اواسط دهه نود میلادی، عکاسی به نام کوین کارتر همراه گروهی پنج نفره برای گرفتن عکس از قحطی‌زدگان سودان به آن کشور سفر کرد.

نتیجه این سفر عکس‌هایی فراوان از جمله عکسی بسیار معروف با نام «کودک و لاشخور» شد.

این عکس در ۲۶مارس ۱۹۹۴ در روزنامه نیویورک تایمز به چاپ رسید و پس از آن روزنامه‌های فراوانی اقدام به چاپ مجدد آن کردند و به عبارتی این عکس جهانی و در نهایت برنده جایزه بزرگ پولیتزر شد.

وقتی نیویورک‌تایمز این عکس را منتشر کرد، خوانندگان بسیار مایل بودند بدانند که چه بر سر آن کودک آمده و از طرفی انتقادات شدیدی به عکاس شروع شد. منتقدان معتقد بودند که عکاس بجای اینکه بیست دقیقه منتظر بماند تا چنین لحظه‌ای را ثبت کند، باید به کمک کودک گرسنه که قرار بود طعمه کرکس شود، می‌رفت.

درواقع عکس او به‌سرعت تبدیل شد به یک نمونه‌ مهم در این باره که چه موقع عکاسان خبری باید در صحنه پیش رویشان مداخله کنند.

البته پژوهش‌های بعدی نشان دادند که کودک این عکس زنده مانده اما ۱۴ سال بعد در اثر تب مالاریا از دنیا رفته است اما درهرحال انتقادات بی‌رحمانه‌ای به کارتر صورت گرفت.

درهرحال کوین کارتر مدت کوتاهی بعد از موفقیت جهانی عکسش، به دلیل افسردگی دست به مرگ خودخواسته زد. برخی معتقدند که فشار ناشی از انتقادات باعث شد که او دست به چنین انتخابی بزند.