به گزارش سایت روزنو، علیرغم شک و تردیدهای تهران نسبت به تغییر طالبان آن کشور با نمایندگان این گروه ملاقات کرده است. طالبان اما نیاز زیادی به ایران ندارند چرا که از حمایت تسلیحاتی پاکستان برخوردارند. یکی از دلایل دیدارها امریکایی ها هستند.

زمان سرنگونی طالبان در سال 2001 میلادی تهران از امریکا حمایت کرد و با ائتلاف شمال در ارتباط بود که اعضای آن را تاجیک ها و هزاره های شیعه تشکیل می دادند. ایران در آن زمان از همکاری با امریکا و سقوط طالبان راضی بود.

با این وجود، ایران به جای دریافت پاداش و امتیاز از سوی بوش رئیس جمهوری وقت امریکا در محور شرارت قرار گرفت. بخشی هایی از دولت امریکا آشکارا خواستار تغییر نظام سیاسی در ایران شدند.

در آن زمان این رویکرد امریکا مانعی بر سر راه بهبود رابطه ایران با غرب در دوره ریاست جمهوری خاتمی بود. مخالفان او گفتند: نمی توان به امریکایی ها اعتماد کرد.

پس از آن بود که تهران متقاعد شد بهتر است با یک "برادر ضد امریکایی" چون طالبان از در مصالحه وارد شود و آن گروه را متقاعد به تشکیل دولت وحدت ملی با حضور همه گروه های قومی کند. تهران می خواهد از ایجاد موج پناهجویان افغان به داخل مرزهای خود جلوگیری کند.

هم چنین، نگرانی ایران آن است که طالبان در صورت تحت فشار قرار گرفتن به دلیل تحریم های امریکا بدون پول مانده و بار دیگر کشت خشخاش را گسترش دهند و این برای ایران مشکل ساز خواهد شد و باعث قاچاق بیش تر مواد مخدر به درون مرزهای ایران می شود.

ایران یکی از کشورهایی است که بیش ترین تعداد معتادان به مواد مخدر در جهان را دارد.

طالبان نگرش ضد شیعی دارند و مخالف هزاره های شیعه هستند. این موضوع می تواند چالشی برای ایران ایجاد کند از نوع چالش ایجاد شده از سوی داعش.

با این وجود، ایران از یک اصل در مناسبات خود با طالبان استفاده می کند: اگر نمی توانید حریف خود را شکست دهید او را در آغوش بگیرید.

ایران با اعراب، ترک ها و مغول ها در طول تاریخ این گونه رفتار کرد به نظر می رسد امروز نیز آن کشور در قبال طالبان سیاست مشابهی را در پیش گرفته است".