صدور چند حکم قضایی با مجازات متهمان بی‌حجاب به انجام فعالیت‌های نامتعارف واکنش کنشگران اجتماعی، برخی مقامات و بازتاب در شبکه‌های اجتماعی داشته است. احکام صادره برای چند بازیگر مطرح و پیشکسوت در سینما و تلویزیون به خاطر حضور بدون حجاب در جامعه از مراجعه به روانکاو تا کار به مدت یک ماه در غسالخانه برای مرده‌شویی افکار عمومی را نگران کرده است. یک قاضی در ورامین نیز زنی را به خاطر «عدم رعایت حجاب» حین رانندگی، به عنوان مجازات تکمیلی به «یک ماه شستن میت در غسالخانه شهر تهران» محکوم کرده است. در ادامه واکنش‌ها نسبت به احکام صادره درباره بی‌حجابی را می‌خوانید:

حکم افسانه بایگان؛ ۲ سال زندان

مهدی کوهیان درباره حکم صادرشده برای افسانه بایگان نوشت: به گمانم شعبه ۱۰۸۸ دادگاه کیفری دو، هرروز با دیروز خودش در استفاده از ادبیات شنیع و شوکه کننده مسابقه می‌دهد. مهدی کوهیان، حقوقدان و عضو شورای پیگیری وضعیت هنرمندان در خانه سینما در توئیتی نوشت: در رأی محکومیت صادره برای خانم ‎افسانه بایگان، بازیگر پیشکسوت علاوه بر توهین، افترا و تحقیر ایشان به مسئولین فرهنگی، سینمایی و تلویزیون به شکل تلویحی ‎خانه سینما توهین مستقیم کرده است. محکومیت خانم ‎افسانه بایگان به خاطر استفاده از پوشش ‎کلاه عبارت‌اند از:
«1. دو سال حبس تعزیری که به مدت ۵ سال تعلیق شده است. 2. هر هفته یک‌بار با مراجعه به مراکز رسمی مشاوره و روانشناسی نسبت به درمان (بیماری روحی شخصیت ضد خانواده) اقدام و در پایان دوره درمان گواهی سلامت خود را ارائه نماید. 3. مطالعه کتاب و خلاصه‌سازی دست نوشت آن ظرف مهلت دو ماه اقدام نماید.4. دو سال از کشور ایران ممنوع‌الخروج باشد. 5. ممنوعیت استفاده مستقیم یا باواسطه فضای مجازی (با از دسترس خارج نمودن سیم‌کارت‌ها و خطوط تلفن همراه و ثابت و گوشی‌های مورداستفاده متهم متعلق به وی یا سایرین) به مدت ۲ سال.»

حکم لیلا بلوکات، حبس در زندان‌ سمنان

مهدی کوهیان از اعضای کمیته پیگیری وضعیت هنرمندان بازداشتی، در توییتی از صدور حکم یک سال زندان برای لیلا بلوکات، بازیگر، خبر داد. او نوشت: «شعبه ۱۰۸۸ دادگاه کیفری دو، حکم محکومیت خانم لیلا بلوکات با تغییری جزئی، علاوه بر محکومیت‌های احکام مشابه قبلی. تحمل حبس تعزیری در یکی از زندان‌های استان سمنان نیز اضافه‌شده است.»

حکم آزاده صمدی
مراجعه به مرکز روانشناسی

آزاده صمدی نیز در مجامع عمومی کلاه بر سر داشته است. حکم آزاده صمدی به این صورت است که ۶ ماه از استفاده از فضای مجازی ممنوع شد و باید هر دو هفته یک‌بار به مرکز روانشناسی مراجعه کند و درنهایت گواهی سلامت بگیرد. چه آنکه حسن آقاخانی وکیل پرونده آزاده صمدی هم در واکنش به این حکم گفته بود: «متأسفانه قاضی در رأی خود بیانیه عقیدتی منتشر کرده است، درحالی‌که مطابق قانون قاضی مکلف است در زمان صدور دادنامه موارد قانونی را مورد ملاحظه قرار دهد.» (آفتاب نیوز)

واکنش ضرغامی

عزت اله ضرغامی نیز در توییتر خود در واکنش به حکم اخیر علیه آزاده صمدی نوشت: «اعلام عمومی مجازات کار در غسالخانه و یا ارائه‌ی گواهی سلامت روانی برای متخلفین حجاب، به جای اینکه مشکل حجاب و عفاف را حل کند، باعث ایجاد چالش‌های مهم‌تر و بیشتری خواهد شد. فکر نمی‌کنم جناب آقای محسنی‌اژه‌ای، موافق صدور این احکام باشند.»

واکنش اتحادیه کارگردانان و تهیه‌کنندگان

کانون کارگردانان و اتحادیه تهیه‌کنندگان سینمای ایران نیز در بیانیه مشترکی حکم صادرشده در قوه قضائیه برای آزاده صمدی، بازیگر سینما و تلویزیون، به دلیل رعایت نکردن حجاب اجباری را محکوم کردند و آن را «توهین به شعور تمام اهالی سینما» خواندند.

