دوست وی با تایید این خبر به تایمز اتریش در سالزبورگ گفت جای تعجب دارد که او مدتی چنین دراز زندگی کرد زیرا از کودکی از بیماری قلبی رنج می برد.

به گزارش مهر ماریا فرانسیسکا که سال 1914 متولد شده بود دومین دختر کاپیتان جورج فون تراپ و یکی از هفت فرزند وی بود. پس از مرگ مادر این فرزندان، پدرشان بارون فون تراپ به آموزگاری که برای این دختر استخدام کرده بود دل بست و با او ازدواج کرد. دقیقا طبق آنچه در فیلم «آوای موسیقی» نمایش داده می شود. این خانواده بزرگ با هجوم نازی ها به اتریش، شهر را ترک کردند. این خانواده گروه کری را تشکیل دادند که در آمریکا و اروپا برنامه اجرا کرد و سرانجام با الهام از داستان زندگی آنها فیلم موزیکال «آوای موسیقی» در سال 1965 ساخته شد.

این خانواده در سال 1942 به ورمونت نقل مکان کرد و در یک مزرعه به زندگی خود ادامه دادند.

ماریا که تنها عضو بازمانده از این خانواده بود، در وب سایتی که داشت از خاطراتش درباره زنی که به عنوان آموزگار وارد خانه شان شد و بعد با پدرش ازدواج کرد، نوشته است. وی نوشت من بیمار بودم و برایم خیلی سخت بود تا بتوانم سه مایل راه بروم تا به نزدیک ترین مدرسه برسم. دکتر تجویز کرده بود از خانه خارج نشوم. همه این شرایط موجب شد تا ماریا آگوستا کوچرا به عنوان آموزگار به خانه ما بیاید.

وی همچنین نوشته است: او به عنوان معلم من به خانه ما آمد و بعد از سه سال مادر دوم ما شد.

جولی اندروز در فیلم «آوای موسیقی» در نقش خواهر ماریا و مادر دوم این هفت بچه ایفای نقش کرده است. کریستوفر پلامر نیز در نقش کاپیتان فون تراپ ظاهر شده است.

این فیلم که در ایران با نام «اشک‌ها و لبخندها» شناخته می شود، در کشورهای دیگر نیز نام های دیگری یافته است و از جمله در آلمان به نام «آوازهای من، رویاهای من»، در فرانسه با عنوان «ملودی شادی» و در پرتغال با عنوان «موسیقی در قلب» نامیده شده است.

این فیلم موزیکال سال 1965 به کارگردانی رابرت وایز ساخته شد. ترانه‌های این فیلم را راجرز و هامرستاین، زوج آهنگساز آمریکایی ساختند و فیلمبرداری آن در سالزبورگ اتریش و باواریای آلمان و همچنین در استودیوی فاکس قرن بیستم در کالیفرنیا انجام شد.

«اشک‌ها و لبخندها» در سال نمایش خود موفق شد رکورد فروش تاریخ سینما را تا زمان خودش بشکند. این فیلم نامزد 10 جایزه اسکار شد و پنج جایزه اسکار را به دست آورد که برای بهترین فیلم، بهترین کارگردانی، بهترین صداگذاری، بهترین موسیقی متن و بهترین طراحی صحنه بود.