استقلال و سپاهان برخلاف پرسپولیس زمان زیادی را به خاطر نداشتن سرمربی از دست دادند. حالا بماند که قرار بود مورایس سرمربی استقلال شود و ساپینتو سرمربی سپاهان! اما به هر حال پروسه حضور آنها طول کشید و می‌بینیم که ساپینتو هنوز برای شروع تمرینات استقلال به ایران برنگشته که این هم نکته‌ای است. شاید اصلاً این مرد پرتغالی خبر ندارد که لیگ برتر از ۲۰ مرداد آغاز می‌شود و شاید هم مثل مجتبی جباری خیلی اعتقادی به تمرینات بدنسازی پیش از شروع فصل ندارد!

مسئله مهم‌تر این است که استقلال و سپاهان را ساپینتو و مورایس نمی‌بندند چون هیچ شناختی روی فوتبال ایران و بازیکنان ایرانی ندارند. به طور طبیعی چون استقلال قهرمان لیگ شده، ساپینتو باید خواستار حفظ همه نفرات باشد اما تا امروز ژستد و دانشگر رفته‌اند و سیلوا، یامگا، غفوری و حسین‌زاده هم در آستانه جدایی هستند! استقلال امثال شهباززاده، امید حامدی‌فر و رضا میرزایی را هم خریده که واقعاً معلوم نیست در ترکیب این تیم جواب بدهند. مثلاً سجاد فصل خوبی را در سپاهان سپری نکرد و میرزایی هم خیلی وقت‌ها در این تیم اصفهانی نیمکت‌نشین بود. با این حال ساپینتو چه بخواهد و چه نخواهد تیمی را تحویل می‌گیرد که دیگران برایش بسته‌اند. دیگرانی که اصلاً معلوم نیست چه کسانی هستند و باشگاه استقلال مثل همه موارد قبلی لازم نمی‌داند توضیحی در این مورد بدهد. همان‌طور که هیچ‌کس نفهمید چرا فرهاد مجیدی با وجود داشتن قرارداد رفت و چرا وریا غفوری می‌رود.

وضعیت سپاهان هم خیلی بهتر از استقلال نیست. البته به نظر می‌رسد مربی آنها «مربی‌تر» است و رزومه به مراتب بهتری نسبت به ساپینتو دارد اما سپاهان هم مشکلات خاص خودش را دارد و کاملاً مشخص است با آن سپاهانی که سه بار پیاپی راحت قهرمان لیگ شد، فرسنگ‌ها فاصله دارد. پرسپولیس اما طبق لیست گل‌محمدی خرید کرد و به همین دلیل تا اینجای کار ۲-صفر از سایر مدعیان پیش است. البته در مورد پرسپولیس هیچ تضمینی نیست که مثلاً همه خریدهای این تیم جواب بدهند اما کاملاً مشخص است که پرسپولیس آگاهانه‌تر و با نظر سرمربی‌اش خرید کرده و نقاط ضعف این تیم (که کم هم نبود) تا حد زیادی برطرف شده است. استقلال و سپاهان اما باید منتظر باشند تا مربیان خارجی‌شان روی بازیکنان جدید و قدیمی شناخت پیدا کنند و در گام دوم از این همه بازیکنی که دیگران برایشان خریده‌اند، یک تیم خوب بسازند.