روزنو :ایالات متحده آمریکا و ایران به رویارویی نزدیکتر می‌شوند. دیپلماسی اکنون متوقف شده و چشم‌اندازهای موفقیت در حال کمرنگ شدن است. دولت جو بایدن گزینه‌های اندکی دارد. خروج آشفته از افغانستان ضریب ریسک‌پذیری بایدن در برابر ایران را پایین آورده است، چرا که این ریسک‌پذیری می‌تواند اتهام سازشکاری جمهوریخواهان علیه او را در پی داشته باشد.

هفته‌نامه تایم در گزارشی نوشت: با آنالیز رفتارهای آمریکا و واکنش‌های ایران، این نوع رفتار طرفین در نهایت می‌تواند مرگ برجام را رقم بزند. اتفاقی که با هر متر و معیاری به نفع اسرائیل تمام خواهد شد که هم‌چنان با ادامه سیاست تهدید و مداخله‌جویی، خطر درگیری نظامی را در منطقه بالا نگه داشته است.

در این مطلب که به قلم ایان برمر در نسخه آنلاین روزانه تایم منتشر شده، نویسنده با تحلیل کنش‌ها و واکنش‌های ایالات متحده آمریکا و ایران مدعی شده «آمریکا و ایران در نزدیک‌ترین حالت به درگیری مستقیم نظامی قرار دارند. یعنی در آستانه برخورد رودررو: در شرایطی که دیپلماسی متوقف شده و امیدواری برای موفقیت حضوری دور و گنگ و کم‌رنگ در چشم‌اندازهای آینده دارد».

اما دلیل این ناامیدی؛ از نگاه نویسنده تایم رفتارهای پیش‌بینی پذیر دولت جو بایدن است- که باعث شده آمریکا دست بالا را در بازی از دست داده و به گویشی بهتر گزینه‌های کمی برای کنش و واکنش در قبال جمهوری اسلامی ایران در اختیار داشته باشد.

اما دلیل دست‌بستگی بایدن در برابر ایران، به عقیده نویسنده تایم به «خروج آشفته آمریکا از افغانستان» برمی‌گردد- که موجب شده «ضریب ریسک‌پذیری بایدن در مقابل ایران به شدت پایین آمده باشد. یک ضریب بسیار بسیار پائین که جو بایدن و دولت و البته حامیان دموکرات دولت را با اتهاماتی پرشمار از سوی جمهوری‌خواهان- مبنی بر سازش‌کاری- روبه‌رو می‌کند».

نویسنده در ادامه با اشاره به این که «اسرائیل به شدت از برنامه هسته‌ای ایران در هراس است و اصولا هر حرکتی از جانب جمهوری اسلامی ایران را به عنوان یک تهدید موجودیتی می‌بیند»؛ نوشته: «اسرائیل از این می‌ترسد که آمریکای بایدن با تمرکز سیاست خارجی‌اش روی چین و البته تمرکز امنیتی و اطلاعاتی‌اش روی آسیا در نهایت اسرائیل را در منطقه تنها بگذارد».

تایم در ادامه نوشته که اسرائیل البته تنها قدرت و تنها نیروی نظامی نگران در منطقه نیست و تقریباً هم‌زمان با رژیم صهیونیستی، متحدان آمریکا در خلیج فارس نیز به نوعی دیگر درباره مسایلی مانند جنگ‌های نیابتی و تهدیدهای سایبری ایران احساس نگرانی کرده- و بیشتر و بیشتر در ورطه ترس و هراس گرفتار می‌آیند.
دلیلش هم این که درگیری و نبرد بر سر برنامه هسته‌ای می‌تواند به بی‌شمار عواقب آشکار و نهان و البته بسیار پیامدهای هولناک برای کشورهای منطقه منجر شود.

هم‌زمان با افزایش تنش‌های فیمابین و کمرنگ‌تر شدن تدریجی امیدواری‌هایی که برای احیای توافق هسته‌ای وجود داشت، حالا دیگر مشخص شده که ایران بی‌تردید در ماه‌های آینده روی یک توافق محدودتر پافشاری خواهد کرد. در عین حال برای افزایش فشار جهت رسیدن به این دستاورد، این کشور بی‌شک اقدامات مشخصی- از جمله افزایش درجه غنی‌سازی اورانیوم، استفاده از سانتریفیوژهای پیشرفته جدید و البته انجام آزمایش‌های بیشتر درباره تکنیک‌های تبدیل اورانیوم به فلز- که در ساخت بمب هسته‌ای کاربرد دارند- نیز، به انجام خواهد رساند.

از سوی دیگر، ایران احتمالاَ در واکنش به دولت بایدن که با افزایش فشار اقتصادی قصد تسلیم کردن تهران را دارد، ممکن است یک بار دیگر قصد یادآوری توانایی‌های نظامی‌اش را داشته باشد- و مثلاَ بخواهد قدرتش در زمینه حمله به شناورهای غربی مستقر در خلیج فارس در معرض نمایش قرار دهد.

نویسنده تایم در ادامه با یادآوری هدف اصلی آمریکا از ایجاد تنگنای اقتصادی برای ایران (که می‌تواند ریسک ناآرامی‌های اجتماعی را افزایش دهد)؛ به مسایل دیگری می‌پردازد که به نظر آمریکا و متحدین‌اش ممکن است تهران را به این باور برساند که برای حل مشکلاتش باید یک سری امتیازات هسته‌ای واگذار کند. یکی از این مسایل درگیر کردن تهران در یک سری منازعات خاورمیانه‌ای مثلاً در عراق و یمن است. دیگری نیز ایجاد هراس در این کشور از بابت حملات احتمالی نظامی و سایبری خرابکارانه از سوی آمریکا و اسرائیل در سایت‌های هسته‌ای و نظامی ایران، در صورت عبور این کشور از خط قرمز نهایی، یعنی ساخت بمب هسته‌ای می‌تواند باشد. اقدامات خطرناکی که ریسک انتقام‌جویی ایران، به ویژه در فضای سایبری را به همراه دارد.

به باور یادداشت‌نویس تایم، اما، ایران همواره در مواجهه با تحولاتی از این دست نشان داده که گزینه‌های زیادی در دست دارد که می‌تواند با استفاده از آن‌ها دشمنانش را از رسیدن به اهدافشان بازداشته و با افزایش دوباره هشدارهای امنیتی فشار مضاعفی به آمریکا وارد آورد. اما به هر حال درگیری متقابل از این جنس همواره با خطر اشتباه محاسباتی و به گویشی بهتر بدسنجی از سوی هر کدام از طرفین همراه است- و طرفین باید از این احتمال آگاهی داشته باشند که هر گونه اشتباهی در این میان می‌تواند به یک برخورد و منازعه تمام و کمال فزاینده بی‌انجامد.