به گزارش سایت روزنو ، با این حال، اکثریت ایرانیان پای صندوق های رای نرفتند. اکنون فصل تازه ای در سیاست جمهوری اسلامی ایران آغاز می شود. مقام های عالی نظام سیاسی ایران درصدد تحکیم بنیان های سیاسی خود هستند و معتقدند که خروج امریکا از خاورمیانه و ظهور چین همراه با توافق هسته ای تازه با قدرت های بزرگ آرزوی ایران برای تبدیل شدن به قدرت برتر در منطقه را برآورده می سازد.

میزان پایین مشارکت در انتخابات نشانه ای از ناامیدی رای دهندگان نسبت به توانایی اصلاح طلبان در ایجاد تغییرات معنادار سیاسی، اقتصادی و اجتماعی بود. رای دهندگان به این نتیجه رسیده اند که اصلاح طلبان قادر نیستند هژمونی محافظه کاران را به چالش کشند.

چهار سال ریاست جمهوری روحانی نیز مزید بر علت شد و توانایی اصلاح طلبان را تضعیف کرد و اعتماد عمومی نسبت به آنان و امید به اصلاحات گسترده را نیز کاهش داد. نشانه های آن را در اعتراضات پس از بحران اقتصادی در اوایل سال 2018 میلادی می توان دید.

اکنون با پیروزی رئیسی محافظه کاران کنترل خود را بر سه قوه ایران تثبیت می کنند. انتخاب رئیسی بدان معناست که اصولگرایان مواضع واگرایانه و مخالفت با خود در مورد مسائل اساسی در کشور را تحمل نخواهند کرد به ویژه، زمانی که بحث درباره تدوین سیاست های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی باشد.

رئیسی با چالش بازگرداندن اعتماد رای دهندگان به نظام سیاسی و حل و فصل گلایه های عمومی در مورد کاهش کیفیت زندگی روبرو است. او باید هر چه سریع تر به چالش اقتصاد بیمار ایران بپردازد که با تحریم امریکا، کاهش قیمت نفت، شیوع کرونا و گسترش فساد تشدید شده است.

به طور کلی، انتخاب رئیسی به معنای تداوم سیاست های بلند مدت محافظه کارانه است: ساکت کردن صدای مخالفت در داخل و در منطقه تلاش برای حفظ دستاوردهای چهار دهه گذشته ایران و پر کردن خلاء ناشی از تصمیم امریکا برای خروج نیروهای آن کشور از خاورمیانه.

مقام های عالی نظام قصد دارند جوانان و بخش های مختلف جامعه که از عملکرد ضعیف اصلاح طلبان ناراضی هستند را پشت سر "رئیسی" که وعده اصلاحات بوروکراتیک گسترده و ارائه مشوق های اقتصادی را داده بسیج کنند.

به نظر می رسد "رئیسی" در دوره خلاء قدرت گزینه اصلی برای پر کردن آن باشد. او توانایی خود را در مواجهه با مخالفان نظام نشان داده و به اهداف جمهوری اسلامی ایران در حوزه منطقه ای و جهانی پایبند است. مقام های عالی نظام به این نتیجه رسیده اند که آینده ایران در گروی اتحاد با چین و روسیه است و نوسازی کشور به بهبود روابط با امریکا و سایر کشورهای غربی بستگی ندارد.

در عوض، توافق استراتژیک 25 ساله با چین که اخیرا منعقد شده زمینه سرمایه گذاری 400 میلیارد دلاری چین را در ایران فراهم می کند. مقام های عالی نظام باور دارند که چین برای تکمیل طرح کمربند جاده ابریشم به همراهی اقتصادی و نظامی با ایران نیاز دارد.

از دید آنان توازن قوای بین المللی در رقابت بین کشورهای بزرگ در حال تغییر است و این به نفع ایران است که در کنار روسیه و چین قرار گیرد به ویژه در زمانی که تاثیر دلار در تجارت و امور مالی بین المللی در حال کاهش است.

