لیگی که محبوب «کیروش» نیست
ردویی از همین دست هم که در دهه سوم شهریورماه و در بدو بازگشت کیروش به ایران در تهران برپا شد، سود خاصی را برجای نگذاشت و با اینکه معدودی از نفرات حاضر در آن اردو مانند سرلک، کامیابینیا، ترابی، امیری، حسینی، مردانی، جلالی و نیازمند بعداً به اردوی اتریش هم اعزام شدند و شماری از آنها به جامجهانی بیست و دوم هم خواهند رفت اما برگزاری هر اردوی داخلی در حال حاضر و حتی در اوایل آبانماه در ایران کاری عبث و کمحاصل خواهد بود و مردان پرشماری را شامل خواهد شد که در نهایت به ترکیب پایانی تیم ملی راه نخواهند یافت. این در حالی است که لژیونرهای پرشمار تیم ملی ایران که ترکیب اصلی این تیم را از نظر کیروش میسازند تا حدود ۲۰ آبان درگیر لیگهای خود در اروپا (و بعضاً در قطر و امارات) خواهند بود و فقط از آن تاریخ به بعد اجازه حضور در اردوی ملی ایران را پیدا خواهند کرد. بهرغم همه توضیحات بدیهیای که آمد، کیروشی که میشناسیم، باز هم بدش نمیآید لیگ ایران از همین امروز تعطیل شود و هفتههای نهم تا یازدهم آن که در دست اقدام و اجرا است، لغو گردد و همه افکار و کارها روی تیم ملی و جامجهانی متمرکز شود.
برخوردها و خواستههایی از همین دست سبب شده برپایی هفته دوازدهم لیگ هم که مهمترین دیدار آن دربی سرخابیها در روز ۱۳ آبان بود، بهرغم اعلام رسمی اولیه از سوی سازمان لیگ فعلاً لغو و به بعد از اتمام جامجهانی موکول شود. بهانه کیروش برای تعویق هفته دوازدهم طبعاً سخت و سنگین بودن شهرآورد پایتخت و آثار سوء فیزیکی و روانی آن روی بازیکنان هر دو تیم است که سبب میشود هرگونه مصدومیت و ضرری از این مسابقه برخیزد و دامان ملیپوشان دو تیم را بگیرد و در ۷ دیدار دیگر آن هفته هم احتمال وقوع ضایعات برای سه چهار چهره ملیپوش سایر تیمها وجود خواهد داشت. مهمتر از همه این موارد این نکته است که به لطف تعطیلی زودهنگام لیگ، سرمربی یوزها لیگی را که هرگز محبوب او نبوده، دستکم به مدت ۴۰ روز نخواهد دید و چه لذتی بالاتر از این برای او؟!