استقلال علی‌الظاهر تا به امروز فعالیت مطلوبی در نقل و انتقالات داشته و توانسته بازیکنانی به خدمت بگیرد که از نظر فنی احتمالاً کمک حال این تیم خواهند بود، هرچند که با قطعیت نیز نمی‌توان درباره هیچ‌کدام از خریدهای جدید استقلال صحبتی به میان آورد و همانطور که ممکن است بازیکنان جدید ستاره‌های نوظهور این باشگاه شوند، به همان میزان هم محتمل است آنها به خریدهایی ناموفق بدل گردند.

ماجرای مهم‌تر اما جدایی بازیکنانی است که به استناد اظهارات سرمربی استقلال قرار نبود از این باشگاه جدا شوند. برای مثال فرشید اسماعلی که فرهاد مجیدی در مصاحبه‌های خود تأکید به حفظ او کرده بود اما مدیران استقلال صراحتاً اعلام کرده‌اند که این بازیکن در لیست خروجی قرار دارد و قطعاً سرمربی استقلال نیز در جریان این موضوع قرار دارد و با تأیید او اسماعیلی از استقلال کنار گذاشته شده است.

فرشید اسماعیلی به همراه دیگر جدا شده‌های استقلال، فصل پیش همواره در پازل اصلی استقلال قرار داشتند و چه در دوران مربیگری محمود فکری و چه در زمان مربیگری فرهاد مجیدی در ترکیب اصلی بازی می‌کردند و جزو مردان خط مقدم بودند. حال اگر در مقاطعی این بازیکنان به دلیل مصدومیت و محرومیت نتوانستند به استقلال کمک کنند اما هرگاه به فرم بدنی مطلوب رسیدند در ترکیب اصلی به میدان رفتند و یا جزو اولویت‌های تعویض بودند.

معمولاً مربیان برای تیم‌های تحت ید خود دایره‌ای 15تا 16 نفری از بازیکنان آماده را مهیای حضور در فصل می‌کنند و در استقلال هم همین مقدار بازیکن همواره آماده حضور در ترکیب اصلی بودند و باقی نفرات در مواقع ضروری و یا در زمان‌هایی که خیال تیم از پیروزی راحت بود، به کار گرفته می‌شدند.

جدایی این 7 بازیکن ایجاب می‌کرد باشگاه استقلال بازیکنانی در قواره آنها خریداری کند. در واقع اگر شیخ دیاباته از کف استقلال رفته باید مهاجمی در حد روزهای اوج او به استقلال می‌آمد. یا اگر مهدی قایدی به دلیل سود مالی باشگاه به الاهلی رفت تصمیم گیران استقلال باید مهاجمی از لحاظ فنی نزدیک به او را جذب می‌کردند.

تا امروز فقط امین قاسمی نژاد به عنوان مهاجم راس به استقلال ملحق شده که با قاطعیت نمی‌توان گفت این مهاجم در آستانه 35 سالگی آیا بتواند مانند روزهای اوج دیاباته باشد یا خیر! ضمن اینکه احتمال مصدومیت‌های قاسمی‌نژاد را نیز باید در نظر داشت و سوابق نشان می‌دهد مشارالیه گاه به دلیل آسیب دیدگی حضور در ترکیب تیم سابقش را از دست داده بود.

به دیگر بازیکنان نیز که بنگرید باز هم به این نتیجه می‌رسید که لااقل در این برهه استقلال نتوانسته نه جای نادری را پر کند، نه میلیچ و نه ریگی، اسماعیلی و نه مطهری را. حال شاید جذب زبیر نیک‌نفس تا حدی خیال مجیدی را بابت داشتن یک هافبک دفاعی آسوده کند اما اینکه نیک نفس برای استقلال ریگی شود، سؤال دشواری است که با صرف زمان می‌توان پاسخش را یافت و اگر باور این است که جعفر سلمانی تنها به دلیل اینکه لژیونر بود می‌تواند جای فرشید اسماعیلی را پر کند، تحلیلی کاملاً غلط است چون سلمانی هرگز در تیم پورتیمننزه پرتغال به بازی گرفته نمی‌شد و غالباً نیمکت نشین بود و حتی پست مشخصی هم در فوتبال ندارد.

مسأله مهم‌تر استقلال این است که دو چهره کلیدی خود در سمت چپ را از دست داد. یکی میلیچ که فوتبالی قابل قبول داشت و دیگری نادری که توانست خود را در استقلال جا بیندازند. حال اگر تصور این است که ابوالفضل جلالی که با تیمش سایپا به لیگ یک سقوط کرده قابلیت پر کردن جای هر دو بازیکن را دارد آن مسأله دیگری است. شاید هم مجیدی دل به کریم‌زاده‌ای بسته که خودش فصل قبل این بازیکن را نیمکت نشین کرده بود؟!

به هر حال اشاره به این موارد استدلالی بر وضعیت قطعی این بازیکنان درطول فصل آتی نیست و چه بسا همه این خریدها آرام، آرام به ستاره‌های استقلال تبدیل شوند اما باید توجه داشت تیمی که می‌خواست در این مقطع حساس با الهلال بازی کند نباید 7 بازیکن کلیدی‌اش را از دست می‌داد، مگر اینکه اساساً تصمیم گیران استقلال تیم‌شان را با همان 7 بازیکن هم مقابل الهلال بازنده می‌دانستند که چنین تصمیم‌هایی اتخاذ کردند؟!

تکمله: بهانه این سیاهه اساسا بازی با الهلال بود. دیداری که بی‌شک مهم‌ترین بازی سال جاری استقلال محسوب می‌شود.