استرالیا از جمله کشورهایی است که طبیعتی بکر و حیواناتی عجیب و غول پیکر و صد البته خطرناک دارد.
آ

حیوانی به نام emu گونه ای شترمرغ است که بومی کشور استرالیا است و در برخی مواقع قد آن ها به دو متر هم می رسد. این شترمرغ ها می تواند تا ۶۵ کیلومتر در ساعت، سرعت داشته باشند.

بعد از جنگ جهانی اول دولت استرالیا به مردمان کشورش زمین داده بود تا کشاورزی کنند. در زمان رکود بزرگ هم بیشتر جمعیت استرالیا، کشاورز بودند و این درحالی بود که به دلیل همین رکود بزرگ در جهان، هیچ کشوری محصولات شان را نمی خرید.

همین امر سبب شد بسیاری از کشاورزان، زمین های شان را با پولی اندک بفروشند و به شهرها سرازیر شوند.

با مهاجرت کشاورزان به شهرها، محصولات کشاورزی کم شد و شترمرغ ها که پرنده ملی این کشور هستند با کمبود غذا مواجه شده بودند.

در سال ۱۹۳۲، مناطق کشاورزی متعددی توسط شترمرغ ها از بین رفتند، برای همین است که به این گونه در استرالیا آفت گفته می شود، چرا که مثل ملخ می توانند تمامی مزارع را در زمان محدودی بخورند و از بین ببرند.

در همین سال، این شترمرغ ها، میلیون ها دلار محصولات کشاورزی را خورده بودند به شکلی که در استرالیا قحطی پدید می آید.

دولت استرالیا از وزیر دفاع این کشور راهکار می خواهد و جورج پیرس( وزیر دفاع) هم در پارلمان این کشور، پیشنهاد می دهد که آنها را نابود کنیم؛ یعنی با سلاح گرم آنها را می زنیم تا جمعیت شان کاهش یابد و محصولات کشاورزی در امان باشند.

تعداد افرادی که برای جنگ با شترمرغ های استرالیایی به کار گرفته شدند، سه نفر بودند که یکی از آنها اسلحه هم نداشت. شترمرغ های استرالیایی وقتی صدای تیر می شنیدند با سرعت زیاد به هر طرف پخش می شدند و همین امر سبب می شد که فرد مسلح نداند به کدام شترمرغ شلیک کند.

در روز اول، دو نفر در مجموع توانستند ۱۲ شترمرغ را بکشند و این پرندگان با تلفات کم در این جنگ پیروز شدند.

این سه نفر برای دنبال کردن شترمرغ ها از آفرود استفاده کردند که آن هم اثری نداشت. این کارهای وزیر دفاع استرالیا و نیروهایی که فرستاده بود، سبب آبروریزی بزرگی در سطح جهانی شد که می گفتند استرالیا در جنگ با شترمرغ ها شکست خورده است

در پارلمان، به وزیر دفاع استرالیا گفتند باید مدال پیروزی را به شترمرغ ها بدهیم چون شما لیاقت ندارید.

بالاخره وزارت دفاع استرالیا استراتژی اش را تغییر داد و موفق شدند هفته ای ۳۰۰ شترمرغ را بکشند. بعد از این که هزار شترمرغ کشته شد، وزیر دفاع استرالیا گفت این کار بی فایده ای است.

در هرحال، شترمرغ های استرالیایی در این جنگ پیروز شدند و نسبت به جمعیت شان، تلفات بسیار کمی دادند.

کشاورزان تلاش می کردند تا با شترمرغ های استرالیایی مبارزه کنند اما موفق نبودند چرا که تعدادشان بسیار زیاد بود و کشتن یک عدد، تاثیر خاصی نداشت. تا این که برخی کشاورزان تصمیم می گیرند از توری های بلند دور مزارع استفاده کنند که صد البته موثر بود و دیگر شترمرغ ها امکان نزدیک شدن به مزارع را نداشتند