به گزارش سایت روزنو،شبکه خبری "الجزیره" در گزارشی تحلیلی با بررسی احتمال ابقای "مصطفی کاظمی" نخست وزیر عراق در منصب اش می نویسد:"پنج سال پیش از آن که نخست وزیر عراق شود "مصطفی الکاظمی" که آن زمان رئیس دستگاه اطلاعاتی عراق بود در مقاله ای در سایت "المانیتور" دیدگاه های سایسی خود را برای نخبگانی که خواستار حکومت بر عراق بودند بیان کرده بود.

او کشورش را کشوری ضعیف با وضعیت سیاسی شکننده توصیف کرد که که سیاستمداران آن کشور باید اتحادها و ائتلاف های خارجی متضاد را گردهم آورند.

این همان فرمول زمامداری ای بود که کاظمی زمان رسیدن به مقام نخست وزیری آن را اتخاذ کرد مردی که رویکرد اجماعی و عملگرایانه را در پیش گرفت و از طریق این رویکرد از دام مخالفان اش فرار کرد.

او در دوران نخست وزیری اش بر عراق توانست با تمام قدرت های بین المللی که منافع متضادی با یکدیگر دارند بازی کند. او با روابط قوی ای را با ایران برقرار کرد با روسیه هماهنگ بود روابط خوبی با امریکایی ها، سعودی ها و مصری ها دارد.

این مرد پا به سن گذاشته امنیتی که به دنبال اجماعی بی سابقه بین جناح ها و احزاب مخالف عراقی در قدرت باقی ماند در حال آماده سازی خود به منظور آزمودن کارامدی تداوم این رویکرد در انتخابات پارلمانی روز یکشنبه است.

او بیش از نخست وزیران سابق عراق توجه رهبران عرب را به خود جلب کرد. کاظمی از روز به قدرت رسیده با مخالفت شدید گردان های "کتائب حزب الله" عراق قوی ترین نیروی طرفدار ایران در حوزه میدانی مواجه شد چرا که اعضای آن گروه کاظمی را متهم به تسهیل پروژه ترور ژنرال سلیمانی و ابومهدی المهندس کرده بودند. در زمان ترور آن دو، کاظمی در راس سرویس اطلاعاتی عراق قرار داشت که به نزدیکی با امریکا شهره بود.

با این وجود، تحولات به سرعت به نفع کاظمی رقم خوردند. درون احزاب سیاسی به خصوص شیعه اختلافات داخلی ایجاد شد و کاظمی از این موضوع به نفع خود استفاده کرد.

"عدنان الزرفی" عضو فراکسیون "النصر" به رهبری "حیدر العبادی" نخست وزیر سابق عراق از قدرت کناره گیری کرد. احزاب شیعه او را دشمن قدیمی قلمداد می کردند چرا که او از امریکایی ها در جنگ علیه ارتش مهدی (شبه نظامیان وابسته به مقتدی صدر) در سال 2004 میلادی حمایت کرده بود.

علیرغم روابط نزدیک کاظمی با امریکا از زمان ریاست بر دستگاه اطلاعاتی عراق در سال 2016 میلادی نیروهای شیعه وی را بهترین نامزد برای دوره گذار سیاسی قلمداد می کردند زیرا وی همزمان روابط مثبتی با تهران داشت.

هم چنین، کاظمی در صحنه سیاست عراق پس از سال 2003 میلادی حمایت سنی ها، کردها و دولت های عربی را نیز با خود داشت که امری بی سابقه در سیاست عراق محسوب می شد.

اجماع بی سابقه با کاظمی صرفا نتیجه روابط سیاسی او نبود بلکه تحولات پس از ترور ژنرال سلیمانی باعث کاهش قدرت و نفوذ ایران در عراق شد و پس از وضع تحریم های امریکا علیه تهران، ایران مجبور به مذاکره با امریکا درباره پرونده های مختلف از جمله عراق شد.

در نتیجه، میان ایران و عراق پس از شش سال خلاء سیاسی توافق حاصل شد. با این وجود، قدرت گیری کاظمی با مجموعه ای از چالش ها به خصوص بدتر شدن اوضاع اقتصادی همزمان با کاهش قیمت نفت منبع اصلی درآمد دولت عراق همراه شد.

این وضعیت تلاش کاظمی برای حفظ اجماع را نیز دشوارتر ساخت. چالش دیگر پیش روی او تلاشی بود که به منظور محدود کردن گروه های شبه نظامی شیعه عراقی با هدف خلع سلاح آنان انجام داد. این موضوع به معنای رویارویی اجتناب ناپذیر او با ایران بود.

