انشعاب در اصولگراها با پسرعموهای تندرو

نخستین مجمع عمومی «شبکه راهبردی یاران انقلاب اسلامی» معروف به «شریان» اواسط اسفند ماه سال گذشته با حضور «مهرداد بذرپاش»، وزیر راه و «امیرحسین قاضی‌زاده هاشمی»، معاون رییس‌جمهور و جمعی از نمایندگان مجلس و شخصیت‌های سیاسی و اجتماعی برگزار شد. با آنها در ماه‌های اخیر فعالیت‌های انتخاباتی غیر محسوسشان را آغاز کرده‌اند ولی درون اردوگاه گویا چالش‌هایی وجود دارد. روز گذشته «مالک شریعتی»، نماینده تهران و نزدیک به نواصلگراها در حساب توییتری خود به عدم مجوز برخی احزاب که در حال فعالیت هستند اشاره کرد و به‌عنوان عضو کمیسیون ماده ۱۰ احزاب وزارت کشور از این احزاب از جمله «حزب شریان» خواست تا درخواست مجوز دهند. «حمید رسایی»، نماینده جنجالی پیشین مجلس و عضو شورای مرکزی شریان در پاسخ به او به‌‎جای ارائه مجوز این حزب خواستار ارائه مجوز «شورای ائتلاف» شد که شریعتی عضو شورای مرکزی این ائتلاف مجوز فعالیت این ائتلاف را منتشر کرد.

شریعتی نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی و عضو کمیسیون ماده ۱۰ احزاب وزارت کشور، روز گذشته در رشته توییتی با اشاره به فعالیت غیرقانونی بعضی از اجتماعات سیاسی (با هر تابلویی) از لزوم پیگیری و تبعیت افراد از قانون تاکید کرده بود. این نماینده تهران در این رشته توییت به مصاحبه «عبدالله مرادی»، مدیرکل سیاسی وزارت کشور و دبیر کمیسیون ماده ۱۰ احزاب نیز استناد کرده که گفته بود: «یکی از آسیب‌های فعالیت حزبی، فعالیت سیاسی بدون شناسنامه و بدون مجوز است که عموما فصلی و با اهداف انتخاباتی صورت گرفته و تداوم این فعالیت‌ها به مرور باعث تضعیف کار سیاسی تشکیلاتی و بی‌انگیزگی در فعالان سیاسی می‌شود.»

برخی از تحلیلگران و کارشناسان حوزه سیاست داخلی ایران باتوجه به اسامی شناخته شده‌ای که در این حزب تازه تاسیس حضور دارند، معتقدند که این حزب مشتکل از برخی اعضای پیشین پایداری‌ها و البته طیفی نزدیک به محمود احمدی‌نژاد، رییس جمهور پیشین است. با این توضیح باید بگوییم که به‌نظر در بین تندروهای اردوگاه اصولگریان انشعاب به وجود آمده است. اینکه آیا این حزب در آینده چه شکلی به خود خواهد گرفت دور از انتظار نیست. در این مورد این سوال مطرح می‌شود که این دو انشعاب یعنی شریان و پایداری، آن هم با خط و خطوطی متفاوت از سایر اصولگرایان که البته قدرتمند هم هستند، چه سرنوشتی را برای طیف وسیع اصولگرایان خواهد بود؟ تندروها در ایران همواره خواستار تمامیت‌خواهی و انحصارطلبی در قدرت هستند و برخی آنها را باعث به وجود آمدن وضعیت کنونی و ناکارآمدی قلمداد می‌شوند. آنها اکنون هم در مجلس شورای اسلامی نفرات تعیین کننده‌ای دارند و هم در سازمان‌هایی مانند تامین اجتماعی و صداوسیما نفرات دانه درشتی دارند.

بعضی از اعضای این حزب جدید از اعضای سابق و نزدیک به جریان جبهه پایداری هستند. حمید رسایی، نماینده پایداری در مجلس «قاسم جراره»، دبیرکل شریان و نماینده سابق پایداری، «سیدمهدی هاشمی» وزیر کابینه احمدی‌نژاد، «محمدحسین طاهری‌آکردی»، ‌روحانی و شاگرد مرحوم مصباح‌یزدی، مجتبی ذالنوری، نماینده کنونی پایدارچی‌ها و …. حضور دارند.

نیمی از اعضای شورای مرکزی، در انتخابات شورای شهر ششم و مجلس یازدهم نامزد شده بودند و اکثریت قریب به اتفاق آن‌ها به‌خاطر قرار نگرفتن در فهرست اصلی اصولگرایان، از ورود به نهادی که مدنظرشان بود، بازماندند. به‌نظر می‌رسد این حزب فرصتی برای این افراد است تا بار دیگر بتوانند در عرصه سیاسی ایران اثرگذاری کنند و نه‌تنها در شورای شهر و مجلس حاضر شوند بلکه با حضور بذرپاش بتوانند برای ورود به پاستور هم برنامه‌ریزی کنند. با این شرایط رویای وحدت برای اصولگرایان به یک آرزوی دور تبدیل شده است. اگر روزی جبهه پایداری در مخالفت با دولت هاشمی و جمعیت ایثارگران در مخالفت با اصلاح‌طلبان هویت سیاسی خود را تاسیس کردند، حالا با احزابی مواجه هستیم که هویت سیاسی خود را مقابل همفکران سابق اصولگرای خود تعریف می‌کنند. در چنین شرایطی، امید به رسیدن به وحدت برای اصولگرایان کار دشواری است.

منبع:آرمان امروز