روز نو :در توافق اخیر ایران و آژانس؛ ایران تعهدات جدید و خواسته های دبیر کل آژانس انرژی اتمی و کشورهای عضو ۵+۱ را پذیرفت؛ موضوعی که در ۷ ماه گذشته محل جنجال های فراوان سیاسی و به اصطلاح نماد مبارزه ایران در برابر خواسته های غربی ها محسوب می شد. این موضوع در بند پایانی توافق ایران و آژانس، تبلور یافت که نقض مصوبه هسته ای مجلس بود. اما دلایل عقب نشینی کامل ایران در برابر آژانس انرژی اتمی چه بود؟

 در توافق اخیر ایران و آژانس؛ ایران تعهدات جدید و خواسته های دبیر کل آژانس انرژی اتمی و کشورهای عضو ۵+۱ را پذیرفت؛ موضوعی که در ۷ ماه گذشته محل جنجال های فراوان سیاسی و به اصطلاح نماد مبارزه ایران در برابر خواسته های غربی ها محسوب می شد. این موضوع در بند پایانی توافق ایران و آژانس، تبلور یافت که نقض مصوبه هسته ای مجلس بود.

اما دلایل عقب نشینی کامل ایران در برابر آژانس انرژی اتمی چه بود؟

برخی تحلیل گران سیاسی بر این باورند که مصوبه هسته ای مجلس یازدهم عامل اساسی در توقف مذاکرات برجام و به نتیجه رسیدن آن بود؛ چنانکه این موضوع با اعتراض حسین امیر عبدالهیان وزیر امور خارجه دولت رئیسی هم در جمع خبرنگاران به صورت شفاف بیان شد. موضوع توافق ایران و آژانس نشان می دهد؛ رویکرد سیاست خارجی دولت رئیسی برخلاف رویکرد سیاسی و جناحی نمایندگان مجلس است. حال سوال اینجاست که چرا ایران فرصت های گذشته در خصوص توافق را به هدر داد و اصلاً هدف از تصویب قانونی که قرار نبوده هیچ وقت اجرا شود چیست؟!

چنانکه روزنامه آفتاب یزد نوشته است از کنار موضوع توافق دیروز ایران و آژانس به سادگی نگذرید.در میان خطوط بیانیه پایانی که صادر شده و بین کلمات و واژگان رسمی و خشک می‌توان یک جمله خودمانی و دم دستی را استخراج نمود و روی طاقچه گذاشت:«سیاست و مدیریت عرصه واقعیت هاست نه شعارهای گنگ و پوچ تریبونی.»

آنهایی که بیانیه پایانی را مطالعه کردند نخستین سوالی که در ذهن شان شکل گرفته این بوده که چرا اگر همین بیانیه در دولت قبلی منتشر می‌شد حسن روحانی و اعوان و انصارش متهم به وادادگی و خود فروشی می‌شدند اما اکنون صدایی از کسی بلند نشده است؟

ضمن آنکه فراموش نباید کرد تمام اقدامات سازمان انرژی اتمی در ایجاد محدودیت برای بازرسان آژانس عطف به مصوبه هسته‌ای مجلس به اصطلاح انقلابی بوده است. هرچند تمام نماینده‌های انقلابی مجلس دیروز نه توئیت زدند و نه مصاحبه کردند در حالی که بیانیه پایانی در تضاد کامل با مصوبه مذکور بود و لاغیر!
چه در دولت روحانی و چه در دولت رئیسی حتما بایستی طرفدار تعامل با دنیا بر اساس عزت و حکمت بود ولی اگر چنین تعاملات و تفاهماتی لازم و حیاتی است چرا آن بندگان خدا یعنی علی اکبر صالحی و محمد جواد ظریف را تهدید به بتن ریختن بر روی پیکرشان می‌کردید؟!