سازمان تروریستی مجاهدین حلق یک بار دیگر خبرساز شد. در روزهای گذشته خبر حمله پلیس آلبانی به اردوگاه این گروه در تیرانا در کانون تحلیل ها وتفسیرها قرار گرفت. حدود یک‌هزار نیروی پلیس آلبانی بامداد سه‌شنبه ۳۰ خرداد برای بازرسی و تفحص از مقر سازمان مجاهدین خلق وارد کمپ اشرف ۳ شدند، اما با مقاومت اعضای این سازمان روبه‌رو شدند؛ مقاومتی که در نهایت چندین مجروح و زخمی بر جا گذاشت. در همین ارتباط زیر کشور آلبانی گفت: اعضای سازمان مجاهدین خلق (منافقین) صرفا به دلایل انسان دوستانه در کشور ما پناهنده شده بودند اما آنها با انجام اقدامات تروریستی و سایبری این توافق را نقض کرده‌اند.

براساس خبررسانه‌ها افسران پلیس فقط برای اجرای دستور دادگاه برای توقیف برخی از وسائل الکترونیکی غیرمتعارف به این کمپ مراجعه کرده بودند. برخی از ساکنان کمپ سعی کردند مانع از انجام وظیفه نیروهای پلیس شوند که برای توقیف دستگاه‌های رایانه‌ مستقر در ۱۷ ساختمان این کمپ به آنجا رفته بودند، و سران آنها نیز با پلیس همکاری نکردند. رئیس پلیس ملی آلبانی گفت: در جریان درگیری که بر اثر ممانعت اعضای کمپ با انجام وظیفه قانونی نیروی پلیس رخ داد، ۱۵ افسر پلیس مجروح شدند. موضوعی که سبب شد یک بار دیگر وضعیت وسرنوشت این گروه تروریستی در کانون توجه قرار گیرد و تفسیر و تحلیل‌هایی را موجب شود.

تشخیص سرنوشت و آینده هر گروهی براساس بن و ریشه‌های تاریخی آن ممکن می‌نمایدِ؛ به عبارت دیگر با توجه به ماهیت‌شناسی یک گروه می‌توان به ذات آن دست یافت و آینده آن را پیش‌بینی کرد. تزلزل و التقاط در تعیین خط و مشی سیاسی یک از عوامل تغییر فاز و نگرش است. به عبارت دیگر گروه‌های التقاطی بیش از هر گروه و جناحی دچار تغییر فاز می‌شوند و این تغییر فاز همیشگی موجب دشمن‌تراشی و بی‌اعتباریِ سیاسی می‌شود. با این وجود تغییر و تحول نگرش و اندیشهء افراد و گروه‌های سیاسی در طول فعالیت خود بسیار رایج است.

به نحوی که اندیشه کارل مارکس جوان و کارل مارکس پیر قابل مقایسه نبوده و تغییرات شگرفی در آن قابل مشاهده است. این مطلب درخصوص شخصیت‌های ایرانی نیز صادق است؛ افرادی چون «احمد کسروی» و «سیدحسین تقی‌زاده» نمونه‌ء بارز این ادعا می‌باشند.

تغییر و تحول گاهی نشأت گرفته از تغییر رهبر و گاهی بر اساس تحول شرایط زمانه است. مجاهدین خلق به عنوان یک گروه سیاسی-نظامی از گذشته تا کنون چندین مرتبه تغییر فاز و نگرش داده است. گاهی یک گروه سیاسی بر مبنای باورهای التقاطی (اسلامی-مارکسیستی) بوده و گاهی با اسلام‌زدایی هسته مارکسیستی خود را نمایان کرده است. براساس همین تغییرات، فعالیت‌های مجاهدین پس از 30 خرداد 1360 در ایران غیرقانونی اعلام شد و وابستگان به این سازمان در اردوگاهی به نام «اشرف» با مساحت 24 هزار متر مربع و فاصله 100 کیلومتری از بغداد و 80 کیلومتری تا کرمانشاه در عراق مستقر شده و علیه جمهوری اسلامی اقدام کردند.

کمپ اشرف در زمان حمله آمریکا و بعد از آن

با حمله آمریکا به عراق در سال 2003، سازمان مجاهدین خلق اعلام بی‌طرفی کرد و نیروهای آمریکایی برای حفاظت از سازمان اسلحه‌های این گروه را دراختیار گرفته و در یک منطقه پنهان کردند تا از این طریق افراد سازمان مشمول «کنوانسیون چهارم ژنو» شوند؛ به عبارت دیگر سیاست آمریکا حمایت از سازمان مجاهدdن بود، سیاستی که بعدها به وضوح نمایان شد. مسئولیت این گروه تا سال 2008 با مقامات آمریکایی‌ ساکن عراق و پس از آن بر عهده ارتش عراق بود. نیروهای عراقی پس از چندین مرتبه اخطار به سازمان مجاهدین خلق و عدم توجه آنها در ژوئیه سال 2009 به اردوگاه این سازمان را به آتش کشیدند که طی این اقدام 9 نفر از ساکنین این سازمان کشته و 36 نفر دستگیر شدند که اعتصاب غذای تر و خشک دستگیرشدگان در زندان و افراد سازامان در خارج از زندان را به همراه داشت.

