روز نو :به نظر می‌‌‌رسد اختلافات کهنه در میان کارگزاران و برخی از اصلاح‌طلبان دیگر که همانا دوراهی جامعه‌محوری و قدرت‌گرایی به هر قیمت بود، همچنان پا برجاست. استعفای فرزانه ترکان از عضویت در حزب کارگزاران سازندگی به نشانه اعتراض، جدیدترین نشانه وجود این اختلافات در میان اصلاح‌طلبان است. فرزانه ترکان، فعال سیاسی اصلاح‌طلب و یکی‌ از اعضای حزب کارگزاران از استعفای خود و برخی دیگر از اعضای این حزب خبر داد. شنیده‌‌‌ها حاکی از این است که به‌جز او یدالله طاهرنژاد، نایب رئیس شورای مرکزی حزب، هم از حزب استعفا داده است.‌
ترکان در مصاحبه با برنا درباره دلایل استعفای به همان اختلاف کهنه میان اصلاح‌طلبان اشاره کرد و گفت: «مشکل ما در حزب و در جامعه بزرگ‌تر یعنی اصلاح‌طلبان این است که با زاویه بسته خودشان و فقط به جهت این‌که در قدرت جایی داشته باشند، وارد سیاست شدند و به مشکلات جامعه نگاه کردند در صورتی که من فکر می‌کنم برای حل مشکلات باید برنامه‌ریزی صورت می‌گرفت.» وی در ادامه اضافه کرد: «حضور یا عدم حضور ما در سیستم قدرت در جامعه در شرایط فعلی به ما کمک نمی‌کند. من فکر می‌کنم ما به یک اتاق فکر بسیار قوی بین بزرگان اصلاح‌طلب و بزرگان دلسوز این کشور احتیاج داریم، این اتاق فکر باید تشکیل شود و راهکارهایی را پیش‌بینی کند که در بین مردم پایگاه ایجاد کنیم. در شرایط امروز ما هم پایگاه اجتماعی مردم را از دست دادیم و هم دستمان از قدرت کوتاه است، با توجه به شرایط فعلی حضور نصف و نیمه ما در قدرت هم فایده‌ای نخواهد داشت چراکه ابزار و لوازم کاری که می‌خواهیم انجام دهیم در قدرت از ما گرفته شده، باید اول از همه دنبال کسب پایگاه اجتماعی باشیم.»

خبرنگار همدلی در همین زمینه طی مصاحبه‌‌‌ای با غلامحسین کرباسچی دبیر کل حزب کارگزاران درباره جزئیات ماجرا و خبر استعفای تعدادی دیگر از اعضای حزب پرسید که آقای کرباسچی در پاسخ ضمن تایید، تمام صحبت‌‌‌های محمد عطریانفر با روزنامه شرق، آن مصاحبه را عیناً برای خبرنگار همدلی فرستاد. محمد عطریانفر، رئیس کنگره و از اعضای شورای مرکزی کارگزاران، در مصاحبه با روزنامه شرق گفته بود:«تنها کسی که از حزب کارگزاران استعفا داده، سرکار خانم ترکان است و هیچ‌یک از دیگر اعضای حزب از عضویت استعفا نداده‌اند». عطریانفر درباره وضعیت یدالله طاهرنژاد هم بیان کرد: «تصمیم جناب آقای طاهر‌نژاد و یکی‌دو نفر دیگر از دوستان مبنی از انصراف از عضویت شورای مرکزی برای پاسخ به خواسته موردنظر سرکارخانم ترکان مبنی بر این‌که باید میدان برای جوان‌ترها باز شود و مسئولیت‌های درون‌ حزبی به جوانان واگذار شود، می‌باشد که مرجع تصمیم‌گیری برای پذیرش استعفای عزیزان از شورای مرکزی هم کنگره حزب است و تا زمانی که کنگره برگزار نشود، این استعفاها منشأ اثر نیست و من همین‌جا اعلام می‌کنم آنچه خانم ترکان مبنی بر این‌که برخی بزرگان حزب از ادامه عضویت در حزب کارگزاران استعفا داده‌اند، قرین به صحت نیست و چنین سخنانی را تکذیب و باز تاکید می‌کنم، به جز خود ایشان، هیچ فرد دیگری از حزب کارگزاران استعفا نداده است و آن یکی‌دونفر هم صرفا برای ایجاد فضای باز و حضور فعال‌تر جوانان در شورای مرکزی حزب از استمرار عضویت در شورای مرکزی استعفا داده‌اند.»

