مجلس یازدهم با سرعتی بیشتر از آنچه تصور می‌شد، در حال اتمام است و بهارستان‌نشینان حالا خود را آماده اجلاسیه چهارم می‌کنند. برخی نشستن بر کرسی هیئت‌رئیسه را راهی برای ورود آسان‌تر به مجلس دوازدهم می‌دانند و دسته دیگر نیز برای حفظ وجهه خود، ماندن بر این کرسی را حیثیتی کرده‌اند؛ از‌ این‌رو مدتی است به جای آماده‌شدن برای انتخابات اسفند، مهیای انتخابات دوم خرداد می‌شوند و به گفته برخی نمایندگان، لابی‌های سنگینی را برای گرفتن رأی همکاران خود آغاز کرده‌اند.

مجلس یازدهم با سرعتی بیشتر از آنچه تصور می‌شد، در حال اتمام است و بهارستان‌نشینان حالا خود را آماده اجلاسیه چهارم می‌کنند. برخی نشستن بر کرسی هیئت‌رئیسه را راهی برای ورود آسان‌تر به مجلس دوازدهم می‌دانند و دسته دیگر نیز برای حفظ وجهه خود، ماندن بر این کرسی را حیثیتی کرده‌اند؛ از‌ این‌رو مدتی است به جای آماده‌شدن برای انتخابات اسفند، مهیای انتخابات دوم خرداد می‌شوند و به گفته برخی نمایندگان، لابی‌های سنگینی را برای گرفتن رأی همکاران خود آغاز کرده‌اند. حتی شنیده شده که نامزدها، نمایندگان دیگر را به میهمانی‌ها و گعده‌های سیاسی دعوت می‌کنند تا رأی و نظر آنها را جلب کنند.

البته برخی از‌جمله جلال رشیدی‌کوچی، نماینده مرودشت در مجلس، با نگاهی خوشبینانه به خبرنگار «شرق» گفت که در سال آخر مجلس بعید است ترکیب هیئت‌رئیسه تغییر خاصی داشته باشد و نهایت این تغییرات را در دو یا سه کرسی دبیران و ناظران و شاید یکی از نواب رئیس دانست‌. اما برخی این فرصت را بهترین زمان برای گرفتن انتقام کسانی می‌دانند که در یک سال گذشته انتقاداتی جدی به نحوه اداره مجلس از سوی قالیباف و دیگر اعضای هیئت‌رئیسه داشته‌اند. حتی برخی تأکید دارند که نمی‌توان نقش جریانی در مجلس را در‌این‌باره نادیده گرفت. افرادی که همواره در سه سال گذشته در بزنگاه انتخابات هیئت‌رئیسه وارد شده و با مخالفت‌های پرسروصدا و انتقاد از رئیس مجلس و رقیب‌تراشی در انتخابات، قالیباف را بعضا به عقب‌نشینی مجبور کرده یا در انتخابات هیئت‌رئیسه کمیسیون‌های مجلس «سهم‌خواهی» کرده‌اند؛ امری که این بار هم دور از انتظار نیست. به عبارتی، حالا که رئیس مجلس یازدهم بیش از هر زمان دیگری به انتخاب مجدد نیاز دارد تا با رأی حداکثری و قوی مجلسی‌ها، سکاندار بهارستان در اجلاسیه چهارم شود و به پشتوانه آن انتخابات آسان‌تری را در اسفند از سر بگذراند، بعید نیست این بار به‌اصطلاح دست او را در پوست گردو بگذارند؛ یعنی با کاندیدا‌تراشی دوباره مثل سه اجلاسیه گذشته، به فکر شکستن رأی او و متزلزل‌کردن جایگاهش در آستانه انتخابات دوازدهم باشند. همان‌طور که در اجلاسیه‌های گذشته، آقاتهرانی و نادران به منظور گرفتن امتیاز در کمیسیون‌های تخصصی، برای کرسی ریاست با قالیباف به رقابت پرداختند، گفته شده که این بار هم برای رقابت با او کاندیدا خواهند شد. حتی شنیده شده که برای شکستن رأی قالیباف که سال‌ها‌ست سودای ریاست‌جمهوری را در سر می‌پروراند و رأی بالای او در مجلس می‌تواند هم پشتوانه رأی او برای ورود به انتخابات مجلس دوازدهم باشد، هم اسباب امتیازگیری او از بزرگان اصولگرا برای جلب حمایت‌شان در انتخابات ریاست‌جمهوری آینده شود، لابی سنگینی در حال جریان است.