با این وجود، آزادسازی اقتصادی و آزاد کردن فضای اجتماعی یا انتقال قدرت به حاکمیت اکثریت مدنظر نخواهد بود. این روند شاید به طور موقت ایجاد اعتراضات احتمالی را به تعویق اندازد اما نکته مهم آن است که اکثریت ایرانیان از مشکلات اساسی در کشور ناراضی هستند و معتقدند منابع مادی کشور باید صرف رفاه مردم و نه پروژه های خارجی شوند".

خبرنگار شبکه خبری تلویزیونی آلمانی "تاگس شاو" با حضور در تهران در گزارشی درباره پیامدهای پیروزی "رئیسی" در انتخابات اخیر می نویسد:"با انتخاب "رئیسی" جامعه عمیقا تقسیم شده است بسیاری تردید دارند که او بتواند کشور را از بحران اقتصادی نجات دهد و برخی دیگر او را ایفاگر مهم ترین نقش در دوره خلاء قدرت می دانند و معتقدند وی قدرتمندتر خواهد شد.

رئیسی یک روحانی محافظه کار افراطی است. در گوشه ای از پایتخت تهران هواداران او فریاد می زنند که حکم اعدام نتانیاهو امضا شده است. آنان با شور و شوق پیروزی "رئیسی" را جشن می گیرند و می گویند:"این خواست خداست روزهای خوبی در راه خواهند بود.

او پیش تر در قوه قضائیه نشان داده که چه کاری می تواند انجام دهد". یکی از طرفداران او می گوید:"درست است که رئیسی تجربه سیاسی ندارد اما آرزوهای زیادی برای کشور دارد. روحانی با ما خوب رفتار نکرد". علی 45 ساله مردی لاغراندام می گوید امیدوار است دولت رئیسی به زودی کارهایی را انجام دهد تا زندگی روزمره برای مردم راحت تر شود.

او می گوید:"زندگی برای اکثریت مردم سخت شده و بساری گرسنه هستند. روحانی با ما رفتار خوبی نداشت علیرغم آن که مردم به او اعتماد کرده بودند. اکنون رئیسی می گوید اولین کارش رسیدگی به مشکلات معیشتی است".

خبرنگار "تاگس شاو" در ادامه می افزاید:"محسن" 49 ساله در مغازه ای خیاطی در تهران می گوید:"مردم دیگر نیرویی ندارند. فشار اقتصادی و گرسنگی بر بسیاری فشار می آورد. مردان جامعه تنها در این فکر هستند که چگونه برای همسر و فرزندان شان مواد غذایی تهیه کنند.

من امیدی ندارم و فکر می کنم نیم قرن دیگر هم وضعیت چنین خواهد ماند. متاسفانه افراد دانایی بر ما حکمرانی نمی کنند. دلیلی ندارد که پول ما برای کشورهای دیگر در منطقه ارسال شود زمانی که خود نیازمند آن هستیم".

محسن با سرخوردگی می افزاید:"من شب ها با معده خالی می خوابم تا فرزندانم مجبور نباشند گرسنه بمانند اما کشور من در حال کمک به کشورهای دیگر است. آنان به ما می گویند به دلیل تحریم پول نداریم پس از این پول از کجا می آید"؟

محسن از جمله بسیاری از ایرانیانی بود که در انتخابات شرکت نکرد. علی یکی از هواداران رئیسی می گوید:"میزان مشارکت خیلی خوب بود و ما انتظارش را نداشتیم. این بهترین انتخاب است. همه به رئیسی اعتماد دارند. او آیت الله رئیسی خواهد شد". به نظر می رسد این طرفدار رئیسی از دیدش دوره او عصری سرشار از غرور و افتخار تاریخی خواهد بود".

