انتشار گسترده اشعار انتقام جويانه عليه دولت روحاني
روزنو : روزنو-مخالفان دولت تدبير واميد به ويژه تلاش‌هاي تيم مذاکره کننده هسته اي پس از آن که در ماه‌هاي گذشته راه‌هايي براي ابراز مخالفت با سياست‌هاي خارجي دولت آزمودند،تلاش‌هاي خود را وارد فاز تازه اي کرده اند. پس از آن که مخالفان تدابير هسته اي دولت - که با موافقت رهبر انقلاب نيز همراه بوده- با نصب بنرهاي بزرگ در سطح شهرهاي تهران و مشهد مواضع خود را در اين باره اعلام کرده بودند و درفضاي سياسي کشور جنجال‌هايي برانگيختند، در روزهاي گذشته راه ديگري را آزمودند و آن هم انتشار مواضع مخالف خود در قالب شعر مي‌باشد.
چند روزي است چند شعر با محتواي انتقام جويانه در فضاي مجازي ايميل مي‌شود.در اين ايميل که به صورت گسترده ارسال شده چند شعر قرار دارد که با لحني تند و انتقام جويانه نسبت به سياست خارجي دولت جديد و افراد مسئول آن، مسايلي مطرح شده است. بي شک نه در مساله هسته اي و سياست خارجي بلکه در هر موضوعي نقد و ابراز نظر به صورتي حقي غير قابل انکار پذيرفتني است. اما سوال اين جاست که مرز نقد تا کجاست ؟ اگر اين نقد جاي خود را به تخريب و حتي بدتر از آن به تهديد بدهد چه فضايي حاکم خواهد شد ؟ آيا اين روند با دموکراسي و مردمسالاري ديني همخواني دارد؟از آن مهمتر اينکه چه کساني از اين فضاي تند تهديد و راديکاليسم بيشترين سود را خواهند برد؟ و اگر چنين فضا و ادبياتي به گفتمان قالب و غالب تبديل شود چه هزينه‌هايي پرداخته خواهد شد؟ اين اشعار که در قالب غزل سروده شده عمدتا تلاش‌هاي هسته اي دولت را نشانه رفته است.در غزل اول شاعر ياشاعران صريحا با رئيس جمهور سخن گفته او را به نشست وبرخاست و خنده با شياطين بر سريک ميز متهم مي‌کند: جنگ با دشمن غدّار جگر مي‌خواهد/مرد مي‌خواهد و تدبير دگر مي‌خواهد/با کليد آمده اي در وسط معرکه اي.../که کمي غيرت و شمشير و سپر مي‌خواهد/با شياطين سر يک ميز نشستيد ولي.../حفظ دين کار شما نيست که نر مي‌خواهد/خنده کرديد به شيطان و به او دل بستيد/غافل از اينکه تو را زير و زبر مي‌خواهد/ حرف جنگ آمده اين طور هراسان شده ايد؟/حفظ عزت مگر اما و اگر مي‌خواهد؟/به هوس کار نيايد به سخنراني نيست/رفع بحران به خدا مرد خطر مي‌خواهد/ما نمرديم علي بي کس و بي يار شود/گر چه اين راه مسيري است که سر مي‌خواهد.در غزل ديگري به گونه اي سخن گفته مي‌شود که برخي از مخالفان تيم هسته اي در روزهاي گذشته در تريبون‌هاي نماز جمعه برخي از شهرها و همچنين صحن علني مجلس سخن گفته اند:کارتان تعليق دستاوَرد‌ها.../بستن دست تمام مرد‌ها.../چشم بستن بر فرامين ولي.../تکيه کردن بر صف نامرد ها/ عزت ايران به هيچ انگاشتن.../نامتان بايد شود دلسرد‌ها /لب فرو بستيم با امر ولي /گرچه پر از آتشيم و درد ها/وعده دشمن سرابي بيش نيست/مثل پائيز است و برگ زرد ها.در شعر ديگري مواضع مخالفان دولت رنگ صراحت به خود مي‌گيرد و سخن از انتقام به ميان مي‌آيد. شاعران و يا سفارش دهندگان اين اشعار صراحتاً گفته اند که « پاي ميز مذاکره برويد/از شما انتقام مي‌گيريم»به خدا انتقام مي‌گيريم/کربلا انتقام مي‌گيريم/تن صد چاک يادمان نرود/نيزه‌ها انتقام مي‌گيريم/ بي کفن بود، پيرهن که نداشت/بوريا انتقام مي‌گيريم/سر تو از قفا بريده شده /از قفا انتقام مي‌گيريم/جمعه با ندبه ياد منتقمت/با دعا انتقام مي‌گيريم/ما ز خون شما نمي‌گذريم/شهدا انتقام مي‌گيريم/پاي ميز مذاکره برويد/از شما انتقام مي‌گيريم/ذکر هيهات منا الذله به لب/ذکر ما: (انتقام مي‌گيريم)/العجل حضرت أباصالح/تو بيا انتقام مي‌گيريم.در اين اشعار در حالي به هواداري از مقام معظم رهبري پرداخته مي‌شود که ايشان تا کنون در چند مورد به صراحت از تيم هسته اي دولت حمايت کرده وبا عنوان سربازان نظام و انقلاب از آنان ياد کرده است.
