فینال لیگ قهرمانان آسیا که قاعدتا فنی ترین لیگ قاره کهن است، دو نماینده از کشورهای عربستان و ژاپن داشت و طبق معمول، کشورمان جایگاهی میان تیم های برتر عضو AFC نداشت. در واقع لیگ برتر که هر هفته شاهد صحنه های اکشن و جنجالی است، هیچ سهمیه ای در فینال لیگ قهرمانان آسیا ندارد.

در سال هایی که گذشت، به ویژه در ۳ جام جهانی ۲۰۱۴، ۲۰۱۸ و ۲۰۲۲ به دلیل قرار گرفتن ایران در شماره یک رنکینگ AFC، نکته ای عجیب به ما القاء شد که شاید در قاره آسیا برای خود عددی هستیم! شکست های تحمیل شده به کره جنوبی و ایستادن مقابل تیم های عربی، حجم این توهمات را دو چندان کرد؛ تا جایی که حتی بعضا فکر می کردیم ایران در جام جهانی باید قدرت های درجه یک فوتبال جهان را شکست بدهد.

واقعیت اما در مرحله عمل، یک چیز دیگر است. کافی است به لیگ قهرمانان آسیا نگاهی بیندازیم و جایگاه تیم های ایرانی را بررسی کنیم. هنوز هیچ تیم ایرانی در لیگ قهرمانان آسیا، جام نگرفته و افتخاری کسب نکرده است. همین اوراواردز ژاپن در دهه ۸۰، جام را از سپاهان ربود و داغ قهرمان شدن در آسیا را در دل همه ما گذاشت.

تا فردا صبح می توانیم با هم کلنجار برویم و طلبکارانه درباره مسائل داخلی و بی اهمیت فوتبال کشور به بحث بنشینیم اما فراموش نکنیم پرسپولیس، استقلال و سپاهان که بهترین تیم های ایرانی در فوتبال آسیا هستند حتی وقتی به فینال لیگ قهرمانان رسیده اند دستشان به جام نرسیده و این حسرت بزرگی برای فوتبال ماست که سطح فنی و کیفی آن در قاره کهن به محل مناقشه تبدیل شده است!

در آسیا دیگر برای ما پپسی باز نمی کنند؛ چرا که زندگی در لحظه است و این ژاپنی ها هستند که جام می گیرند و این قطری ها هستند که جام جهانی را برگزار می کنند؛ این روزها کمتر کسی حال و حوصله مطالعه تاریخ را دارد!