با این وجود، در پایان کار، کاظمی موفق شد خط مشی آرامش بخشی را برای قدرت های بین المللی با حداقل میزان درگیری با برخی از نیروهای داخلی اتخاذ کند سیاست موفقی که تاکنون از وقوع هرگونه شورش و کودتای احتمالی علیه وی جلوگیری کرده است".

"الجزیره" در ادامه با اشاره به توجه ویژه کاظمی به حوزه سیاست خارجی می نویسد:"از دید کاظمی مدیریت صحیح روابط خارجی عراق کلید ثبات در آن کشور است.

تحت رهبری کاظمی عراق از موقعیت منحصر بفرد خود برای میانجی گری آشتی بین ایران و عربستان سعودی استفاده کرده است.

او در مدت زمان کوتاهی توانست نقش بغداد را از یک پیام رسان بین ایران و عربستان سعودی به یک میانجی آشکار که حامی مذاکرات مستقیم بین تهران و ریاض است ارتقا دهد.

در نتیجه، کاظمی می تواند از حمایت ایران و عربستان سعودی برای ادامه در قدرت ماندن خود و تداوم دومین دور نخست وزیری اش استفاده کند.

کاظمی به جای رویارویی مستقیم با شبه نظامیان شیعه عراقی در جریان دیدار با مقام های ایرانی و سفر به آن کشور از آنان خواسته تا شبه نظامیان عراقی مورد حمایت تهران را مهار کنند و یا در غیر این صورت خود مجبور به مقابله با آنان می شود.

ممکن است تهدید کاظمی از دید ایران صرفا تهدیدی لفظی به نظر برسد اما او شخصا پیش تر تهدید خود را علیه کتائب حزب الله عراق مهم ترین گروه مسلح وابسته به ایران عملی ساخته بود.

کاظمی با در پیش گرفتن مسیری عملگرایانه رابطه خود را با امریکا حفظ کرده و درصدد جلب اعتماد سعودی برآمده و با قاهره به توافقی برای گسترش خط لوله نفت از بصره تا اردن و سپس مصر رسیده است.

هر چند این پروژه در مقایسه با پروژه های دیگری که عراق در آن به ایران نیاز دارد (مانند پروژه ارتباطی راه آهن) برای آن کشور اولویت اقتصادی ندارد با این وجود، کاظمی با گسترش چتر روابط با کشورهای عربی به دنبال تقویت نفوذ سیاسی خود در آینده است".

"الجزیره" در ادامه می افزاید:"پس از اعتراضات در عراق قانون انتخابات اصلاح شد. ناظران سیاسی معتقدند اجازه دادن به افراد مستقل و احزاب کوچک برای کسب کرسی در پارلمان سبب می شود تا انحصار احزاب مشارکت کننده سنتی برای کسب کرسی در پارلمان در هم شکسته شود.

این موضوع توازن قوا را به نفع کاظمی و به ضرر احزاب سنتی تغییر می دهد و کاظمی می تواند به عنوان چهره ای اجماع ساز وارد عرصه شده و ائتلاف های تازه ای را شکل دهد. کاظمی توانسته با ائتلاف سائرون به رهبری "مقتدی صدر" روحانی شیعه وارد همکاری شود.

هم چنین، او روی کردها نیز حساب باز کرده و گفته می شود با مقام های اقلیم کردستان عراق بر سر این موضوع به توافق رسیده که دولت مرکزی عراق در بغداد بدهی های شرکت های نفتی خارجی را برعهده گیرد. این وضعیت به کاظمی کمک می کند تا در برابر نیروهای حشد الشعبی که پیش تر او را تهدید به سرنگونی دولت اش کرده بودند دست بالاتری داشته باشد.

اگر در انتخابات روز یکشنبه عراق شگفتی ای رخ ندهد راه برای تداوم نخست وزیری او هموار خواهد شد. کاظمی مشتاق است خود را دولتمردی معرفی کند که همه می توانند با او وارد همکاری شوند.

در اجلاس اخیر بغداد با حضور نمایندگان چند دولت عربی او نشان داد که قادر است با امریکایی ها، ایران و دولت های عربی وارد تعامل شود. شاید اگر او شانس خوبی داشته باشد بتواند عراق را از فساد و چند پاره شدن حتی برای مدت زمانی محدود نجات دهد".