به گزارش  گزامتن اين بيانيه به شرح زير است.
معرکه گيري نقادانه
ترديدي نيست که سينما بدون مخاطب مفهومي ندارد. اما اين تعريف دهي براي مخاطب جشنواره (در مقام منتقد و اصحاب رسانه)، ابعاد ديگري پيدا ميکند. قرار نيست کلاس اخلاق راه بيندازيم و روشهاي تنبيهي را متذکر شويم، ولي قاعدتاً واکنش بينندگان جشنواره نسبت به آثار به نمايش در آمده مي بايد با يک فرد عادي که متر و معيار درستي از سينما ندارد و زود در برابر خوب و بد فيلمها (بر اساس سلايق و بضاعتش) واکنش نشان مي دهد، تفاوت داشته باشد. اگر احساسات آني و واکنش هاي معترضانه و کنترل نشده و نامتعادل تماشاگر عامي را به تماشاگراني وابسته به حوزه هاي رسانه اي تعميم بدهيم، ديگر چه انتظاري از جامعه فرهنگي ميتوان داشت؟ طبيعتاً تماشاگر اين حوزه به لحاظ اصالت و ريشههاي اينجايياش ميبايد در سالن نمايشي که عوامل يک فيلم وهم صنفانشان حضور دارند، رفتار و برخوردي متعادل و مبتني بر اخلاق داشته باشد و حرمت جايگاه تاريخي افراد را نگه دارد. طبيعي ترين برخورد در قبال فيلمهاي غيرقابل تحمل، ترک سالن نمايش است، زيرا چه بسا همان فيلم براي شماري از بينندگان در چارچوب دنياي ساخته و پرداخته خالقش جذاب و قابل تأمل باشد. نمره قبولي يک فيلم را زبان سينما و تسلط سازندهاش بر زيبايي شناسي تصوير مشخص ميکند.
واکنش غير منطقي نسبت به اين گونه فيلمها و ايرادات مضموني و استنادات يک ذهن واقعگرا براي اثري که تعمّدي بر واقعگرايي در دنياي ذهني سازنده اش ندارد و نسخه پيچي علني و هم زمان با مشاهده فيلم براي خالق اثر يا ناشي از عدم اشراف به ذات سينما و بلد نبودن قواعد بازي ست و يا بوي غرض ورزي ميدهد.
ما امضاء کنندگان اين بيانيه ضمن محکوم کردن اين برخوردهاي ناهنجار غير فرهنگي، عاملين و حاميان آن را از جامعه منتقدان نميدانيم و بر رابطه منطقي و سازنده ميان منتقد و فيلمساز در جوّي سالم و به دور از عصبيّت (با حفظ حرمتها در کنار استقلال نظر در برخورد با يک فيلم) اصرار داريم.
جواد طوسي، فريدون جيراني، پرويز نوري،  محسن سيف، طهماسب صلحجو، محمد سليماني، آنتونيا شركا، هيوا مسيح، شاهين شجري کهن، مسعود داودي و سعيد مروتي