بر اساس اخبار رتبه بندی معلمان رضا فخریان در یادداشتی نوشت:

فرد در یک رتبه قرار میگیرد و به طور میانگین ۳۰ درصد به حکم وی اضافه می شود.

وزارت هر سه سال یکبار بر اساس بند ۲۱ آیین نامه باید ارزیابی انجام دهد.

در این سه سال افراد بایستی امتیازات هر بخش از شیوه نامه را به طور مجزا! بدست آورند. این بدان معناست که افزایش سنوات تاثیری بر این ارزیابی نخواهد داشت و معلم موظف است طوری کار کند که مجدد بتواند امتیازات هر بخش را بگیرد.( علت این قضیه آوردن کلمه ی “حداقل” در آیین نامه رتبه بندی است)

وزن اصلی رتبه بندی براساس شیوه نامه ابلاغی، بر عهده ارزیابان خواهد بود. ارزیابان امتیازات را براساس طیف بسیار گسترده ای از فعالیتها و مهارتها محاسبه خواهند کرد. این فعالیتها از عضویت در کارگروهها می تواند باشد تا نشستن سر کلاس درس!

در انتهای سه سال تنها دو اتفاق برای معلم می افتد، یا در رتبه فعلی باقی می ماند یا به رتبه ی پایینتر تنزل یافته و تا حذف کامل رتبه بندی فقط یک قدم فاصله خواهد داشت.

در پایان پنج سال در صورتی که بتواند تمامی مولفه ها را با موفقیت کسب کند تنها ۵/۶ درصد به حکم وی به طور میانگین اضافه خواهد شد.

(توضیح: عدد حدودی ۵ درصد از کجاست؟ اختلاف هر رتبه ها با رتبه بالاتر ۱۰ درصد از سه آیتم حکم است. این سه بند ۶۰ درصد از حکم را تشکیل می دهند. لذا اختلاف هر رتبه با رتبه بالاتر بعد از کسر مالیات تنها ۵/۶ درصد از کل حکم خواهد بود)

لذا معلم تنها دوراه خواهد داشت…یا این که طبق جداول نمره بیاورد و ۵ درصد به حکمش اضافه شود….یا اینکه به طور کامل از رتبه بندی خارج شود.

در نهایت یک معلم فول سابقه، فول مدرک و رتبه ی استاد معلم یعنی رتبه ۵ (غیر ممکن) حکمی در حد استاد تازه استخدام دانشگاه در اولین روز کاری خواهد داشت!