روزنو : ˈرضا میرسپاسیˈ رییس انجمن علمی روانپزشکان ایران در گفت وگو با سایت فرارو گفت: «بیماری روانی یک مسئله بیولوژیک است که البته شرایط محیطی هم بر آن تاثیرگذار است. به طور مثال زندگی در شهر تهران همراه با مشکلات رفت و آمد، آلودگی هوا، مشکلات اقتصادی و ... تا حدودی میزان بیماری روانی در افراد را افزایش می دهد.»
وی اظهار داشت: بر اساس آمارهای ارایه شده، اختلالات روانی در ایران رتبه بالایی از بیماری ها را در بر دارد.
میرسپاسی یادآور شد: بر این اساس، حدود 20 تا 22 درصد افراد بزرگسال جامعه ( 15 تا 64 سال) در طول سال نیازمند مراجعه برای رفع مشکلات اعصاب و روان هستند.
دکتر ˈسید احمد جلیلیˈ رییس منتخب انجمن علمی روانپزشکان ایران نیز افزود: «آمار ارائه شده مربوط به سال گذشته است که توسط یک تیم تحقیقاتی بدست آمده است. در حال حاضر حدود 25 درصد افراد بزرگسال در ایران از بیماری روانی رنج می برند و نیازمند خدمات روانپزشکی هستند.»
وی ادامه داد: «این افراد دچار عارضه هایی همچون اضطراب و افسردگی، وسواس، اختلالات شخصیتی، صرع و اختلالات شدید روان پزشکی مانند اسکیزوفرنی و اختلال دوقطبی هستند.»
وی افزود: «شاید برای همه تعجب آور باشد که چطور یک چهارم جمعیت کشور نیاز به خدمات روانپزشکی دارند و معمولا خود نیز از آن بی خبر هستند.»
این روانپزشک گفت: «تا اواخر قرن 19 و در ایران تا 50 سال قبل کسانی بیمار روانی شناخته می شدند که دچار اختلالات شدید روان پریشی بودند و معمولا آواره کوه و بیابان می شدند.»
وی ادامه داد: «این افراد علایم شدید بیماری های روانی همچون هذیان، توهم، قطع رابطه با واقعیت، اختلال رفتار، تهاجم، گوشه گیری و انزواطلبی داشتند و از آنها به عنوان بیمار روانی نام برده می شد.»
وی افزود: «این دسته از بیماران تقریبا حدود یک درصد جمعیت عمومی یک کشور را تشکیل می دهند. اما از اوایل قرن بیستم به بعد بیماری هایی همچون اضطراب، افسردگی، اختلال خواب، عصبانیت، اختلال اشتها، وسواس، خستگی و اختلال های شخصیتی در طبقه بندی بیماری های روانی اضافه شدند که از نظر مردم بیماری روانی محسوب نمی شود.»
رئیس منتخب انجمن علمی روانپزشکان ایران اظهار کرد: «اگرچه ممکن است از نظر مردم کمی عجیب باشد، اما کسانی که به چنین عارضه هایی مبتلا هستند بیمار روانی محسوب می شوند که حدود 25 درصد جمعیت بزرگسال ایران را تشکیل می دهند.»
وی ادامه داد: «از نظر ما ˈروانˈ به معنای حاصل فعالیت مغز انسان است. برخی ها اشتباهی مرتکب می شوند و ˈروحˈ را معادل روان می گیرند. در حالی که بیمار روحی همان روان پریش هایی هستند که یک درصد جمعیت کشور را تشکیل می دهند.»
وی افزود: «اشتباه گرفتن ˈروانˈ با ˈروحˈ باعث شده این برچسب به آن 25 درصد جمعیت کشور منتقل شود و موجب ناخوشایندی آنها از ˈبیمار روانیˈ بودن شود.»
جلیلی در پاسخ به این سوال که آیا این تعداد بیمار روانی در کشور طبیعی است؟، گفت: «بله؛ در کشورهای دیگر نیز این امر وجود دارد و میزان نرمال جهانی آن حدود 25 درصد است که البته میزان آن با توجه به شرایط مختلف 7 تا 8 درصد بالا و پایین می شود.»