این دو صنف سینمایی زیرمجموعه خانه سینما، در بیانیه‌ای که منتشرشده، حضور اجباری در کلاس‌های روانشناسی را «حکم عجیب» خوانده‌اند و نوشته‌اند علاوه بر آن‌که توهین به شعور همه سینماگران است، با «اصل جمهوری» مغایرت دارد، نویسندگان بیانیه افزودند: «انگار عده‌ای دوست دارند با چنین حکم‌هایی راه هرگونه گفتمانی را ببندند و از جمهوری عبور کنند.» در این بیانیه از رئیس قوه قضائیه خواسته‌شده که «هر چه زودتر جلوی این حکم گرفته شود.» آنها خواسته‌اند بابت «توهینی» که دربند مربوط به حضور اجباری در کلاس‌های روانشناسی صورت گرفته «عذرخواهی» شود.

کنترل با ابزارهای سلبی

این در حالی است که پس از وقفه ۱۰ ماهه و پس از فوت مهسا امینی و متوقف شدن فعالیت گشت ارشاد حالا بار دیگر سخنگوی فراجا از فعالیت دوباره آنها در خیابان‌ها خبر داده است، موضوعی که نمایانگر هماهنگی بین دستگاه‌ها برای کنترل بی‌حجابی با ابزارهای بازدارنده و سلبی است. در این میان واکنش روزنامه‌ها متفاوت بوده است.

واکنش روزنامه‌ها

روزنامه ایران نوشت: «انتشار جزئیات حکم یک زن بی‌حجاب که از سوی دادگاه، به یک ماه کار در غسالخانه تهران و شستن اموات محکوم‌شده است، تعجب ناظران را به دنبال داشت. این تعجب از دو زاویه است: نخست اینکه، شستن اموات و غسل میت، یک امر دینی و یک وظیفه شرعی است. ازاین‌رو معلوم نیست چرا در این حکم، یک امر شرعی و دینی به عنوان یک محکومیت اجتماعی در نظر گرفته‌شده است! برخی کاربران نیز با واکنش به این نوع مجازات، نسبت به تخفیف عمل شرعی شست و شوی اموات و جلوه دادن آن به عنوان یک کار غیرقابل‌تحمل و کوچک انتقاد کردند.»

انتشار تصویر آزاده صمدی در روزنامه همشهری، واکنش نخبگان را به همراه داشت. در این تصویر روی جلد که با تیتر «سلبریتی درمانی با نسخه قاضی» درج‌شده است.

روزنامه هم‌میهن در انتقاد به انتشار این تصویر و کاربرد فن برچسب‌گذاری روزنامه همشهری، نوشت «مهم‌ترین خطای این روزنامه، انگ زدن به بیماری روان است. ای کاش متولیان این نهاد عمومی اندکی با بیماری روان و رنج مضاعفی که این بیماران از انگشت‌نما شدن می‌برند آشنا بودند. سال‌هاست پزشکان، روانشناسان و روزنامه‌نگاران در تلاش‌اند که از بیماری‌های روان انگ‌زدایی کنند. انگ زدن به بیماری روان تبعاتی برای افراد درگیر این بیماری و به‌تبع آن جامعه داشته است.»

به نظر می‌رسد صدور این احکام باهدف بازدارندگی جرم به دلیل تعارض با عرف نتیجه معکوس داشته باشد.

واکنش رئیس دانشکده روانشناسی دانشگاه تهران
رئیس دانشکده روانشناسی دانشگاه تهران به احکام قضایی درباره ارجاع بازیگران زن به روانشناس واکنش نشان داد. رضا پور حسینی دراین‌باره در حساب توییت خودش نوشت: «جناب آقای اژه‌ای گرامی، «نظام ارجاع» به روانشناس و روان‌پزشک دارای روند علمی و حرفه‌ای است، تنها افراد متخصص می‌توانند افراد را به روانشناس و روان‌پزشک ارجاع دهند تا بیهوده به آن‌ها برچسب نخورد.»

هانیه زائر رضایی، روانشناس دراین‌باره به خبر آنلاین گفت: «وقتی این خبر را شنیدم به خودم گفتم چقدر بد که از مراجعه به یک روانشناس به عنوان تنبیه استفاده‌شده است.»

واکنش یک حقوقدان
کامبیز نوروزی، حقوقدان دراین‌باره گفت: «این‌که کسی بیمار است یا دچار بیماری‌های روحی و روانی است توهین نیست اما نکته مهم این است که قاضی چگونه فهمیده متهم پرونده دچار بیماری روحی است؟ در اخباری که منتشرشده ما متوجه نمی‌شویم که قاضی متهم پرونده را به روانشناس یا پزشکی قانونی ارجاع داده و پزشکی قانونی چنین تشخیصی داده باشد، از اخبار چنین برمی‌آید که قاضی شخصاً چنین تشخیصی داده است، درحالی‌که روانشناسی یک‌رشته تخصصی است که روان‌پزشک و روانشناس باید درباره آن حرف بزنند، یک قاضی هرقدر هم فرد آگاهی باشد اصولاً صلاحیت تشخیص بیماری روانی ندارد و این به‌نوعی مداخله در امور پزشکی است.»