من شانزده نفر را در این عکس شمردم که چادر مشکی بر سر نداشتند. حتی دیدم چند نفری بدون چادر و با مانتو و روسری نماز را خواندند. عده‌ای را هم دیدم بعد از نماز چادرهای‌شان را تا کردند و توی کیف‌شان گذاشتد. یاد صحبت‌های آقای انصاریان افتادم؛ «این مردم دل‌هایشان با خداست.». رهبری هم فرمودند که: «در یک جامعه سلایق، عقاید و نگاه‌های مختلف به مسائل است. مانعی ندارد در کنار هم همه زندگی کنند، کار کنند.». من مصداق همین جملات را در صفوف مقابل خودم در نماز دیدم؛ چادر سفید، چادر مشکی، مانتو و روسری. این جامعه‌ست. سلایق و عقاید مختلف کنار هم قرار می‌گیرند. 

حالا وظیفه‌ی ما چیست؟ پیامک بفرستیم؟ عکس بگیریم؟ سطل ماست بر فرق یک‌دیگر بکوبیم؟ 

مسائل فرهنگی آرام آرام شکل می‌گیرد. حل کردن مشکلات فرهنگی هم آرام آرام تحقق پیدا می‌کند. نمی‌شود با زور و برخوردهای غیر فرهنگی، مسائل فرهنگی را حل کرد.

عیدتون مبارک؛ حاجت روا باشین