیر کرد. بعد از او نوبت بازیکنان تیم ملی بود که تک تک سراغ سرمربی بروند. همه بازیکنان از جمله شجاع خلیل‌زاده و حسین کنعانی که به خاطر عدم حضور در فهرست اولیه تیم ملی خیلی هم خوشحال نبود. بعد هم بازی آغاز شد و ایران از همان ابتدا با حملات پی در پی کار را دست گرفت.

در شرایطی که کی‌روش در زمان سرمربیگری در تیم ملی ایران استاد مقابله با حریفانی بود که رنک بالاتر یا شرایط بهتری داشتند، در این مسابقه هر چه از زمان بازی گذشت، برتری ایران جدی‌تر شد. انگار بازیکنان قطر آنی نبودند که کی‌روش قبلا در خاورمیانه تجربه کرده بود؛ چه در مصر و چه در ایران که حتی ستاره‌ای مثل محمد صلاح با آن کیفیت و شرایط کاملا گوش به فرمان او در کنار خط حرکت می‌کرد.

در نیمه اول صدای کی‌روش برای بینندگان تلویزیونی قابل مقایسه بود. او از کلمه فایت استفاده می‌کرد و مدام به بازیکنانش می‌گفت بجنگند و در صحنه‌ای دیگر پشت یک ضربه کاشته از اکرم عفیف خواست روی طارمی فشار بگذارد اما انگار بازیکنان قطر با نوعی بی تفاوتی نسبت به این سرمربی پرتغالی نگاه می‌کردند؛ درست بر خلاف ایرانی‌ها که وقتی کی‌روش از لب خط فرمانی صادر می‌کرد، حجت تمام بود. لابد علت اینکه کارلوس کی‌روش بازیکنان ایران را بهترین شاگردان خود در طول تاریخ مربیگری‌اش می‌داند نیز همین است.

با شروع نیمه نیمه دوم و پس از آنکه حسین کنعانی روی یک توپ بلند برای بار اول دروازه قطر را باز کرد، این بازیکن با وجود اتفاقاتی که پشت سر گذاشته بود، در شرایطی که شاید قصد داشت رقص و شادی‌اش را مقابل نیمکت قطر به نمایش بگذارد، با دیدن امیر قلعه‌نویی که با دقت همه چیز را زیر نظر داشت در مقابل نیمکت ایران میخکوب شد و همانجا رقصش را انجام داد. لحظاتی بعد گل دوم ایران رسید و دیگر از کی‌روش صدایی درنمی‌آمد. بعد از این هم نوبت گل سوم بود و چهارم و بعد سوت پایان بازی.

ضمن اینکه در عکس‌هایی که محسن داوودی از کارلوس کی‌روش ثبت کرده، او خیره ایران و ستاره‌هایش را زیر نظر دارد و شاید به تفاوتی فکر می‌کند که در تیمی مثل ایران برای ارائه در اختیارش بود.

اینجا یک تصویر دیگر هم داریم؛ جایی که همزمان دو سرمربی در یک زاویه قرار گرفته و انگار در یک مسیر قدم می‌زنند. انگار که آن جمله معروف که "اگر می‌خواهی کسی را قضاوت کنی، کفش‌های او را بپوش و در مسیری که او رفته، قدم بزن تا سختی‌های او و کارش را درک کنی" در حال تداعی شدن بود. لابد علت احترام ویژه سرمربی فعلی تیم ملی ایران به مربی پرتغالی سابق نیز همین است. هشت سال در یک تیم ملی با نتایجی که خوب یا بد باعث رضایت مردم شد.

چه خوب که زمان می‌گذرد و موقعیت‌ها تغییر می‌کند، برای اینکه یادمان نرود در فوتبال هیچ چیز قطعی و همیشگی نیست.