شکست رکورد مشارکت اندک در انتخابات ریاست‌جمهوری پیام کاهش سرمایه اجتماعی حکومت را به نظام بین‌الملل داد

عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام با بیان اینکه برخی‌ها تصور می‌کنند در کشور نباید رقابت سیاسی باشد، گفت: «امام(ره) رقابت سیاسی در درون نظام را کاملاً به‌رسمیت شناخت و قبول کرد. برخلاف نظر بعضی دوستان که فکر می‌کنند نظام را باید یک‌دست کرد و رقابت سیاسی نباید باشد».

محمدرضا باهنر در گفت‌وگو با برنامه «حضور» که به مناسبت دهه فجر انجام شد، با اشاره به وقایع اخیر کشور، با بیان اینکه «بعد از فروکش کردن اغتشاشات، نباید گله‌ها و اعتراضات مردم را فراموش کنیم»، اظهار داشت: «این اغتشاشات هم ظاهراً دارد تمام می‌شود اما یکی از بی‌هنری‌های ما این است که وقتی اغتشاش ساکت می‌شود، فکر می‌کنیم مسئله حل شده است درحالی‌که حل ‌نشده، و موقتاً تمام شده است. باید ببینیم آن نارضایتی‌هایی که در داخل کشور هست، چیست که باعث این حرف‌ها و این اعتراضات شده است».
وی گفت: «من یادم نمی‌آید که بعد از انقلاب چنین انسجامی علیه ما در نظام بین‌الملل به‌وجود آمده باشد که رو هم بازی کنند. این دلایل مختلفی می‌تواند داشته باشد. اینها یک‌سری علائمی را دریافت می‌کنند. مثلاً موقع حضور مردم در انتخابات، این‌طور برداشت می‌کنند که یواش‌یواش دارد حضور مردم کمتر می‌شود و فکر می‌کنند سرمایه اجتماعی حکومت ایران دارد ضعیف می‌شود و کاهش پیدا می‌کند. ما راهپیمایی هم داریم؛ ۱۳آبان، ۹ دی، ۲۲ بهمن که ان‌شاءالله چند روز دیگر هست و خواهیم دید که مردم خواهند آمد و واقعاٌ چشم دشمن را حتماً کور می‌کنند. از این جهت تردیدی نیست اما جایی که شمارش می‌شود، عدد شرکت مردم در انتخابات است. انتخابات ریاست‌جمهوری ما در سال گذشته به قول آقای هواشناسی، رکورد کمینه را زد و ۴۸ درصد ملت شرکت کردند. ما این میزان مشارکت ۴۸ درصدی را در انتخابات‌های دیگری داشتیم؛ ولی در ریاست‌جمهوری نداشته‌ایم».

او با بیان اینکه «فوت مهسا امینی دلیل اصلی وقایع اخیر نبود»، خاطرنشان کرد: «این فقط یک جرقه بود. برخی نارضایتی‌ها و ناکارآمدی‌هایی در ساحت اقتصاد، سیاست و حتی فرهنگ و دیپلماسی در داخل کشور وجود دارد؛ این اشکالات را ما باید کشف و درک کنیم و آنها را بفهمیم و حل کنیم. حتی آنهایی که در راهپیمایی‌هایی به نفع نظام شرکت می‌کنند، در ۱۳آبان و نماز جمعه، اگر پای درددل اینها بنشینیم گلایه‌هایی دارند؛ گلایه از رئیس‌جمهور، از نماینده مجلس، از من، از آقای امام‌جمعه گلایه دارند».

باهنر گفت: «سال آینده، دو انتخابات مهم داریم. یکی انتخابات خبرگان و دیگری مجلس. متأسفانه یک عده از ما در ساحت سیاست که کار می‌کنیم، رقبای خودمان را به‌رسمیت نمی‌شناسیم. بالاخره در انتخابات باید رقیب داشته باشیم. این رقیب هم یعنی حتماً فکر ما را قبول ندارد! اگر قرار باشد ما یک رقیب خودی برای خودمان درست کنیم که این رقابت نمی‌شود». او با بیان اینکه «تأیید صلاحیت کاندیداها می‌تواند به کمک احزاب قدرتمند بهتر انجام شود»، گفت: «البته این کارها کار حزب است؛ یعنی ما باید در کشورمان سه‌چهار حزب شناسنامه‌دار قدرتمند داشته باشیم تا این صلاحیت‌ها را خود حزب‌ها بررسی کنند. احزاب آدم‌های قدرتمند و بی‌مسئله را می‌فرستند برای کاندیداتوری؛ نه اینکه هرکسی بیکار بود و هرکسی خوشش آمد بیاید کاندیدا بشود. من در غیبت سه یا چهار حزب قدرتمند و فراگیر و پاسخگو، بر آینده حکومت مردم‌سالاری دینی بیمناکم و فکر می‌کنم این مردم‌سالاری دینی به سرمنزل مقصود نمی‌رسد. چون اگر حزب نباشد آن‌وقت انتخابات می‌شود پوپولیستی».

عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام با تأکید بر اصلاح برخی از اصول قانون اساسی گفت: «در درازمدت، برخی اصول قانون اساسی باید اصلاح بشود. البته، اگر کسی بخواهد قانون اساسی را اصلاح کند، بگوید ما مجلس نمی‌خواهیم، این قابل‌قبول نیست؛ چون مجلس نماد جمهوریت نظام است یا مثلاً ریاست‌جمهوری انتخاباتی نباشد؛ این هم نمی‌شود اما می‌تواند بگوید به‌جای یک مجلس، دو مجلس داشته باشیم؛ یا به‌جای اینکه مجلس چهار ساله باشد، شش ساله باشد. اینها اشکال ندارد. یا عوض اینکه نظام ریاستی باشد، پارلمانی باشد. بعضی از اصول و ساختارهای نظام جمهوری اسلامی باید اصلاح و تجدیدنظر بشود. من از این به «جمهوری دوم» تعبیر می‌کنم». باهنر تأکید کرد: «من معتقد هستم با یک مجلس نمی‌توانیم مملکت را اداره کنیم. باید حتماً دو مجلس داشته باشیم. چون مجلس فعلی، متشکل از افرادی است که خاستگاه‌شان یا منطقه است، یا قومیت و یا صنف‌شان. خاستگاه ملی ندارند و به همین دلیل است که خیلی از منافع ملی مردم، معمولاً قربانی منافع منطقه‌ای می‌شود. درصورتی‌که می‌شود از این وابستگی قومیتی بهترین استفاده را کرد». نایب‌رئیس سابق مجلس با بیان اینکه «نباید معاندپرور باشیم»، اظهار داشت: «من طبق آموزه‌ای که از بزرگان دین و اسلام دارم، می‌خواهم بگویم که ما باید سعی کنیم معاند را تبدیل به مخالف بکنیم. مخالف را تبدیل به بی‌تفاوت، بی‌تفاوت را تبدیل به هوادار و هوادار را تبدیل به جان‌فدای انقلاب بکنیم. یعنی مسیر امربه‌معروف و نهی‌از‌منکر باید این‌طرفی باشد. متأسفانه بعضی‌ها درست، عکس این عمل می‌کنند. یعنی می‌گویند هرکسی که جان‌فدا نیست، دیگر باید از رویش عبور کرد! موافق را هم بی‌تفاوت می‌کنند؛ بی‌تفاوت را مخالف می‌کنند و مخالف را حتی بعضی وقت‌ها به معاند تبدیل می‌کنند. این دیدگاه با مشی امام متفاوت است».