این روانپزشک در پاسخ به این سوال که نحوه آمارگیری انجام شده در کشور به چه صورت بوده و آیا معیارهای علمی در آن بکار رفته است؟، گفت: «این آمارگیری به صورت تحقیق میدانی و بر مبنای پرسشنامه در تهران و شهرستان ها صورت گرفته است. البته در تحقیق دیگری که چند سال قبل انجام شده آمار میزان بیمار روانی در شهر تهران تا حدود 34 درصد بود.»
جلیلی در مورد عوامل بروز بیماری روانی نیز گفت: «بیماری روانی یک مسئله بیولوژیک است که البته شرایط محیطی هم بر آن تاثیرگذار است. به طور مثال زندگی در شهر تهران همراه با مشکلات رفت و آمد، آلودگی هوا، مشکلات اقتصادی و ... تا حدودی میزان بیماری روانی در افراد را افزایش می دهد.»
وی افزود: «اما این امر بدان معنا نیست که در یک روستای دورافتاده همه چیز بر وفق مراد و آمار پایین تر است؛ بلکه به دلیل محرومیت و کمبود امکانات ممکن است یک روستا آمار بیشتری نسبت به شهر داشته باشد.»
جلیلی در پاسخ به این سوال که عدم مراجعه بیماران روانی به پزشک و درمان بیماری خود چه تاثیری بر زندگی آنها خواهد داشت؟، گفت: «عدم درمان می تواند به زندگی عادی افراد آسیب برساند. البته برخی از این بیماران خود به خود درمان می شوند، اما برخی دیگر همیشه از بیماری خود رنج می برند.»
وی افزود: «مشکل اساسی دیگر که در ایران بدان توجه نمی شود و در برنامه ریزی ها و پوشش بیمه ای از آن غفلت می شود، این است که این حالات معمولا موجب بروز اختلالات جسمی دیگری از قبیل سرطان، بیماری قبلی و گوارشی، فشار خون، دیابت و ... می شود و از این طریق کیفیت زندگی افراد را پایین می آورد و مردم را در رنج و عذاب نگاه می دارد و به اقتصاد کشور هم آسیب می زند.»
وی اظهار داشت: بر اساس آمارهای ارایه شده، اختلالات روانی در ایران رتبه بالایی از بیماری ها را در بر دارد.
میرسپاسی یادآور شد: بر این اساس، حدود 20 تا 22 درصد افراد بزرگسال جامعه ( 15 تا 64 سال) در طول سال نیازمند مراجعه برای رفع مشکلات اعصاب و روان هستند.
دکتر ˈسید احمد جلیلیˈ رییس منتخب انجمن علمی روانپزشکان ایران نیز افزود: «آمار ارائه شده مربوط به سال گذشته است که توسط یک تیم تحقیقاتی بدست آمده است. در حال حاضر حدود 25 درصد افراد بزرگسال در ایران از بیماری روانی رنج می برند و نیازمند خدمات روانپزشکی هستند.»
وی ادامه داد: «این افراد دچار عارضه هایی همچون اضطراب و افسردگی، وسواس، اختلالات شخصیتی، صرع و اختلالات شدید روان پزشکی مانند اسکیزوفرنی و اختلال دوقطبی هستند.»
وی افزود: «شاید برای همه تعجب آور باشد که چطور یک چهارم جمعیت کشور نیاز به خدمات روانپزشکی دارند و معمولا خود نیز از آن بی خبر هستند.»
این روانپزشک گفت: «تا اواخر قرن 19 و در ایران تا 50 سال قبل کسانی بیمار روانی شناخته می شدند که دچار اختلالات شدید روان پریشی بودند و معمولا آواره کوه و بیابان می شدند.»
وی ادامه داد: «این افراد علایم شدید بیماری های روانی همچون هذیان، توهم، قطع رابطه با واقعیت، اختلال رفتار، تهاجم، گوشه گیری و انزواطلبی داشتند و از آنها به عنوان بیمار روانی نام برده می شد.»
