چندی پیش مردی با مراجعه به دادسرای جنایی گفت: فکر می‌کنم مدیر و کارکنان مرکز توانبخشی و نگهداری معلولان باعث مرگ فرزندم شده‌اند و به این خاطر از آنها شکایت دارم.

پس از طرح شکایت، پرونده‌ به شعبه چهارم بازپرسی دادسرای امور جنایی تهران ارجاع شد و وقتی شاکی مقابل بازپرس وحید ناصری نشست در تشریح شکایت خود گفت: من سه فرزند داشتم که هر سه آنها معلول ذهنی بودند و بزرگ‌ترین‌شان 19ساله بود که مدتی قبل فوت شد. همزمان فرزندی را که از او کوچک‌تر بود، به این دلیل که فکر می‌کردم در مرکز توانبخشی و نگهداری خصوصی شرایط بهتری خواهد داشت به یکی از  مرکز توانبخشی خصوصی فرستادم.

همزمان که درگیر از دست دادن فرزند بزرگم بودم به من خبر دادند چند روز است فرزند کوچک‌ترم که در مرکز توانبخشی نگهداری می‌شد در بیمارستان بستری شده است؛ البته در تمام این مدت با مرکز مورد نظر در ارتباط بودم و فکر کردم آنها چون از شرایط روحی و به‌هم‌ریختگی اوضاع من به خاطر از دست دادن فرزند بزرگم باخبر هستند خودشان فرزندم را به بیمارستان برده‌اند تا تحت درمان قرار گیرد.

در نهایت فرزند کوچک‌تر هم بعد از آنکه دو هفته در بیمارستان بستری و تحت درمان بود فوت شد. پزشکان علت فوت پسرم را ایست قلبی تشخیص دادند اما وقتی جنازه بچه‌ را دیدم آثار متعدد کبودی و سوختگی روی بدن او بود و آن موقع بود که فهمیدم این تصور که آنها به خاطر مراعات حال من دیر موضوع بستری شدن فرزندم را به من خبر داده‌اند تصور اشتباهی بوده است، چون اگر این‌طور بود نباید آثار کبودی، سوختگی و کبودی روی بدن او دیده می‌شد.

با طرح این شکایت بازپرس جنایی دستور تحقیق در مورد علت و زمان ضرب و جرح و کبودی و سوختگی‌ها را صادر کرد، همچنین دستور داد موضوع از طریق بهزیستی بررسی شود و مدیر مرکز مورد نظر نیز برای پاره‌ای توضیحات در داسرای جنایی حضور یابد تا مشخص شود آیا معولان در مرکز تحت مدیریت او مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرند یا نه. بنابراین در حال حاضر تحقیقات درباره این شکایت ادامه دارد.