در تهران، معلمان معترض مقابل ساختمان مجلس شورای اسلامی تجمع کردند و در دیگر شهرها نیز این تجمع مقابل اداره آموزش و پرورش برگزار شده است.
«معلم قیام کن - از حق خود دفاع کن»، «مجلس انقلابی - وعدههای قلابی»، «معلم زندانی آزاد باید گردد»، «مرگ بر دروغگو» و «اگر عدالتی بود، معلم اینجا نبود» از جمله شعارهای تجمع معلمان در سراسر کشور بود.
در روزهای شنبه و یکشنبه نیز با فراخوان شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان، معلمان در مدارس سراسر کشور دست به تحصن زدند.
حبیبی گفته بود اولین روز تحصن در بیش از ۲۵۰ شهر، ناحیه آموزشی و روستا و دومین روز تحصن سراسری معلمان ایران، در بیش از ۳۰۰ شهر، ناحیه و روستای سراسر ایران برگزار شد.
او اجرا نشدن لایحه همسانسازی حقوق بازنشستگان، بازگشت لایحه رتبهبندی از طرف شورای نگهبان به مجلس با هدف اجرا نشدن آن، فراموش شدن ماده ۶۴ قانون مدیریت خدمات کشوری، فقدان آموزش رایگان و بیتوجهی به اصل ۳۰ قانون اساسی و پرداخت نشدن پاداش پایان خدمت سال ۱۴۰۰ را از دلایل تحصنهای اخیر معلمان اعلام کرد.
استخدام نشدن معلمان خرید خدمات آموزشی و «ظلم مضاعف به این نیروهای خدماتی درون مدرسه و همچنین به تاراج بردن سرمایه فرهنگیان در صندوق ذخیره و در بند بودن و اخراج کردن معلمان کنشگر و فعال صنفی» از دیگر دلایل تحصن اعتراضی معلمان ایران است.