وی افزود: «این دسته از بیماران تقریبا حدود یک درصد جمعیت عمومی یک کشور را تشکیل می دهند. اما از اوایل قرن بیستم به بعد بیماری هایی همچون اضطراب، افسردگی، اختلال خواب، عصبانیت، اختلال اشتها، وسواس، خستگی و اختلال های شخصیتی در طبقه بندی بیماری های روانی اضافه شدند که از نظر مردم بیماری روانی محسوب نمی شود.»
رئیس منتخب انجمن علمی روانپزشکان ایران اظهار کرد: «اگرچه ممکن است از نظر مردم کمی عجیب باشد، اما کسانی که به چنین عارضه هایی مبتلا هستند بیمار روانی محسوب می شوند که حدود 25 درصد جمعیت بزرگسال ایران را تشکیل می دهند.»
وی ادامه داد: «از نظر ما ˈروانˈ به معنای حاصل فعالیت مغز انسان است. برخی ها اشتباهی مرتکب می شوند و ˈروحˈ را معادل روان می گیرند. در حالی که بیمار روحی همان روان پریش هایی هستند که یک درصد جمعیت کشور را تشکیل می دهند.»
وی افزود: «اشتباه گرفتن ˈروانˈ با ˈروحˈ باعث شده این برچسب به آن 25 درصد جمعیت کشور منتقل شود و موجب ناخوشایندی آنها از ˈبیمار روانیˈ بودن شود.»
جلیلی در پاسخ به این سوال که آیا این تعداد بیمار روانی در کشور طبیعی است؟، گفت: «بله؛ در کشورهای دیگر نیز این امر وجود دارد و میزان نرمال جهانی آن حدود 25 درصد است که البته میزان آن با توجه به شرایط مختلف 7 تا 8 درصد بالا و پایین می شود.»
این روانپزشک در پاسخ به این سوال که نحوه آمارگیری انجام شده در کشور به چه صورت بوده و آیا معیارهای علمی در آن بکار رفته است؟، گفت: «این آمارگیری به صورت تحقیق میدانی و بر مبنای پرسشنامه در تهران و شهرستان ها صورت گرفته است. البته در تحقیق دیگری که چند سال قبل انجام شده آمار میزان بیمار روانی در شهر تهران تا حدود 34 درصد بود.»
جلیلی در مورد عوامل بروز بیماری روانی نیز گفت: «بیماری روانی یک مسئله بیولوژیک است که البته شرایط محیطی هم بر آن تاثیرگذار است. به طور مثال زندگی در شهر تهران همراه با مشکلات رفت و آمد، آلودگی هوا، مشکلات اقتصادی و ... تا حدودی میزان بیماری روانی در افراد را افزایش می دهد.»
وی افزود: «اما این امر بدان معنا نیست که در یک روستای دورافتاده همه چیز بر وفق مراد و آمار پایین تر است؛ بلکه به دلیل محرومیت و کمبود امکانات ممکن است یک روستا آمار بیشتری نسبت به شهر داشته باشد.»
جلیلی در پاسخ به این سوال که عدم مراجعه بیماران روانی به پزشک و درمان بیماری خود چه تاثیری بر زندگی آنها خواهد داشت؟، گفت: «عدم درمان می تواند به زندگی عادی افراد آسیب برساند. البته برخی از این بیماران خود به خود درمان می شوند، اما برخی دیگر همیشه از بیماری خود رنج می برند.»
وی افزود: «مشکل اساسی دیگر که در ایران بدان توجه نمی شود و در برنامه ریزی ها و پوشش بیمه ای از آن غفلت می شود، این است که این حالات معمولا موجب بروز اختلالات جسمی دیگری از قبیل سرطان، بیماری قبلی و گوارشی، فشار خون، دیابت و ... می شود و از این طریق کیفیت زندگی افراد را پایین می آورد و مردم را در رنج و عذاب نگاه می دارد و به اقتصاد کشور هم آسیب می زند.»
نظراتی كه حاوی توهین و مغایر قوانین کشور باشد منتشر نمی شود
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید
