یک عضو هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی تهران در واکنش به فضاسازی برخی از رسانه های داخلی و رسانه های معاند در خصوص ماجرای قطع همکاری این دانشگاه با دکتر محمد فاضلی معتقد است این اتفاق نه امروز بلکه دستکم چهارسال قبل باید می افتاد چرا که دکتر فاضلی طی ده سال حضور به عنوان استاد با قرارداد پیمانی نتوانسته بود امتیاز لازم برای تبدیل قرارداد خود را کسب کند.

دکتر امیرساعدی دریانی می گوید: کسانی که به ناحق، ماجرای قطع همکاری محمدفاضلی با دانشگاه شهید بهشتی را اخراج به دلیل تسویه سیاسی خوانده اند، نه چیزی از دانشگاه سر در می آورند و نه می دانند تسویه سیاسی یعنی چه.

در ادامه مشروح گفت و گوی این عضو هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی و همکار دکتر محمد فاضلی را با خبرنگار ما را می خوانید:

• ماجرای طرح شده به عنوان اخراج دکتر محمد فاضلی در فضای افکارعمومی اینگونه تعبیر شد که اقدامی سیاسی و تسویه استادانی است که رسانه های عمدتا معاند، آنها را استادان به اصطلاح دگراندیش نامیده اند . این فضاسازی درمورد شماری از اساتید دیگر هم مطرح شد. شما به عنوان همکار آقای فاضلی در دانشگاه شهید بهشتی و عضو هیات علمی این دانشگاه چه دیدگاهی در این زمینه دارید؟

در ابتدا البته لازم است تاکید کنم من به عنوان یک عضو از اعضای هیات علمی دانشگاه  به این سوال شما پاسخ می دهم نه به عنوان یک مسئول. چرا که من مسئولیتی در این زمینه ندارم.

ببینید در زمینه جذب یا لغو همکاری اعضای هیات علمی، کمیسیونی وجود دارد که هم ارتقا اساتید از استادیاری به دانشیاری و استادی، و هم تبدیل وضعیت از پیمانی به رسمی را بر عهده دارد. در دانشگاه شهید بهشتی هم این کمیسیون وجود دارد؛ اعضای آن هم مشخص هستند و به نظر من این سوال را خیلی خوب است که اعضای این کمیسیون پاسخ دهند اما از باب اطلاعاتی که دارم و نیز خودم هم جزو اساتیدی هستم که این فرآیند در مورد من طی شده، می توانم اطلاعاتی بدهم که دانستن آن ها دستکم به افکارعمومی کمک می کند که بتوانند آگاهانه تر و دقیق تر به مساله نظر کنند؛ تکلیف رسانه های معاند که مشخص است و آنها اصولا بنایی بر بیان اخبار صحیح ندارند.

مساله این است که ماجرای آقای فاضلی به هیچ وجه آنچنان که هوچی های رسانه ای مطرح کردند، بحثی سیاسی نیست. یعنی این بحث تسویه در دانشگاه و گمانه زنی هایی که می گویند آقای رئیسی آمده، می خواهد دانشگاه ها را تسویه کند و ...! اصلا مطرح نیست. کسی که اشرافی حداقلی به فرایند جذب هیات علمی و تبدیل وضعیت اساتید داشته باشد متوجه می شود که ابدا روند سیاسی ای وجود ندارد.

• یعنی شما می خواهید بگویید که رسانه ها دروغ می گویند؟

رسانه ها دارند کارشان را انجام می دهند و خب بعضا هیچ تحقیقی درباره صحت و سقم اخبار نمی کنند. خیلی ساده است؛ فرآیند جذب هیات علمی در ایران چگونه است؟ اینگونه است که وزارت علوم معمولا سالی دو بار فراخوان می دهد. فرد متقاضی مدارک خود را می فرستد. مصاحبه انجام می شود و اگر فرد مورد نظر انتخاب شود، با او قرارداد پیمانی می بندند. ذیل این قرارداد هم می نویسند که این قرارداد یک ساله است و تعهدی هم برای دانشگاه ایجاد نمی کند که این قرارداد را تمدید کند. معمولا به اساتید چهار سال(چهار بار قرارداد را تمدید می کنند) فرصت می دهند که در این چهار سال بتوانند ۸۰ درصد از امتیاز تبدیل از استادیاری را به دانشیاری فراهم کنند.