چند روزي است چند شعر با محتواي انتقام جويانه در فضاي مجازي ايميل مي‌شود.در اين ايميل که به صورت گسترده ارسال شده چند شعر قرار دارد که با لحني تند و انتقام جويانه نسبت به سياست خارجي دولت جديد و افراد مسئول آن، مسايلي مطرح شده است. بي شک نه در مساله هسته اي و سياست خارجي بلکه در هر موضوعي نقد و ابراز نظر به صورتي حقي غير قابل انکار پذيرفتني است. اما سوال اين جاست که مرز نقد تا کجاست ؟ اگر اين نقد جاي خود را به تخريب و حتي بدتر از آن به تهديد بدهد چه فضايي حاکم خواهد شد ؟ آيا اين روند با دموکراسي و مردمسالاري ديني همخواني دارد؟از آن مهمتر اينکه چه کساني از اين فضاي تند تهديد و راديکاليسم بيشترين سود را خواهند برد؟ و اگر چنين فضا و ادبياتي به گفتمان قالب و غالب تبديل شود چه هزينه‌هايي پرداخته خواهد شد؟ اين اشعار که در قالب غزل سروده شده عمدتا تلاش‌هاي هسته اي دولت را نشانه رفته است.در غزل اول شاعر ياشاعران صريحا با رئيس جمهور سخن گفته او را به نشست وبرخاست و خنده با شياطين بر سريک ميز متهم مي‌کند: جنگ با دشمن غدّار جگر مي‌خواهد/مرد مي‌خواهد و تدبير دگر مي‌خواهد/با کليد آمده اي در وسط معرکه اي.../که کمي غيرت و شمشير و سپر مي‌خواهد/با شياطين سر يک ميز نشستيد ولي.../حفظ دين کار شما نيست که نر مي‌خواهد/خنده کرديد به شيطان و به او دل بستيد/غافل از اينکه تو را زير و زبر مي‌خواهد/ حرف جنگ آمده اين طور هراسان شده ايد؟/حفظ عزت مگر اما و اگر مي‌خواهد؟/به هوس کار نيايد به سخنراني نيست/رفع بحران به خدا مرد خطر مي‌خواهد/ما نمرديم علي بي کس و بي يار شود/گر چه اين راه مسيري است که سر مي‌خواهد.در غزل ديگري به گونه اي سخن گفته مي‌شود که برخي از مخالفان تيم هسته اي در روزهاي گذشته در تريبون‌هاي نماز جمعه برخي از شهرها و همچنين صحن علني مجلس سخن گفته اند:کارتان تعليق دستاوَرد‌ها.../بستن دست تمام مرد‌ها.../چشم بستن بر فرامين ولي.../تکيه کردن بر صف نامرد ها/ عزت ايران به هيچ انگاشتن.../نامتان بايد شود دلسرد‌ها /لب فرو بستيم با امر ولي /گرچه پر از آتشيم و درد ها/وعده دشمن سرابي بيش نيست/مثل پائيز است و برگ زرد ها.در شعر ديگري مواضع مخالفان دولت رنگ صراحت به خود مي‌گيرد و سخن از انتقام به ميان مي‌آيد. شاعران و يا سفارش دهندگان اين اشعار صراحتاً گفته اند که « پاي ميز مذاکره برويد/از شما انتقام مي‌گيريم»به خدا انتقام مي‌گيريم/کربلا انتقام مي‌گيريم/تن صد چاک يادمان نرود/نيزه‌ها انتقام مي‌گيريم/ بي کفن بود، پيرهن که نداشت/بوريا انتقام مي‌گيريم/سر تو از قفا بريده شده /از قفا انتقام مي‌گيريم/جمعه با ندبه ياد منتقمت/با دعا انتقام مي‌گيريم/ما ز خون شما نمي‌گذريم/شهدا انتقام مي‌گيريم/پاي ميز مذاکره برويد/از شما انتقام مي‌گيريم/ذکر هيهات منا الذله به لب/ذکر ما: (انتقام مي‌گيريم)/العجل حضرت أباصالح/تو بيا انتقام مي‌گيريم.در اين اشعار در حالي به هواداري از مقام معظم رهبري پرداخته مي‌شود که ايشان تا کنون در چند مورد به صراحت از تيم هسته اي دولت حمايت کرده وبا عنوان سربازان نظام و انقلاب از آنان ياد کرده است.
