به گزارش سایت روزنو،دیپلماسی اسرائیل در حال تصمیم گیری است که با روابط روسیه و اسرائیل چه کند. موضوع بر سر موضع گیری گذرا برای مصرف سیاسی نیست بلکه به یک معضل انتخاب استراتژیک برای کرملین تبدیل شده که محور اصلی آن سوریه است.

محور فرعی آن شامل توسعه روابط مشکل دار روسیه با کشورهای عضو ناتو و بازتاب آن در تلاش برای احیای توافق هسته ای با ایران است.

مسکو و تهران می گویند راه برای توافق "همکاری استراتژیک" میان دو کشور در حال هموار شدن است و در حال دستیابی به این هدف و انجام و تهیه نقشه راه هستند.

این رابطه فراتر از همکاری می رود و در واقع یک اتحاد استراتژیک خواهد شد به خصوص در جایی چون سوریه که روسیه نیمه حاکم بر آنجا به شدت به کمک ایران و حزب الله لبنان نیاز دارد.

سوریه برای کرملین یک اولویت استراتژیک محسوب می شود و "ولادیمیر پوتین" رئیس جمهوری روسیه قصد دارد پرونده سوریه را در سال آینده میلادی بسته و اعلام کند جنگ در آنجا به پایان رسیده است این امر مستلزم آزادسازی بقیه سرزمین های سوریه است نه آن طور که برخی معتقدند از دست ایران بلکه از دست امریکا و ترکیه.

پوتین در معامله خود می خواهد امریکا مشروعیت حکومت بشار اسد را برسمیت بشناسد. اسد کلید حفظ نیروهای روسی و پایگاه های نظامی شان در سوریه است و کرملین به هیچ قیمتی حاضر به رها کردن این پایگاه ها نخواهد شد حتی اگر به قیمت پذیرش روابط تنگاتنگ و قوی میان اسد و ایران باشد.

به نظر می رسد کرملین آماده است هر هزینه ای را در راستای حفظ پایگاه های نظامی اش در سوریه پرداخت کند. معضل اسرائیل در این معادله فرعی نیست. مسکو توانست در زمینه مسئله سوریه با اسرائیل معامله ای پنهانی داشته باشد تا اسرائیل در مقابل سکوت روسیه در برابر اشغال بلندی های جولان توسط آن رژیم دست به عملیات نظامی ای نزند که ممکن است حکومت اسد را تضعیف کند و بقای منافع حیاتی روسیه را در سوریه تهدید کند.

نوعی توازن سکوت به معنای سکوت روسیه در قبال اقدامات اسرائیل در سوریه، سکوت سوریه در مورد تکرار عملیات نظامی اسرائیل، سکوت ایران در قبال معامله روسیه و اسرائیل و سکوت اسرائیل در مورد تداوم نفوذ ایران و حزب الله لبنان در سوریه سبب شد تا از فعال سازی مقاومت در جولان جلوگیری شود.

این توافق بر سکوت متوازن ادامه یافت تا آن که "سرگئی لاوروف" وزیر خارجه روسیه در کنار همتای اسرائیلی اش از تعهد روسیه به تامین امنیت اسرائیل خبر داد که تغییر دهنده بازی بود. این خبری نبود که رهبران ایران را خوشحال سازد و به نظر می رسد بخشی از تفاهمات بین المللی و منطقه ای باشد. در اینجا دیپلماسی روسیه دچار مشکل شده است.

"حسین امیرعبداللهیان" وزیر خارجه ایران در جریان سفر به مسکو و دیدار با همتای روس خود هشدار داد که منطقه نمی تواند بیش از این تشدید تحریکات را تحمل کند و گفت که تهران به مسکو اطمینان داده که هیچ گونه تغییر ژئوپولیتیک را نخواهد پذیرفت که اشاره او به قفقاز جنوبی بوده جایی که تشدید بحران میان ایران و جمهوری آذربایجان توسط ترکیه و اسرائیل مورد حمایت قرار می گیرد.

