اگر مذاکرات وین شکست بخورد...

رضا نصری در این یادداشت نوشت:

۱) اگر برجام در وین احیا شود، در دولت اول رئیسی پرونده ایران از شورای امنیت خارج می‌شود، سازوکار موسوم به «ماشه» منحل می‌‌گردد و برخی از مهم‌ترین و تنش‌آفرین‌ترین محدودیت‌ها (از جمله محدودیت‌های برنامه موشکی) برچیده می‌شود.

۲) در چنین شرایطی مهم‌ترین کار دولت رئیسی حفظ وضع موجود برجام و احیانا آغاز مذاکره با کشورهای منطقه خواهد بود که - به تخمین راب مالی - دست‌کم تا پایان دوره دوم بایدن به طول خواهد انجامید. مذاکراتی که ایران می‌تواند بدون سایه سیاه تحریم در چارچوب طرحی مانند طرح صلح هرمز پیش ببرد.

۳) اگر مذاکرات وین شکست بخورد، دولت رئیسی مجبور است تحت شرایط بسیار سخت اقتصادی و اجتماعی کشور را زیر سایه سنگین شورای امنیت - با تمام تبعات حقوقی و امنیتی آن - اداره کند و احیاناٌ از موضعی به مراتب دشوارتر از قبل وارد دور جدیدی از مذاکراه شود.

۴) مذاکراتی که تا آن زمان مشمول شرایط و قید و بندهای جدیدی خواهد شد که کنگره در این حدفاصل به دولت بایدن (و دولت بعدی) تحمیل خواهد کرد.

۵) لازم است تیم سیاست خارجی دولت رئیسی برای هر دو سناریو مجهز و آماده باشد. یعنی متشکل از افرادی باشد که هم دارای اعتبار بین‌المللی باشند، هم اعتقاد و توان و تسلط لازم برای مدیریت برجام را داشته باشند، هم بتوانند برای خنثی‌ کردن اجماع‌‌سازی، امنیتی‌سازی و ایران‌هراسی از ابزار دیپلماسی، رسانه‌های بین‌المللی و شبکه‌های اجتماعی بهره‌برداری کنند و هم قادر به پیش‌برد مذاکرات طولانی و پیچیده منطقه‌ای باشند.

۶) علیرغم تمام ملاحظات سیاسی و جناحی، تیم مذاکره‌کننده برجام جز تفکیک‌ناپذیری از «راه‌حل» خواهد بود.