بنابراین به نظر می‌رسد به‌ همین دلیل مناسبات قالیباف و پایداری‌ها در سال آخر کمی متفاوت‌تر از قبل شده است؛ یعنی قالیباف برای کسب اعتبار سیاسی و جداکردن خط خودش از تندروهای مجلس، به‌طور شفاف و عینی با تصمیمات پایداری‌های مجلس و برخی تحرکات آنها مخالفت می‌کند. از طرفی پایداری‌ها هم از هر فرصتی مثل نطق و تذکر در صحن علنی، برای انتقاد و شاید تخریب قالیباف استفاده می‌کنند.

اجلاسیه چهارم و فضای دیدنی مجلس

به هر حال روز سه‌شنبه این هفته، دوم خرداد، اجلاسیه چهارم مجلس برگزار می‌شود و فضای این روزهای بهارستان به دلیل رقابتی‌بودنش دیدنی است. به گفته سلمان اسحاقی، عضو فراکسیون انقلاب اسلامی مجلس، «تاکنون بیش از ۴۰ نفر از نمایندگان برای تصدی کرسی‌های هیئت‌رئیسه مجلس رایزنی‌های خود را آغاز کرده‌اند». نماینده مردم قائنات در مجلس همچنین خبر داد که تعداد نمایندگان متقاضی برای حضور در انتخابات هیئت‌رئیسه مجلس برای «دبیری و کارپردازی هیئت‌رئیسه» زیاد است.

اما ولی اسماعیلی، عضو شورای مرکزی فراکسیون انقلاب مجلس، قالیباف را برای کرسی ریاست بی‌رقیب می‌داند و گفته: «تنها گزینه فراکسیون انقلاب اسلامی برای ریاست مجلس آقای قالیباف است و تاکنون نیز هیچ‌کسی اعلام نامزدی برای این جایگاه نکرده است و حتما در جلسه نهایی با حضور تمام اعضا نهایی خواهد شد». علی علیزاده، دیگر نماینده مجلس نیز با اشاره به انتخابات هیئت‌رئیسه مجلس در اجلاسیه چهارم توضیح داد: «کاندیدای اصلی ریاست مجلس در اجلاسیه چهارم آقای قالیباف است؛‌ البته آقایان نادران و آقاتهرانی هم کاندیدای ریاست هستند».

این عضو فراکسیون انقلاب اسلامی مجلس، درباره کاندیداهای نایب‌رئیسی مجلس نیز گفت: «برای نایب‌رئیسی مجلس غیر از آقای نیکزاد و مصری تعدادی دیگر از نمایندگان فعال هستند که از‌جمله آن می‌توان به آقای ذوالنوری اشاره کرد.تعداد دیگری از نمایندگان هم برای کاندیداتوری نایب‌رئیسی در حال ارزیابی خود هستند و هنوز به تصمیم قطعی نرسیده‌اند».

این نماینده مجلس درباره کاندیداهای دبیری و کارپردازی هیئت‌رئیسه نیز بیان کرد: «نمایندگان زیادی برای دبیری و کارپردازی هیئت‌رئیسه کاندیدا هستند که احتمالا تعدادی از آنها تا روز رأی‌گیری به دلیل فضای انتخابات منصرف شوند».

