بعد از سال ها مانور دادن بر مبنای اجرای برنامه "رتبه بندی معلمان" در سنوات گذشته لایحه ای در ایام پایانی دولت تحت عنوان رتبه بندی معلمان در هیئت دولت تصویب و به مجلس ارائه گردید.

جناب آقای نوبخت، آقای وزیر و سایر مسئولان بر طبل شادی کوبیدند که آرزوی چندین ساله معلمان به بار نشسته و پرداخت حقوق معلمان بر اساس ۸۰ درصد اعضای هیئت علمی دانشگاه ها خواهد شد همه ما معلمان از حسن ختام دولت تدبیر شاد و خندان شدیم و بر نمایندگان مجلس که به تصویب کلیات لایحه رای دادند درود فرستادیم.

لایحه در کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس بر اساس ماهیت لایحه بازنویسی شد و به هیئت رئیسه ارسال شد. اما هیئت رئیسه و جناب آقای قالیباف فرمودند آیین نامه رعایت نشده و بار مالی آن بیشتر از پیش بینی دولت است لذا با اصل ۷۵ قانون اساسی مغایرت دارد.

پس از کلی گفت‌وگوی تشکل‌ها با جناب آقای نوبخت و پیشنهاد منابع جدید به وی آن مقام مخالفت کردند که بار مالی مصوبه کمیسیون آموزش و تحقیقات بسیار بالاتر از پیش‌بینی‌های دولت است.

جناب آقای نوبخت! شما "کت و شلواری برای دکمه ای دوختید". میزان منابع مالی منظور شده با ماهیت لایحه مغایرت دارد و گفته می‌شود با رعایت فرآیند بسیار سخت و سفت حداکثر ۲۵ درصد شاهد افزایش حقوق معلمان خواهیم بود نه معادل ۸۰ درصد هیات علمی؛ پس چرا این همه شعار دادید و به عبارتی می شود گفت کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس دست شما را در این برنامه رو کرد.

قصد داشتید بار دیگر رتبه‌بندی جعلی را این بار در قالب لایحه به خُورد معلمان دهید؟

و اما جناب آقای قالیباف و وکلای مجلس!

ما معلمان "زیادی هستیم یا زیادی" چطور برای همسان سازی حقوق هیات علمی وزارت علوم با وزارت بهداشت، افزایش حقوق هیات علمی وزارت بهداشت و یا سایر دستگاه هایی که جرات نام بردن از آن ندارم پول دارید اما برای معلمان پول ندارید.

نمی گوئید اما در فحوای کلام شما وجود دارد که تعداد معلمان زیاد است لذا افزایش حقوق معلمان بار مالی دارد.

جناب آقای قالیباف! اگر ما معلمان زیاد هستیم تعدیل نیرو انجام دهید و کالای آموزش را مانند آب، برق، گاز، تلفن.... به بخش خصوصی واگذار کنید تا جامعه برای ما تصمیم بگیرد که ما "زیادیم یا زیادی".

اگر زیاد هستیم که البته در اقتصاد ثابت شد زیاد بودن نقطه ضعف نیست بلکه نقطه قوت است هر چه تعداد مشتری یا بازار مصرف بیشتر باشد رونق اقتصادی آن بخش یا آن کشور و ملت هم بیشتر است و این موضوع در چین به اثبات رسید جمعیت چین زیاد بود اما این تهدید تبدیل به فرصت شد برای جمعیت زیاد معلمان برنامه ریزی کنید.

ما معلمان نه زیادی هستیم نه زیادی. این موضوع با ایجاد صندوق ذخیره فرهنگیان به اثبات رسید که اگر منابع ما معلمان درست هدایت می شد و به غارت نمی رفت نیاز چندانی به جیب دولت نداشته و نداریم اما "بردند و خوردند و رفتند" و ما حسرت به دل فقط نظاره گر بودیم به گونه ای که چندین سال است قوه محترم قضاییه به دنبال برگرداندن و گرفتن منابع به غارت رفته معلمان است.

چرا مدیریت شرکت های تابعه صندوق ذخیره فرهنگیان را به فرهنگیان واگذار نمی کنید؟

چرا فرزندان فرهنگیان در شرکت های تابعه صندوق ذخیره فرهنگیان استخدام نمی شوند؟

جناب آقایان!

فضای مشرف به خیابان‌های مدارس را تجاری کنید تا مدارس خود گردان شود و معلمان و دانش اموز علاوه بر گردش اقتصادی آموزش را در جامعه تجربه کنند. لایحه ایجاد معاونت اقتصادی را در آموزش و پرورش بنویسید تا به این مهم برسید.

چرا حقوق عادی ما معلمان مثل فوق العاده شغل و حق التدریس را مانند سایر دستگاه ها نمی دهید الا با سرصدا، شانتاژ خبری و منت گذاشتن آن هم اگر معاونت توسعه آموزش و پرورش مورد تفسیر قرار ندهد.

سخن پایانی با جناب آقای رئیسی ریاست منتخب جمهوری! خواهشمندیم فردی را به عنوان وزیر آموزش و پرورش به مجلس معرفی کنید که علاوه بر دانش، مورد وثوق شما باشد و با شما فاصله چندانی نداشته باشد و بدنه اجتماعی معلمان وی را به عنوان وزیر به رسمیت بشناسند.

این وزیر جدید مانند آن وزیری نباشد که آرزو به دل ماند رئیس جمهور را ببیند.