عطریانفر در پاسخ به این پرسش که آیا اختلاف‌نظرهایی میان اعضای حزب کارگزاران وجود دارد یا خیر، این اختلافات را صرفا اختلاف نظر و امری طبیعی دانسته بود و این را ناشی از طبیعت و خصایص ذاتی حزب دانسته بود. غلامحسین کرباسچی در پاسخ به سوال خبرنگار همدلی در مورد نظر شخصی ایشان درباره جوان‌گرایی و ماندن در قدرت چیست، گفت: «ايشان (محمد عطریانفر) رئيس كنگره حزبند و درجريان همه مسائل هستند. جوان‌گرایي در تشكيلات خوبست ولازم ولي بايد به‌صورت طبيعي وبدون حاشيه باشد. جوان‌هاي تشكيلات سياسي بايد واردصحنه سياسي شوند. بنويسند. بگويند وحرف بزنند. تفكر وتحليل خود را نسبت به شرايط سياسي كشور مطرح كنند ايده‌‌هاي نو اگر دارند ارائه كنند. خلاقيت خودرا نشان دهند به‌صورت طبيعي اين اتفاق مي‌‌‌افتد.» کرباسچی به این سوال همدلی که شما در سال ۹۸، در آستانه انتخابات، موضوع پوست‌اندازی اصلاحات و ماندن در قدرت را مطرح کردید، با توجه به این‌که به نظر می‌رسد اختلافات درون کارگزاران حول این محور همچنان باقی‌ست و با توجه به قهر عمومی از جریان اصلاحات، دفاع شما از این ایده چیست؛ پاسخی نداد و بازهم مصاحبه محمد عطریانفر با روزنامه شرق را فرستادند.

اختلاف نظری دیرینه

اختلاف نظر بین کارگزاران و برخی دیگر از اصلاح‌طلبان از بعد از سال 98 جدی‌تر شد. اصل اختلاف به دوگانه جامعه‌محوری و نزدیکی به قدرت به هر قیمتی بر می‌‌‌گردد.

در آن زمان بخشی از تئوریسین‌‌‌های به اصطلاح رادیکال‌تر اصلاحات مثل حجاریان و تاجزاده و ... بر موضع جامعه‌محوری تاکید داشتند و برخی از اصلاح‌طلبان که عمده آنها تحت عنوان کارگزاران سازندگی‌ شناخته می‌‌‌شوند، قدرت محوری و ماندن در قدرت به هر شکل ممکن را موثر و عامل بقا یا حتی پیروزی می‌‌‌دانستند. سال گذشته، غلامحسین کرباسچی دبیر کل حزب کارگزاران سازندگی که او را از جمله افراد منتسب به طیف قدرت محور اصلاح‌طلبان می‌دانند، طی گفت‌وگویی تأکید کرده بود: «من به دوستان اصلاح‌طلب خودمان می‌گویم، شما که مدام می‌گوئید باید جامعه‌محور باشیم و روی به جامعه بیاوریم و فقط به فکر این نباشیم که در قدرت باشیم، خب این الان جامعه! آقایان و خانم‌های اصلاح‌طلب، چه طرح و چه همبستگی‌ای برای خدمت به این مردم و رفع مشکلات آنها در مسئله کرونا ارائه دادید؟» موضوع رهبری و شورای سیاستگذاری یکی دیگر از موارد اختلاف بین کارگزاران و برخی از اصلاح‌طلبان بود؛ اختلافی که نشانه‌‌‌هایش بعد از باخت اصلاح‌طلبان در انتخابات مجلس یازدهم پررنگ‌تر شد و منجر‌ به استعفای محمدرضا عارف و موسوی لاری از ریاست و نایب رئیسی شورای عالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان شد، شورایی که مورد انتقاد جدی حزب کارگزاران بود و پارلمان اصلاحات را جایگزین بهتری برای آن می‌دانستند. در انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ هم این اختلافات خود را نشان داد. در انتخابات اصلاح‌طلبان، قبل و بعد از نتایج احراز صلاحیت‌‌ها نتوانستند روی نامزد مشخصی اجماع کنند. حتی چهار روز قبل از انتخابات یک بار دیگر مجمع عمومی جبهه اصلاحات جلسه‌ای تشکیل داد و در مورد اجماع و حمایت از عبدالناصر همتی بحث کردند ولی به نتیجه نرسیدند و در نهایت اعلام کردند که از هیچ‌ نامزدی حمایت نمی‌کنند، اما در این میان حزب کارگزاران برخلاف عموم اصلاح‌طلبان، رسما از عبدالناصر همتی اعلام حمایت کرد.