سرهمبندی فرهنگیان به جای رتبهبندی معلمان !
روزنو :مزبان حبیبی نوشت: اگر رتبهبندی معلمان را از اول فروردین ۱۴۰۰ اجرا نکنید، مجبوریم برای اجرای آن از ابتدای سال ۱۳۹۳، به دیوان عدالت اداری مراجعه کنیم.
به گزارش روزنو، حدود دو سال از زمزمههای جدیِ اجرای رتبهبندی معلمان گذشته و تقریبا سیزده سال هم از مکلف شدن دولت برای اجرایی کردن آن، اما باز هم دولت و مجلس به جای اجرای رتبهبندی، هدفی جز سرهمبندی ندارند. اگر قصد اجرای رتبهبندی معلمان را داریم بنابراین صحبت از سقف بودجه برای آن هیچ معنایی ندارد، اگر نیست برای همه نباشد اما حالا که برای بقیه هست چرا برای معلم و دانش آموز نباشد؟
بدون هیچ بهانهای و براساس قانون مصوبِ بودجه ۱۴۰۰، رتبهبندی معلمان باید از اول فروردین ۱۴۰۰ اجرا شود و عواقب تاخیر در اجرای آن، مستقیماً بر عهده مجلس و دولت است.
اینکه هنوز لایحه رتبهبندی معلمان مصوب نشده و حتی یک ریال به معلمان پرداخت نشود اما ۶۱ هزار میلیارد تومانِ(همان باقیمانده ۸۹ هزار میلیارد تومان از ۱۵۰ هزار میلیارد تومان) ذکر شده در جز ۲ ، بند و از تبصره ۲ لایحه بودجه ۱۴۰۰، به سرفصلهای دیگری به جز رتبهبندی معلمان تخصیص داده شده، یک تخلف آشکار در اجرای قانون است و اینکه چه بر سر آن ۶۱ هزار میلیارد تومانِ مصوب در بودجه ۱۴۰۰ آمده و کجاها هزینه شده، دولت باید پاسخگو باشد.
بودجه اجرایی دولت صرفنظر از بودجههایِ خارج از شمولِ نظارت، مانند چند درصد از کل فروش نفت، بیش از دو هزار هزار میلیارد تومان است یعنی ۲۰,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰ ریال.
بودجه وزارت آموزشوپرورش کشور کمی بیش از ۷۲ هزار میلیارد تومان تعیین شده یعنی بودجه آموزشوپرورش ایران کمتر از ۴ درصد بودجه جاری دولت و کمتر از ۲ درصد کل بودجه است. این نسبت در کشور آفریقای جنوبی حدود ده درصد و در کشورهای همسایه حدود ۱۵ درصد است.
برای رسیدن به سطح قابل قبولی در میان کشورهای دارای سیستمهای آموزشی مدرن، بهتر است بدانیم فنلاند با جمعیت ۵.۵ میلیون نفری، چهار برابر ایران با ۸۵ میلیون نفر جمعیت، برای آموزش خود بودجه تخصیص دادهاست.
ژاپنیها برای رقابتپذیر نمودن سیستم آموزشیاش با سایر کشورها، در سال گذشته ۱۶۵ میلیارد یورو و امسال ۲۲۰ میلیارد یورو سرمایهگذاری کردهاند در حالیکه بودجه آموزشوپرورش ایران در سال گذشته به ۳ میلیارد یورو هم نمیرسد.
بودجه ۲۲۰ میلیارد یورویی ژاپن را با بودجه ۲.۴ میلیارد یورویی ایران در آموزش را با هم مقایسه کنیم، تا عمق فاجعه را دریابیم و اگر بدانیم تعداد دانشآموزان در ژاپن حدود یک میلیون نفر از تعداد دانشآموزان در ایران کمتر است آنگاه باید از اعماق وجود بر این فاجعه سوگواری کرد.
اگر آموزشوپرورش ژاپن را موجود زندهای بدانیم که برای پویایی و پایایی به ۱۶۵ میلیارد یورو سرمایهگذاری نیاز دارد، بودجه ۲.۴ میلیارد یورویی آموزشوپرورش ایران همان هزینه کفنودفن آموزش است.
کره جنوبی با ۳۴۷۹۵ دلار سرانه تولید ناخالص ملی، ۷۲.۶ میلیارد دلار برای آموزش دانشآموزان هزینه میکند که تقریبا تعدادشان نصف تعداد دانشآموزان در ایران است، سرانه دانشآموزی در کره جنوبی ۹,۶۹۳ دلار برای ۲۲۰ روز آموزشِ هر یک از ۷.۵ میلیون دانشآموز در سال است و در ایران سرانه دانشآموزی برای۲۶۰ روز آموزش، ۱۶۵ دلار سرانه دانشآموزی تخصیص میدهیم با این توضیح که سرانه درآمد ناخالص ملی در ایران ۱۳,۱۵۰ دلار است.
در ایران برای هر دانشآموز در هر روز آموزش ۰.۶ دلار و در کره جنوبی برای هر دانشآموز ۴۴.۵ دلار بودجه تخصیص داده میشود و این اختلاف یک فاجعه است که نتایج آن دامان همه ما را خواهد گرفت.
یک نفر صادقانه به ما معلمان و دانشآموزان توضیح دهد که آن ۹۸ درصد بودجهٔ کشور را کجا هزینه میکنید که یک میلیون معلم و چهارده میلیون دانشآموز از آن بیبهرهاند.
زین همه گنج و زَر و مُلکِ جهان
آنچه که ما راست، همین بوریاست