استاد مورد نظر اگر بتواند این ۸۰ درصد را فراهم کند، در انتهای چهار سال، درخواست تبدیل وضعیتش را به کمیسیون مربوطه ارجاع می دهند و این تبدیل صورت می گیرد. حال اینکه برخی اساتید نمی توانند امتیاز مربوطه را از طریق مقالات و غیره کسب کنند معمولا دو سال دیگر هم با آن ها مماشات می شود به این معنا که همکاری چهار سال تا شش سال هم ادامه پیدا می کند.

استادی که دل به کاربدهد و کار دانشگاه برایش در اولویت باشد، ظرف ۶ سال، آن ۸۰ درصد امتیاز مربوطه را کسب می کند. ۸۰ درصدی که مربوط به حوزه های مختلف آموزشی و پژوهشی است. یک ماده ی چهار هم وجود دارد و به فعالیت های اجرایی استاد در دانشگاه مربوط است که شامل  حضور در دانشگاه، اقداماتی که در دانشگاه و برای دانشگاه خارج از مسائل آموزشی و پژوهشی انجام داده و تصدی پست اجرایی می شود.

من از نزدیک با جناب آقای دکتر فاضلی آشنا نیستم اما به عنوان یک همکار مطلع ام که وضعیت ایشان و رزومه شان به چه نحو است؛ آقای فاضلی ۱۰ سال است که استاد پیمانی دانشگاه شهید بهشتی هستند.

من واقعا کسی را غیر ایشان نمی شناسم که دانشگاه ۱۰ سال قرارداد پیمانی اش را با او تمدید کرده باشد. معمولا اگر کسی نتواند امتیازات مربوطه را کسب کند، دانشگاه در سال ششم عذرش را می خواهد.

• پس شما معتقدید که آقای فاضلی، چهار سال پیش می بایست اخراج می شد؟

بله، وقتی ایشان نتوانسته کسر امتیاز خود را در این ۱۰ سال رفع کند باید چهار سال پیش اخراج می شد.

اصل کسر امتیاز ایشان از ماده ۴ ، یعنی ماده ی اجرایی شان بوده است. دانشگاه معتقد است که ایشان وقت اصلی خود را خارج از دانشگاه می گذراند و در نتیجه امتیاز ماده ۴ را که امتیاز اجرایی است کسب نکرده اند.

ببینید، چنانچه سال چهارم، پنجم یا ششم این اتفاق می افتاد، می توانستیم این گمانه را هم طرح کنیم که اخراج ایشان ممکن بوده جنبه ی سیاسی داشته باشد اما وقتی زمانی برابر چهار سال هم ازحداکثر معمول، بیشتر طول کشیده باشد، چه مفهومی دارد؟ تا کی دانشگاه باید با یک نفر تحت عنوان پیمانی ادامه دهد؟

• نظرتان راجع به جوسازی هایی که اخیرا پیرامون اخراج اساتید از دانشگاه ها شکل گرفت، چیست؟

من می خواهم به شما بگوبم که نظام، مظلوم است. رهبری مظلوم است. شامورتی بازی های رسانه ای خیلی وقت ها، حق را ناحق می کند و متاسفانه این بحث اخلاق در رسانه، بعضا در رسانه های داخلی هم مغفول می ماند. این میان بعضی چهره های سیاسی ورشکسته هم، از فرصت سواستفاده می کنند و ادای حمایت از این و آن را در می آورند. افرادی مثل آقای آشنا، آقای همتی، آقای عبدی و ... را دیدم که توییت هایی زدند و ماجرا را به گونه ای روایت کردند که گویی تسویه حساب سیاسی با به اصطلاح دگراندیشان بوده است. من می خواهم بگویم آقای فاضلی و بسیاری دیگر افراد مانند ایشان، ابدا دگراندیش به آن تعبیری که این حضرات عنوان می کنند نیستند؛ اینها دارند در چارچوب آموزش عالی تببین شده از سوی نظام اسلامی کار می کنند و از تمام امتیازات و امنیت همین نظام هم بهره می برند.

