در بخشی از این یادداشت آمده:

* وقتی در پایان پاییز گزارشی منتشر شد که نشان می‌داد برخی نوجوانان دستگیر‌شده در مصاحبه‌های زمان بازداشت گفته‌اند «عمداً کاری می‌کردند که بازداشت شوند، زیرا به این پرستیژ برای پزدادن مقابل دوست‌دخترهای‌شان نیاز داشتند!»، برخی شگفت‌زده می‌گفتند که ای‌وای! ما کجاییم و چرا نوجوانان خود را نمی‌شناسیم. اینکه یک نوجوان به‌عنوان بخشی از استیل اجتماعی خود بخواهد عمداً درآشوب بازداشت شود تا وجهه‌ای دست‌و‌پا کند، هم چیز ساده‌ای است و هم پیچیده!

روزنامه جوان سپس ادامه داده است:

* جهان در ذهن نوجوانان امروزی یک بازی است. نوجوان امروزی گاهی تا روزی ۱۰ ساعت مشغول گیم است. او نه از کشتن و نه از کشته‌شدن، نه از زندان‌رفتن و نه از گیرافتادن و نه هرچیز دیگری در این عالم واقعی، تصویر کاملاً واقعی ندارد. در بازی کامپیوتری، قهرمان بازی کشته می‌شود، اما بلافاصله برمی‌خیزد و با امتیازی که گرفته است، به بازی ادامه می‌دهد. هیچ‌کس در آن فضا نمی‌میرد.

* مرگ آن‌طور که در واقعیت هست، برای یک نوجوان که ذهنش تسخیر سحر بازی است، مشابه واقعیت نیست. نوجوان گیمر می‌خواهد در خیابان، همان قهرمان گیم باشد، دقیقاً همان‌طور، بنابراین از عواقب بازداشت هراسی ندارد یا با همان حساب‌وکتاب گیم، ارزیابی‌اش آن است که می‌ارزد که بازداشت شود، اما برای دوست‌دخترش یک قهرمان باشد!