منابع مطلع می گویند در مذاکرات، امیرعبداللهیان در مسکو با همتای روس خود ایران موضع قوی اش را در مخالفت با اعلام تعهد روسیه به تامین امنیت اسرائیل را به مقام های روسیه انتقال داده است. این امر باعث نگرانی اسرائیل شده و در تماس تلفنی وزیر خارجه اسرائیل با همتای روس خود مطرح شد.

در نتیجه، دیپلماسی روسیه دچار بحران شده است. یک منبع روس می گوید انتظار می رود در موضع گیری اعلام شده روسیه در خصوص تضمین امنیت اسرائیل تغییر ایجاد شود و انتظار می رود که روسیه از این تعهد قدری عقب نشینی کند".

"درغام" در ادامه این مقاله می نویسد:"تضمین امنیت اسرائیل برای روسیه اولویتی برای کرملین در منطقه محسوب نمی شود.

روسیه ابتدا به سوریه نیاز دارد. منبع روس با اشاره به دشواری ایجاد توازن در روابط روسیه با ایران و اسرائیل اذعان کرد که این موضوع "خار سختی" برای دیپلماسی روسیه است.

هم چنین، این منبع اشاره کرده که تکمیل پرونده سوریه برای روسیه دست کم در شرایط حاضر در اولویت قرار دارد. عقب نشینی احتمالی "لاوروف" از موضع روسیه در قبال تضمین امنیت اسرائیل ممکن است یک پیروزی اخلاقی برای دیپلماسی ایران قلمداد شود به ویژه آن که توافق راهبردی روسیه با ایران در سوریه مهم تر از روابط روسیه با اسرائیل به نظر می رسد.

این دیدگاهی سطحی به نظر می رسد چرا که در اصل به احتمال زیاد تفاهم حیاتی میان روسیه و اسرائیل ادامه می یابد و تا حد فروپاشی سوریه پیش نمی رود

این بدان معناست است که روسیه به تعهد خود برای مهار هرگونه خواست ایران یا حزب الله لبنان به منظور فعال شدن جبهه مقاومت در جولان پایبند خواهد بود. این موضوعی واقعی است و برداشتی سطحی نیست. آن چه ممکن است از تشدید تنش میان ایران و اسرائیل ناشی شود شکست تلاش های روسیه با هدف تثبیت آتش بس بین آن دو کشور است".

"درغام" در ادامه می نویسد:"روسیه برای حل مشکلاتی که مانع از سرگیری مذاکرات وین می شود رایزنی سه جانبه امریکا، روسیه و ایران را پیشنهاد کرده که برجسته ترین محور و معادله آن براساس معامله و پول است. اما تنش میان ناتو در بروکسل با مسکو و بحران دیپلماتیک میان واشنگتن و مسکو وضعیت را برای دیپلماسی روسیه دشوار می سازد. فشارها بر "جو بایدن" رئیس جمهوری امریکا که رئیس جمهوری ضعیف به نظر می رسد کماکان وجود دارد.

هم چنین، او تحت فشار از سوی اروپایی ها برای پذیرش خواسته های ایران قرار دارد و این موضوع بر ضعف اش می افزاید. همه این موارد دستیابی به توافق هسته ای را دشوارتر می سازند. طناب ها در عرصه سوریه و مذاکرات هسته ای ایران سفت تر می شوند.

ایران باید نشان دهد که آیا خواستار ارائه امتیاز بیش تر به روسیه است یا تقابل با آن کشور و آیا برای مذاکره به منظور دستیابی به یک توافق بهتر هسته ای و منطقه ای مصمم است یا خیر. ممکن است مقام های ایرانی در حال حاضر تظاهر کنند که اعتماد به نفس فوق العاده ای دارند این در حالی است که آنان با حالتی عصبی و نگران بر روی طناب در حال قدم برداشتن هستند".