یکی از خواص مهم موز، سرشار بودن آن از پکتین (نوعی فیبر محلول که به کاهش اسهال و رفع یبوست کمک می‌کند) است. موزهای نارس حاوی نشاسته مقاوم هستند، که مانند فیبر محلول عمل می‌کنند و به سختی هضم و گوارش می‌شوند. هم نشاسته پکتین و هم نشاسته مقاوم ممکن است میزان قند خون را بعد از مصرف غذا تعدیل کرده و به دلیل دیر هضم بودن، مدت طولانی‌تری در معده باقی بمانند و در نتیجه، اشتها را کاهش دهند.

در یک مطالعه در سال ۲۰۱۴، یک گروه پانزده‌نفره بیماران دیابتی برای صبحانه، میزان مشخص و ثابتی از موز را مصرف کردند. پژوهشگران دریافتند که قند خون بعد از صرف صبحانه افزایش چندانی از خود نشان نداد، اما این رژیم غذایی در درازمدت به کاهش سرعت افزایش قند خون منجر شد.

علاوه بر این، موز شاخص گلیسمی (GI) متوسط تا پایینی دارد، بر اساس این شاخص می‌توان تخمین زد که غذاها به چه میزان و با چه سرعتی می‌توانند قند خون را افزایش دهند. مقدار GI موزهای نارس حدود 30 است، در حالیکه شاخص گلیسمی موزهای رسیده به عدد 60 می‌رسد. این بدان معنی است که موزها نباید باعث افزایش سطح قند خون در افراد سالم شوند. با این وجود، این مسئله ممکن است در مورد افراد مبتلا به دیابت نوع 2 که احتمالا باید از خوردن موزهای رسیده اجتناب کنند، یکسان نباشد. در صورت مصرف نیز باید قند خون آن‌ها به دقت کنترل و مانیتور شود.

باید توجه داشته باشید که خواص موز برای دیابت همچنان در دست تحقیق بوده و بهتر است این میوه برای افراد مبتلا به دیابت در اندازه مشخص و ثابت و همچنین با مشورت پزشک یا متخصص تغذیه مصرف شود.