این چیز عجیب و غریبی نیست. شما کارهای آقای دکتر فاضلی را بررسی کنید. کدام کار ایشان زاویه ای با نظام داشته که حالا بخواهد وارد چالشی هم با نظام شود؟ اصلا مگر نظام بخاطر زوایای افکار افراد با خود با آنها وارد چالش می شود؟ اینگونه صحبت ها و موضع گیری ها در مورد اخراج اساتید باید از دهان کسانی خارج شود که اشرافی به قضیه ندارند، نه آنهایی که خودشان می دانند اصل ماجرا چیست.

حوزه ی اصلی فعالیت های آقای دکتر فاضلی اجتماعی است و در حوزه ی سیاسی وارد نمی شود. بررسی صحبت هایی که این روزها در فضای مجازی می شنویم نشان می دهد که واقعا ظرفیت نظام در پذیرش انتقادات بسیار بالاست. اگر قرار باشد آقای فاضلی با این مدل صحبت هایی که مطرح می شود، تسویه شود، به طریق اولی افرادی مثل آقای زیباکلام که راه و روش و افکار و منطقشان حمایت از رضاشاه و ایادی اش است، باید خیلی پیشتر از آقای فاضلی تسویه می شدند نه اینکه آزادانه هر کار و حرفی را که دلشان می خواهد بزنند و کسی متعرضشان نشود.

• تا چه حد این مساله را سیاسی می دانید؟ آیا به کار بردن لفظ اخراج برای این اساتید صحیح است؟ و اینکه چه قدر در دانشگاه های ما عمومیت دارد؟

همانطور که گفتم از نظر من که این مساله سیاسی نیست اما اگر هم بخواهیم این مساله را توجیه سیاسی کنیم، باید به عکس توجیه سیاسی کنیم. اتفاقا در دوران آقای روحانی با جناب آقای فاضلی، مماشات شده. یعنی اساتید دیگری که نتوانسته اند امتیاز تبدیل وضعیت از پیمانی را اخذ کنند، در پایان شش سال اخراج می شوند حال آنکه با دکتر فاضلی با توجه به موقعیت، عملکرد و اینکه فرد ارزشمندی بوده، چهار سال هم در دولت قبل با او مماشات شده و الان بعد از ۱۰ سال، مماشات تمام و مرِ قانون اجرا شده است.

باید به شما بگویم که خیلی از اساتید ما هستند که به عنوان پیمانی جذب می شود و ظرف چهار تا شش سال نمی توانند امتیاز لازمه را کسب کنند و قانون عدم همکاری و نه اخراج در مورد آن ها مصداق پیدا می کند. و این اتفاق جدیدی نیست. ما هر سال چه در دانشگاه شهید بهشتی و چه در سایر دانشگاه های کشور این مساله را داریم؛ تنها استاد فاضلی بزرگوار، تریبون و رسانه داشته اند و به همین دلیل خبر عدم همکاری ایشان بیشتر پخش شده.

• آیا تعداد مقالات آی اس آی هم با این عدم همکاری ارتباطی دارند؟

همانطور که گفتم این قسم مسائل را بهتر است کمیسیون تخصصی بگوید. کمیسیون تخصصی است که پرونده ی ایشان را دیده. اما باید گفت که ماده ی ۳ مربوط به امتیازات پژوهشی و ماده ۴، مربوط به امتیازات اجرایی است و کمیسیون تخصصی باید اعلام کند که اقای فاضلی کمترین امتیاز را از کدام ماده داشته. همانطور که گفتم، تا جایی که من اطلاع دارم کمترین امتیاز از ماده ی ۴ بوده است.