گفته می شود به دلیل برداشت بیش از اندازه آب دریاچه آزادی به شدت کاهش پیدا کرده و نه تنها می‌تواند به این دریاچه آسیب بزند بلکه تمرین ملی‌پوشان قایقرانی را نیز تحت تاثیر قرار داده‌ است. اما آیا خشک شدن دریاچه آزادی برای مردم تهران هم پیامد خواهد داشت؟

به گزارش پارسینه، ماجرای خشک و کوچک شدن حجم دریاچه آزادی در تهران، بحث امروز نبوده و چند سال پیش هم زمزمه خشک شدن آن و عواقبش برای مردم پایتخت مطرح شد که به مرور زمان و بعداً با ورود کرونا به ایران به باد فراموشی سپرده شد، همانطور که بسیاری از مشکلات کشور در زیر سایه کرونا پنهان و برای مسئولان فرصت تنفس مهیا ساخت.

شش سال قبل مدیر وقت مجموعه ورزشی آزادی درباره وضعیت آب دریاچه مجموعه ورزشی آزادی نیز مدعی شده بود نگران این موضوع نیستیم و ظرف یکی، دو ماه آینده مساله کمبود آب دریاچه حل خواهد شد.

سید حسن طباطبایی در گفت‌وگو با ایسنا، درباره قرار گرفتن دو پمپ بزرگ در داخل دریاچه مجموعه ورزشی آزادی برای آبیاری اراضی اطراف این مجموعه،گفته بود: نه تنها ما از آب دریاچه نمی کشیم ،‌ بلکه در داخل آن آب نیز می‌ریزیم. متاسفانه در فصل تابستان به خاطر کمبود آبی که در تهران وجود داشت و این مشکل دریاچه آزادی را نیز به نوعی تهدید می‌کرد،‌ سبب شد تا آب در چاه‌های زیر زمینی به شدت کاهش پیدا کند و دریاچه آزادی که آب خود را از طریق چاه های زیرزمینی تامین می‌کند، با کمبود آب مواجه کند.

خلاصه اینکه طباطبایی مدعی می شود دریاچه مجموعه ورزشی آزادی سرمایه‌ کشور است و باید در حفظ و نگهداری آن «به سختی» کوشا باشیم! با گذشت شش سال، اطمینان خاطر و پیش‌بینی‌های مدیر وقت مجموعه غلط از آب درآمده. علاوه بر شرایط نابسامان محوطه‌های جنگلی اطراف ورزشگاه، خود دریاچه هم با خطر خشکیدگی مواجه است.

اکنون با گذشت بیش از نیم قرن از افتتاح مجموعه ورزشی آزادی، دریاچه‌ای که تنها محل تمرین ملی‌پوشان قایقرانی است، با بحران آب مواجه شده و بخش‌های بزرگی آن قابل استفاده نیست. رضا صابونچی دبیر فدراسیون قایقرانی درباره کوچک شدن دریاچه گفته: «اسکله هم دورتر بود و مجبور شده‌ایم ۲۰ متر جلوتر بیاییم. از ۸ لاین قایقرانی که داشتیم، فقط چهار خط مرکزی قابل استفاده است.»

سالها قبل و از ابتدای تأسیس برای آبیاری محوطه جنگلی، آب از چاه‌ها به دریاچه می‌رفت. در گردش بودنِ آب دریاچه، مانع از آن می‌شد که راکد باشد و آلودگی پدید نمی‌آمد. سازندگان مهم‌ترین مجموعه ورزشی ایران، چاه‌ها را در خدمت دریاچه قرار داده بودند اما ظاهراً این ماجرا حالا برعکس، سال‌هاست دو چاه عمیق از سوی شهرداری در دو سمت دریاچه حفر شده و دریاچه را می‌مکد.

علیرضا سهرابیان رئیس فدراسیون قایقرانی می‌گوید: «دریاچه دارد پیست اسکیت می‌شود. با وزیر ورزش و مسئولان مجموعه صحبت کردم. متاسفانه شهرداری چاه عمیقی حفر کرده و برداشت از آن به شکلی است که آب به دریاچه آزادی نمی‌رسد. کسی نمی‌گوید ورزشکاران در این هوای گرم و کمبود آب، کجا تمرین کنند.»

عاقبت عمق آب از حداقل دو متر و حداکثر ۱۰ متر در سالیان نخست، طبق آمار قدیمی که روی سایت مجموعه است، به نیم متر و ۸ متر تنزل یافت و در ادامه نیز آمار جدیدی ارائه نشد.

در هفته‌های آغازین تابستان امسال، وزیر ورزش که با رئیس سازمان محیط زیست به مجموعه آزادی رفته بود، در توییترش وعده‌ داد که این ورزشگاه «به زودی مجموعه‌ای در شان ملت عزیز ایران خواهد شد.» هر چند او پیش از آنکه قدمی برای مرمت ورزشگاه آزادی بردارد، در آستانه ترک وزارتخانه ایستاده و تاکید می‌کند شرایط خود را به ابراهیم رئیسی توضیح داده و گفته است که نیاز به درمان دارد.

از بین رفتن محیط تمرین برای ورزشکاران قایقرانی کوچکترین و ناچیزترین رخداد ممکن ناشی از خشک شدن دریاچه آزادی خواهد بود و پیش بینی می شود از بین رفتن تدریجی این دریاچه و خشک شدن چاه های آن، به نابودی جنگل اطراف و محیط سبز پیرامون آن خواهد انجامید و پایتخت نشینان، دست کم در غرب تهران بخش عظیمی از تسویه خانه هوای خود را در آینده نزدیک از دست خواهند داد!