وقتی پس از دو قهرمانی یکی در جام حذفی و دیگری در لیگ برتر با هزار شوق و اشتیاق برای حضور دوباره در لیگ قهرمانان آسیا باشید و همیشه حرف از کسب ستاره سوم دارید به یکباره شما را از حضور در لیگ قهرمانان محروم می‌کنند چه حس و حالی به شما دست می‌دهد؟

وقتی ابتدا پنجره نقل و انتقالات تیم تان بسته می‌شود و دیگر نمی‌توانید برای چندین ماه و یک نیم فصل تا باز پس گیری شکایت و پرداخت بدهی‌ها یارگیری کنید و مهره‌های مورد نظر خودتان را جذب کنید تا یک تیم قدرتمند داشته باشید چه حسی پیدا می‌کنید؟ اینکه برای دومین فصل متوالی باز بخاطر بزرگترین و سنگین ترین بدهی شاید تاریخ باشگاه بخاطر تعلل و وقت تلف کردن‌های مسئولان و بسیاری افراد دیگر از حضور در لیگ قهرمانان محروم می‌شوید این عذاب آورترین و ناراحت کننده ترین اتفاق ممکن برایتان خواهد بود.

تیمی با هزار سختی در لیگ با بسته شدن پنجره نقل وانتقالات و بسیاری سنگ اندازی‌های دیگر به قهرمانی لیگ می‌رسد و مشتاق برای حضور در آسیاست اما به یکباره باز با محرومیت از حضور در آن رقابت مواجه می‌شود. حال یا به خاطر شکایت، یا بخاطر عدم داشتن مجوز حرفه ای و...و... که همگی بخاطر بی درایتی و به کفایتی افرادی بوجود آمده اند که در رأس کار مدیریتی باشگاه قرار گرفته اند و پس از مدتی خود را مبری از هرگونه تقصیر می‌دانند اما چه سود و چه حاصل از افسوس و حسرت‌های دوباره.

از آخرین حضور آبی پوشان استقلال در آسیا نمی‌دانیم چند فصل می‌گذرد، شاید سه فصل شاید هم بیشتر و دو فصلی که استقلال از حق طبیعی خود محروم مانده، واقعا نمی‌دانیم استقلال آسیا را دوباره چه زمانی به چشم خود می‌بیند و در آن آقایی خواهد کرد؟