علیزاده درباره کاندیداتوری نمایندگان زن مجلس برای انتخابات هیئت‌رئیسه هم اظهار کرد: «برخی از نمایندگان زن مجلس هم در حال فعالیت هستند که از‌جمله آن خانم پاشایی است».

این نماینده درباره اینکه آیا در انتخابات هیئت‌رئیسه، نمایندگان به لیست فراکسیون‌ها رأی می‌دهند؟ بیان کرد که بعید است نمایندگان به صورت لیستی رأی دهند؛ چون فراکسیون‌ها در مجلس نتوانسته‌اند نقش خود را به‌خوبی ایفا کنند و اثری در روند مجلس نداشته‌اند. تا جایی که اغلب ناپختگی در تصمیمات مجلس به دلیل حذف فراکسیون‌هاست». علاوه بر افراد نام‌برده، طبق شنیده‌ها، عزیزی نماینده کرمانشاه قصد کاندیداتوری نواب رئیس را دارد و محسن پیرهادی، یوسفی و متفکر‌آزاد نیز از دیگر نامزدهای جدی اجلاسیه چهارم هستند.

ضعف جایگاه فراکسیون در مجلس یازدهم

نکته درخور‌ توجهی که در صحبت‌های علیزاده مستتر است، اشاره به جایگاه رأی فراکسیونی در مجلس است. همان‌طور که علیزاده گفت، در این اجلاسیه مجلسی‌ها به دنبال رأی فراکسیونی نیستند تا مجبور شوند به گزینه‌های مدنظر فراکسیون رأی دهند؛ امری که در مجالس گذشته باب بود و نشان از انسجام فراکسیونی در مجالس گذشته داشت، اما همان‌طور که دیده شده، مجلس یازدهم نتوانسته در‌این‌باره هم موفق عمل کرده و جایگاه فراکسیونی را در مجلس به رسمت بشناسد.

قالیباف و رقابت در چند جبهه مختلف

بنابراین در سالی که چشم‌ها به انتخابات اسفند دوخته شده و معلوم نیست با توجه به شرایطی که جامعه در سال 1401 از سر گذراند، چند درصد جامعه در انتخابات مجلس شرکت می‌کنند، به نظر می‌رسد قالیباف و طیف نزدیک به او مجبور است در چند جبهه و جهت مختلف به رقابت بپردازد. یکی رقابت با مخالفان خود در جریان اصولگرایی و تلاش برای جلب حمایت دوباره آنها در انتخابات مجلس و احتمالا ریاست‌جمهوری، یکی رقابت با جریان رقیب در صورت تأیید صلاحیت اصلاح‌طلبان، یکی رقابت با جریان پایداری که به نحوی خود را رقیب او می‌دانند و در نهایت هم رقابت و تلاش برای حفظ کرسی ریاست در اجلاسیه چهارم مجلس که بیش از هر رقابت دیگری در‌ حال‌ حاضر برای او حیثیتی شده و اگر آن را از دست بدهد، باید با دنیای سیاست و همه رؤیاهای ناتمامش خداحافظی کند.

اگرچه این نمایندگان فضای انتخابات اجلاسیه چهارم مجلس را شرایطی رقابتی می‌دانند، اما غلامرضا نوری‌قزلجه، رئیس فراکسیون ولایی مجلس، در گفت‌وگو با «شرق» این موضوع را واقعی نمی‌داند و آن را جنگ زرگری قالیباف و پایداری‌ها توصیف می‌کند. نوری‌قزلجه معتقد است از آنجایی که انتخابات یازدهم غیررقابتی بوده و جریانات سیاسی مختلف در مجلس نماینده ندارند، اصولگرایان برای اینکه افکار عمومی را تحت تأثیر قرار دهند و بگویند در مجلس رقابت وجود دارد و یکدست نیست، در جنگی زرگری و صوری سر کرسی‌های هیئت‌رئیسه به رقابت می‌پردازند. این نماینده از رسانه‌ها و افکار عمومی خواست که این وضعیت را جدی نگیرند.