به گزارش سایت روزنو،نشریه "نشنال" امارات در سرمقاله تازه خود درباره سخنرانی "ابراهیم رئیسی" در نشست مجازی مجمع عمومی سازمان ملل متحد می نویسد:"سازمان ملل متحد در نشست مجمع عمومی خود به رهبران و نمایندگان تمام کشورها فرصت می دهد تا اولویت های ژئوپولیتیک خود را در حضور جهانیان اعلام کنند و این موضوع برای کشورهایی مانند ایران که سیاست خارجی غیر قابل پیش بینی دارند و در صحنه بین المللی اغلب منزوی شده هستند بسیار با اهمیت تر است.

در نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد، جهان به خوبی درک می کند که تهران در آن سال قصد دارد در جهتی خوب یا بد حرکت کند.

پس از حادثه یازدهم سپتامبر، "محمد خاتمی" رئیس جمهوری وقت ایران توجه جهانیان به ویژه غرب را به سوی ایران جلب کرد.

او با سخنرانی در مجمع عمومی سازمان ملل متحد همبستگی ایران با قربانیان حادثه حملات تروریستی یازدهم سپتامبر به برج های دوقلوی نیویورک را اعلام کرد.

او در آن زمان از همه کشورهای جهان خواست تا هماهنگی و همدلی بیش تری با یکدیگر داشته باشند و وارد گفتگوی تمدن ها شوند.

این آشتی پذیرترین نشانه ظاهری یک رئیس جمهوری ایران از سال 1979 میلادی به این سو بود. در مقابل، "محمود احمدی نژاد" رئیس جمهوری بعدی ایران پس از خاتمی، از نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد استفاده کرد تا آن حادثه تروریستی را توطئه بخواند.

رئیسی رئیس جمهوری تازه ایران در هفتاد و ششمین نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد سرنخ های مشابهی را در مورد این که دولت اش برای موقعیت جهانی ایران چه معنایی خواهد داشت را ارائه می دهد.

علیرغم آن که او نگاه توطئه آمیز احمدی نژاد را در پیش نگرفته اما در اظهارات اش نشانه ای از لحن مصالحه جویانه خاتمی نیز دنبال نمی شود.

او از پایان هژمونی امریکا در امور بین الملل استقبال کرده و می گوید پروژه تحمیل هویت غرب بر سایر ملل به طرز فجیعی شکست خورده است.

در خارج از سازمان ملل متحد، رئیسی مشغول پیگری ابتکار عمل های دیپلماتیکی بوده که برای پایگاه اصولگرای حامی او به خوبی عمل می کند.

او دائما تاکید کرده که غرب برای بازگرداندن اعتماد به ایران به منظور از سرگیری مذاکرات باید حقوق ایران را تضمین کند.

او در دیداری تازه با وزیر خارجه ژاپن از وی خواست تا دارایی های مسدود شده ایران به دلیل تحریم های امریکا را آزاد کند.

ایران باید درک کند احترامی که از سایر کشورها می طلبد تنها در صورتی کسب می شود که خود نیز تمایل به تعامل و گوش سپردن به نظرات مقام های سایر کشورها را داشته باشد.

ممکن است این وسوسه برای رئیسی وجود داشته باشد تا از نشست هایی مشابه نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد برای ارائه اظهارات تهاجمی پیشین روسای جمهوری قبلی ایران استفاده کند.

این موضوع اما باعث از دست رفتن فرصت مجمع عمومی سازمان ملل متحد برای ارائه راهکارهای لازم به منظور حل مشکلات خواهد شد".