روزنو، فرح دیبا همسر شاه بوده است. دوستی عمیقی فرح با لیلی امیرارجمند داشت. البته این دوست فرح پهلوی از فاسدترین افراد بود. جالب است که فرح به او شغل های بسیاری را سپرده بود. در ادامه ماجرای استخر مختلط دوست نزدیک فرح را بخوانید.

لیلی امیرارجمند که بود؟

لیلی امیرارجمند دوست دیرینه‌‌ فرح دیبا(پهلوی) بود. او در دوران قدرت فرح به مشاغل متعدد و مهمى دست یافت و آخرین سمت وى عضو هیئت امناء و مدیر عامل کانون پرورش فکرى کودکان و نوجوانان بود. لیلی امیرارجمند هیچ اعتقادى به آداب مذهبی نداشت و  فساد او در مسائل اخلاقی و جنسی، برای همه آشکار بود.
در ادامه خاطره‌ای درباره فساد، فحشا و انحطاط اخلاقی لیلی امیر ارجمند آورده شده که، پیش از نقل آن از مخاطبان عزیز به واسطه اشاره به مسائل غیراخلاقی  پوزش خواسته، اما برای شناخت هر چه بیشتر عمق فساد خاندان پهلوی و اطرافیانشان بیان این گونه مطالب اجتناب ناپذیر است.

لیلی امیرارجمند لخت به استخر می رفت

از اقدامات قابل تأمل فرح، تأسیس کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان بود. فرح اداره کانون را به لیلی امیرارجمند سپرد! همان لیلی امیرارجمندی که به گفته مادر شاه: «لیلی امیرارجمند نمونه یک زن بی‌بندوبار و آزاد از هر نوع قید و بند بود و کاخ را ملک شخصی خودش می‌دانست و گاهی ۱۰، ۱۵ نفر از کارکنان زن دربار و ندیمه‌ها و خدمه و دوستانش را لخت می‌کرد و در استخر کاخ بدون هیچ‌گونه پوششی با آنان به شنا می‌پرداخت!»
البته یک بار یکی از خدمه‌های جسور کاخ‌های سلطنتی، به خود جرات داد و به رفتار لیلی امیرارجمند اعتراض کرد. پاسخ لیلی امیرارجمند به روایت مادرشاه، خواندنی است:
«یک بار آقای صاحب‌اختیار، سرپرست خدمه کاخ‌های سلطنتی به خانم امیرارجمند گفت: خانم این کار خوبیت ندارد که شما و دوستانتان لخت مادرزاد جلوی چشم باغبان‌ها و کارگران داخل استخر می‌روید و شنا می‌کنید، لیلی هم به این پیرمرد گفته بود: بگذار نگاه کنند برای سوی چشمانشان خوب است!»

لیلی امیر ارجمند در شبکه های ماهواره‌ای

لیلی امیرارجمند، همکلاسی و دوست صمیمی فرح و رئیس کانون پرورش‌فکری‌کودکان و نوجوانان، افکار مخصوصی داشت، از جمله اینکه: «آدم‌ها اگر در حضور هم معاشقه و مغازله زناشویی کنند، لذتش دوصد چندان می‌شود و خودش همیشه مجالس چند نفر راه می‌انداخت و گاهی که مرد کم می‌آوردند، از همین خدمه دربار صدا می‌کردند و می‌بردند به داخل محفل خودشان!»

انتخاب فردی با این روحیه (که از سوی ساواک به جاسوسی برای بلوک‌شرق نیز متهم شده و سال‌ها تحت نظر قرار داشت!) برای ریاست کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان ایران به طور جدی قابل تامل و البته تاسف است.