اندی وارهول، خسرو و میوه‌فروشی؛ این سه کلمه در ظاهر بی‌ارتباط با هم زمانی برای شما معنی پیدا می‌کند که هنرمندی به نام خسرو حسن‌زاده را بشناسید و بدانید حالا که درباره او می‌نویسیم در اثر مسمومیت الکلی بعد از دوره‌ای چند روزه از کما؛ امروز درگذشت.

خسرو حسن‌زاده هنرمند معاصر در سال ۱۳۴۲ در تهران متولد شد. کودکی و نوجوانی را در شرایط دشواری گذراند و در سال‌های جوانی نقاشی مشغلۀ ساعت‌های اندک فراغتش از کار بود. بعداً در مجتمع دانشگاهی هنر تهران در رشته نقاشی و در دانشگاه آزاد در رشته ادبیات فارسی تحصیل کرد، و در سال‌های دهه ۱۳۶۰ زیر نظر آیدین آغداشلو به فراگیری نقاشی پرداخت. سپس از آن به انگلستان رفت و سال‌ها در آنجا زندگی و کار کرد.

موضوع آثار او اغلب مسائلی است که در جامعه ایرانی با زندگی روزمره و حساسیت‌های اکثریت مردم گره خورده است، جنگ، خانواده، زنان، قهرمانان، ستاره‌ها و چهره‌‌های محبوب، ورزش‌ها و سنت‌های مردمی، رابطه جامعه ایرانی با غرب؛ و اموری از این دست؛ و از این روست که خود آثارش را «هنر مردم» می‌نامد: تصاویر آشنایی که در قالبی نو با رویکردی معاصر ارائه می‌شوند.

حسن‌زاده به هنرآفرینی در قالب‌های متفاوت و استفاده از مصالح متعدد، متنوع، و ترکیب مصالح علاقه دارد. بسیاری از آثار او بر پایه چاپ سیلک‌اسکرین که او خود در آن مهارت تمام دارد خلق می‌شوند. کاشی نیز از مصالح مورد علاقه او است که در ترکیب آن با چاپ سیلک و لعابکاری، به بیان هنری تازه‌ای دست‌یافته است.

خسرو حسن‌زاده یکی از پرافتخارترین هنرمندان معاصر ایران است. آثار او در کشورهای بسیاری به نمایش درآمده‌اند و به گنجینۀ برجسته‌ترین موزه های هنری جهان مانند موزه هنرهای زیبای لس‌آنجلس، موزه بریتانیا، موزه هنرهای زیبای هیوستون، موزه آقاخان تورنتو و موزه هنرهای معاصر ایران نگهداری می‌شوند.

گزیده‌ای از آثار این هنرمند از دهه ۱۳۷۰ به بعد، در سال ۱۳۹۷ در گالری ایرانشهر به نمایش درآمد که مجموعه‌های مختلفی چون «یادداشت‌های جنگ»، «تروریست»، «یا علی مدد» و «پهلوانان» و … را شامل می‌شد. این مرور بر آثار به دنبال نمایش جدیدترین مجموعه آثار حسن‌زاده با عنوان «وارهول نجاتم داد» برگزار شد. در سال ۱۴۰۱ نیز نمایشگاهی با عنوان بازگشت رضا موتوری در گالری ایرانشهر برگزار کرد.