انستیتو سیاستگذاری استراتژیک استرالیا در مقاله ای با تحلیل تاثیر پیروزی رئیسی بر توافق هسته ای احتمالی در آینده می نویسد:"یک ناظر سیاسی رئیسی را چنین توصیف می کند:"مردی که پیش از هر چیز ارادتی عمیقی به کسب قدرت و نه پایبندی متعصبانه به ایدئولوژی دارد".

رئیسی پیروزی خود را در انتخابات مدیون رد صلاحیت های گسترده نامزدها توسط شورای نگهبان است. رئیسی هم چنین پیروزی اش را مدیون تصمیم "دونالد ترامپ" رئیس جمهوری امریکاست که در سال 2018 میلادی آن کشور را از برجام خارج ساخت و تحریم های شدیدی را علیه ایران اعمال کرد.

تصمیم ترامپ بهانه به دست تندروهای ایرانی داد چرا که آنان نیز با برجام مخالف بودند و استدلال می کردند نمی توان به امریکا اعتماد کرد. این موضوع باعث بی اعتبار شدن شعارهای اعتدال گرایان شد که توافق هسته ای را به نفع احیای اقتصاد ایران می دانستند.

در نتیجه، آنان شانسی برای پیروزی در انتخابات نداشتند. به طور منطقی می توان پیش بینی کرد که با ریاست جمهوری رئیسی فضای سیاسی ایران بسته تر خواهد شد و همان فضای محدود در دوره روحانی برای مخالفان دولت (البته اگر از حدود نظام خارح نمی شدند) نیز به شدت کاهش خواهد یافت.

به علاوه، سابقه "رئیسی" نشان می دهد دولت او در برخورد با مخالفان و منتقدان تحمل و رواداری نخواهد داشت. در مقابل، رئیسی احتمالا در مورد برجام انعطاف پذیرتر خواهد بود. دلایلی برای موافقت او با توافق هسته ای وجود دارند.

نخست آن که او متوجه است که حذف تحریم های امریکا برای احیای اقتصاد ایران امری ضروری است. این موضوع باعث محبوبیت بیش تر حاکمیت نزد مردم خواهد شد خصوصا از آنجایی که میزان مشارکت انتخاباتی کاهش یافته و نیاز اساسی به کسب رضایت مردم وجود دارد.

هم چنین، مقام عالی رهبری ایران به وضوح نشان داده اند که مایل به احیای توافق هسته ای هستند. اصرار زیادی وجود دارد که توافق پیش از آغاز به کار دولت رئیسی امضا شود تا دولت روحانی مسئول کمبودهای آن معرفی شود و اثرات مثبت آن به نام رئیسی ثبت شود.

ایران خواستار تعهد کتبی دولت "بایدن" مبنی بر آن است که دولت بعدی امریکا بار دیگر یکجانبه از توافق خارج نشود. با این وجود، بعید است که ارائه چنین تعهدی از سوی امریکا مورد پذیرش نخبگان سیاسی در واشنگتن قرار گیرد چرا که آنان خود خواستار پذیرش محدودیت های بیش تر در برنامه هسته ای ایران از سوی تهران هستند.

هم چنین، امریکا خواستار آن است که پس از حصول توافق هسته ای، ایران در مورد برنامه موشکی خود و حمایت از گروه های نیابتی در منطقه که امریکا آنان را تروریست می داند پای میز مذاکره بنشیند این در حالی است که "رئیسی" هرگونه مذاکره در این مورد را غیر ممکن دانسته است.

واقعیت اما آن است که تنها یک رئیس جمهور اصولگرا چون "رئیسی" می تواند به امریکا امتیاز دهد بدون آن که مجبور شود به مجلس تحت کنترل اصولگرایان و رسانه های تحت کنترل آنان پاسخگو باشد. رئیسی به دلیل جایگاه اش آماده انجام این کار بدون مواجهه با عواقب نامطلوب آن برای خود و دولت اش خواهد بود".