این قانون فیفاست که مربیان پس از پایان مسابقه رسمی در کنفرانس خبری پاسخگوی رسانه‌ها می‌شوند. جلسه‌ای که قواعد خاص خود را دارد و در فوتبال خودمان هم حسابی تاریخ‌ساز است و خاطره‌های بی‌شماری از اتفاقات در این کنفرانس‌ها داریم!

ابتدا مروری بر بخشی از حرف‌های امیر قلعه‌نویی در کنفرانس بعد از بازی می‌کنیم: به تیم قطر و کیروش به‌خاطر صعود به دیدار نهایی تبریک می‌گویم. کیروش زحمات زیادی برای فوتبال ما کشیده است. امیدوارم دیدار برابر قطر بازی خوبی شود اما واقعیت این است کیفیت زمین، دلخواه نیست. شما بازی عراق و قطر را دیدید که صفر بر صفر شد و موقعیت‌های بسیار کمی به‌وجود آمد ولی بازی ما برابر اردن ۴ گل داشت و می‌توانست پنج، شش گل دیگر هم داشته باشد. از این خوشحالم که تیم ملی فوتبال زیبا بازی می‌کند و حتی روز بدش هم سه گل می‌زند. البته ایراد کار در ساختار دفاعی بوده که آن را هم ان‌شاءالله برطرف می‌کنیم. در پایان خواهشم از همه این است که به فوتبال کمک کنند. این‌که بخواهند فدراسیون فوتبال و تیم ملی را بزنند، این موضوع هیچ مشکلی را حل نمی‌کند.

در این اظهارات نکات مهمی وجود دارد. مثلا این‌که انگار مشکل زمین‌های خراب فقط مختص ما نیست! دیگر این‌که قلعه‌نویی در یک اخلاق پسندیده از زحمات کیروش برای فوتبال ما تشکر می‌کند ولی بلافاصله کنایه‌ای به او می‌زند که حالا تیم ایران در روز بدش هم سه گل می‌زند!

اما شاید جالب‌ترین قسمت حرف‌های قلعه‌نویی اشاره او به انتقادهای تلویزیونی باشد.

تیم ملی ایران جمعه شب قرار بود از ساعت ۲۱:۳۰ به وقت تهران در اردن به زمین برود و به همین دلیل ساعت برنامه «شب‌های فوتبالی» تغییر کرد و از ۱۹:۳۰ روی آنتن رفت. برنامه‌ای که اختصاص به میز گردی برای نقد کارنامه ۴۰۰ روزه فدراسیون تاج داشت. زمانی که این برنامه روی آنتن بود، قاعدتا قلعه‌نویی باید همراه تیمش در رختکن مشغول مرور آخرین تاکتیک‌ها و گوشزد آخرین نکات فنی به شاگردانش باشد. بعد هم که برای دو ساعت تمام حواسش به مسابقه ایران و اردن بوده و بعد از بازی هم که در رختکن فرصتی جز یک تشکر از بازیکنان نیست و باید مربی بلافاصله راهی کنفرانس شود! پس سرمربی تیم ملی کی و کجا توانست بفهمد در برنامه تلویزیونی در ایران چه اتفاقاتی افتاده، چه حرف‌هایی زده شده و از همه مهم‌تر چه موضعی باید اتخاذ کند؟ مگر ژنرال پای تلویزیون بود؟!