دکتر نعمت احمدی حقوقدان در روزنامه آرمان ملی نوشت: باید فعل فعال سیاسی را تحت عنوان فعالیت سیاسی تعریف کرد و قانون جرایم سیاسی را را شامل آن دانست.

در همین وقایعی که در جریان است، علی‌رغم اینکه دانشجویان در اکثر موارد بجز تخریب و تحریق، قصد اصلاح دارند، در تعریف جرم سیاسی با قانون فعلی نمی‌گنجند.

اگر استاد دانشگاهی که با نیت خیرخواهانه در جمع دانشجویان معترض حضور پیدا کند، طبیعی است دانشجویان به حرمت حضور استاد خود تندروی نخواهند کرد.

فرض کنید جمع دانشجویانی که در فضای باز در دانشگاه شریف به علت جلوگیری از حضور برخی دختران و پسران در سلف سرویس دانشگاه به صورت مختلط شرکت کردند، با عناوین مصطلحی که در این نوع پرونده‌ها به کار برده می‌شود، اجتماع و تبانی علیه امنیت بدانیم، آیا مردم که هیات منصفه جامعه هستند این اتهام را به آقای فردوسی‌پور روا می‌دارند که به قصد تبانی علیه امنیت کشور در اجتماع دانشجویان شرکت کرد یا از آقای فردوسی‌پور تشکر خواهند کرد که با حضور به موقع و حساب شده خود با توجه به شخصیت قابل احترامی که دارد، مانع از بروز تحرکات بعدی دانشجویان شد.

همین یک حرکت حساب شده را اگر حمایت می‌کردیم و در قالب جرم سیاسی بر فرضی که خدای ناکرده ماموران حضور آقای فردوسی‌پور را غیرقانونی می‌دانستند، آیا کسی می‌پذیرفت جرم امنیتی اتفاق افتاده؟ هم شخصیت مثبت آقای فردوسی‌پور و هم حضور به موقع او در جمع دانشجویان اتفاقی بود که می‌توانست به وسیله دیگر اساتید و دیگر سمت‌ها و اجتماع‌ها عینیت پیدا کند و فضای حضور دانشجویان را تلطیف کند و از اقدامات تخریبی یا افعال زشت جلوگیری کند.