پس از این واقعه نیروهای عراقی برای دومین بار در سال 2011 به اردوگاه اشرف حمله کرده و این‌بار با اسلحه‌ها و مهمات سنگین تأسیسات، بنا‌ها و افراد ساکن در اردوگاه را مورد هدف قرار دادند،؛ آمار دقیقی از میزان خسارات وارد شده و تلفات جانی پس از حمله وجود ندارد اما آماری که بر اساس احتمالات منتشر شده اشاره به 36 نفر کشته و 300 نفر زخمی می‌کند.

در نهایت نوری مالکی (نخست‌وزیر وقت عراق) بنابر درخواست بان‌کی‌مون (دبیرکل وقت سازمان ملل) برای خروج مجاهدین از عراق تا پایان سال 2011 به این گروه مهلت داد.

افراد سازمان طی چند مرحله به «کمپ لیبرتی» در نزدیکی فرودگاه بغداد منتقل شدند. با این وجود کمپ اشرف به طور کامل تخلیه نشده بود و حدود 100 نفر از افراد سازمان در این اردوگاه باقی‌مانده بودند که طی حمله نیروهای عراقی در سال 2013 حدود 52 نفر از این افراد کشته و 6 نفر اسیر شدند.

از کمپ لیبرتی تا کمپ تیرانا (اشرف 3)

بسیاری از افراد سازمان تا سال 1395 در اردوگاه لیبرتی باقی ماندند. اما براساس معاهده میان مالی میان آمریکا و آلبانی اردوگاه تیرانا در اختیار سازمان مجاهدین قرار گرفت تا این افراد به حیات خود ادامه داده و دشمنان ایران را در رسیدن به اهداف خود یاری کنند. آمریکا با پرداخت 25 میلیون دلار به آلبانی جهت استقرار افراد سازمان در این کشور مهم‌ترین نقش را ایفا کرد این مسئله درحالی است که سازمان مجاهدین خلق تا سال 1391 به عنوان یک گروه تروریسیتی در لیست سیاه آمریکا بود.

با توجه به ماهیت سازمان مجاهدین خلق و سیاست‌های تعیین شده این سازمان پس از انقلاب نکته اصلی درخصوص تغییر موضع آمریکا و حمایت این کشور از یک گروه تروریستی جای سوال دارد.

به عبارت دیگر سازمانی که تا دیروز در لیست سیاه آمریکا بوده و ارتباط با آن ممنوعیت داشت چگونه و چرا مورد حمایت آمریکا قرار می‌گیرد؟ نکته حائز اهمیت درخصوص این حمایت‌ها مبداء و زمان شروع آن است؛ یعنی آمریکا از سال 20003 (حمله به عراق) با سازمان مجاهدین خلق ارتباط مسالمت‌آمیز داشته و به نوعی نقش حامی این سازمان را ایفا می‌کرد پس از خروج اجباری از کمپ اشرف کمپ لیبرتی را در اختیار این سازمان گذاشته و کمپ تیرانا را برای این سازمان خریداری می‌کند. از طرفی استقرار این سازمان را در آلبانی از طریق سازمان (UNHCR) قانونی و مسالمت‌آمیز جلوه می‌دهد. به عبارتی آمریکا حامی صددرصد سازمان مجاهدین خلق است چه در زمانی که به عنوان یک گروه تروریسیتی شناخته می‌شد و در لیست سیاه آمریکا بود و چه پس از خروج این گروه از لیست سیاه آمریکا؛ حضور مایک پنس (معاون اسبق رئیس جمهور آمریکا) در اجلاس مجاهدین دلیلی بر این مدعاست.

حمله پلیس آلبانی به کمپ تیرانا

ماهیت نظامی-سیاسی سازمان مجاهدین خلق برای هر حکومتی موجب دردسر است.
به عبارت دیگر زیست این گروه در دل کشوری دیگر ممکن نیست. چراکه از قوانین هیچ کشوری تبعیت نکرده و قوانین خودشان را دارند علاوه بر آن مسلح بوده و جاسوسی را برای حیات خود واجب می‌دانند. این مسائل به راحتی قابل چشم‌پوشی نیست و واکنش دولت‌ها را درپی دارد.

بنابراین بخشی از مواجهه و مقابله دولت‌های مختلف از جمله عراق و آلبانی با این گروه را می‌توان به دلیل ماهیت و پافشاری بر سیاست نظامی-جاسوسی این گروه دانست. با این حال رسانه‌های بیگانه قصد دارند تا با چرخاندن انگشت اتهام به سوی ایران پوششی بر ماهیت فوق‌الذکر مجاهدین گذاشته و ایران را به عنوان مقصر اصلی جلوه دهند. با این وجود علت حمله پلیس آلبانی به کمپ تیرانا جاسوسی سایبری است. علاوه بر آن ارتباط ایران با کشور آلبانی به طور کلی قطع می‌باشد؛ یعنی ایران در این کشور سفیر ندارد و سفارت ایران در این کشور سال‌هاست که بسته است. لذا حمله پلیس آلبانی به این گروه در 30 خرداد 1402 برآمده از ماهیت سازمان مجاهدین خلق است.