آداب خواستگاری در زمان قاجار بسیار جالب است، صد سال پیش هر مادری که قصد داشت پسرش را داماد کند و برایش زن بگیرد، بدون خبر دادن، به خانه کسانی می‌رفتند که دختر داشتند و خانواده‌های دختردار که هر لحظه احتمال خواستگار آمدن به خانه خود را می‌دادند، همیشه یک اتاق را منظم و آماده می‌کردند تا وقتی مهمان و خواستگار ناخوانده سررسید، بتوانند به درستی پذیرایی کنند.

قدیم‌ترها بیشتر روز چهارشنبه را برای خواستگاری انتخاب می‌کردند و با یک کیسه نقل و نبات و یک قواره چادر نمازی به خانه عروس می‌رفتند. اگر در یک خانه چند دختر دَمِ بخت بود، حتماً دختر بزرگتر را نشان می‌دادند و کوچکترها را پنهان می‌کردند، دختر مورد نظر با چادر نماز توی اتاق می‌آمد و یک کاسه آب برای خواستگارها می‌آورد چون می‌گفتند که آب نطلبیده مراد است و آب علامت روشنایی است.