امروز حتی اگر کارلوس کی‌روش به عنوان هسته اصلی تشکیل این تیم ملی، در ایران بود و زندگی می‌کرد، از ملی پوشان ما توقعات زیادی داشت.

او مسلما انتظار داشت در تیم ملی، شاهد چنین صحنه‌های نابی باشیم؛ مردم هم چنین انتظاری از ملی پوشان دارند. همین عکس‌هایی که همیشه در بازی‌های ملی از بازیکنان ما منتشر می‌شود. همین رفاقت‌هایی که همواره در تیم ملی ایران وجود داشت و از مهدی طارمی و سردار آزمون، ستاره‌های بین المللی ساخت. مگر می‌شود آن روزهای خوب در کنار هم بودن را فراموش کرد؛ مگر می‌شود همه چیز را از یاد برد...

تکروی در تیم ملی معنا ندارد؛ آنهایی هم که صبح دیروز دچار پدیده تکروی و تعجیل شدند و حرمت دیگران را در نظر نگرفتند، یادشان باشد که حافظه تاریخی فوتبال ما بر خلاف سایر پدیده‌های اجتماعی، اصلا ضعیف نیست. در فوتبال ایران، همه این اتفاقات در حافظه تاریخ ثبت و ضبط خواهد شد اما آنچه در نهایت باقی خواهد ماند، همین عکس‌ها و انسجام فوتبال ملی است.

ملی پوشان ما باید در این مقطع حساس زمانی، بدانند در کدام جهت و به کدام مقصد شنا می‌کنند؟ لطفا حواستان را جمع کنید؛ دریا به شدت طوفانی است...