این روزها، در حالی از در و دیوار رسانه‌های عمدتاً یک جریانِ خاص لیستِ وزرا، معاونان و مدیران ریاست جمهوری می‌بارد که برخی لیست‌ها نه تنها «توهین آمیز» به نظر می‌رسد که در نگاه و نظرِ نخست؛ «نگران کننده» نیز می‌تواند تلقی شود، لیست‌هایی که با اصل نظر و دیدگاه رئیس جمهور منتخب نه مغایرت که در تقابل و تضاد است!

به گزارش روز نو :در روزهایی که تعدد روسای ستادهای انتخاباتی سید ابراهیم رئیسی در سرتاسرِ کشور شائبه برانگیز شده بود این حرف که:«دولت بعدی از دلِ ستادها بیرون نخواهد آمد» و«مدیران دولت بعد ربطی به فعالانِ در ستادها ندارد» موید این مسئله بود که نامزد پیروزِ انتخابات 28 خرداد 1400 به صراحت در تلاش است تا در بند و بستِ بازی‌های نحله ای، حزبی و سیاسی گرفتار نیاید. حتی در همان ایامی که انتخابات برگزار نشده(!) برخی لیست‌های رنگارنگ به عنوان وزرای دولت آتی را در فضاهای رسانه‌ای منتشر می‌کردند نیز سخنگوی ستاد رئیسی گفته بود اساساً قرار نیست دولت بعد با این لیست‌ها بسته شود حالا هم که شخص ابراهیم رئیسی ـ بی‌واسطه و بدون لکنت! ـ می‌گوید:«دولت مربوط به یک جریان خاص و جناح خاص نخواهد بود، دولت و مدیران همکار با دولت در سراسر کشور کسانی هستند که وطن‌دوست هستند و دغدغه مردم و انقلاب را دارند...»

>در پختگی و استیلای رئیسی تردیدی وارد نیست اما...

این بحثِ مطرح شده ارتباطی به ابراز نگرانی ندارد که معتقدیم رئیس جمهور منتخب در پسِ سال‌ها قرار داشتن در مناصب مهم وتاثیر گذار، آن مقدار تجربه و پختگی و استیلایی که باید کسب کرده و لابد همگانی که وی را به عنوانِ رئیس جمهوری اسلامی ایران برگزیده‌اند با اطمینان از درک و درایت و توانایی پای صندوق‌ها نام وی را روی برگه ی آراء نوشته‌اند اما در گرماگرم بررسی‌ها و تنگ شدنِ حوصله‌ها و رو شدنِ برخی خواست و مطالبات است که گویی یک جریان خاص با اصراری عجیب تلاش می‌کند چهره‌ها و نام‌ها را به گونه‌ای در کنار هم قرار دهد که به جامعه بقبولاند پیروز انتخابات، جناح و جبهه ی او بوده گویی به زبانی ساده باید بگوییم یک جور مصادره و انحصار طلبی گرداگرد رئیسی در حرکت است و شاید همین بخش به تنهایی نگران کننده‌ترین بخشِ ماجرا باشد.

> لیست‌هایی که تعدد دارد اما تفاوت، نه!

در فراوانی گمانه زنی‌ها و در تعدد لیست ها، نکته ی تعجب‌آوری دیده نمی‌شود که در فاصله ی انتخاب رئیس جمهور منتخب تا روی کار آمدن کابینه ی جدید، همواره این گونه بوده است که گروه‌های سیاسی، محافلِ در طلب قدرت و فعالان سیاسی ـ رسانه‌ای ـ با یا بدون در نظر داشتن نفع و زیان حزبی ـ اقدام به تنظیم لیست‌هایی می‌کنند که برخی دلسوزانه است، برخی یک سویه و بعضی همراه با پیامی آشکار.

فعلاً نمی‌توان بر قاعده ی دلسوزانه بودن یا نبودن بحث کرد اما لیست‌هایی که تا به امروز دیده و مرور شده چند اشتراک عجیب، ویران‌کننده و ترسناک داشته است:

ـ تمامی این لیست‌ها به گونه‌ای تنظیم شده که چهره‌ها عمدتاً از یک جناح خاص در کابینه حضور داشته باشند مبحثی که ادعا و تاکید رئیس جمهور منتخب را دچار خدشه می‌کند گویی، یا نمی‌دانند نگاه و نظر سیدابراهیم رئیسی چیست یا اساساً برای آنان حصول نتیجه از احترام به دیدگاه رئیس جمهور منتخب، مهم‌تر است.
ـ تمامی لیست‌ها به گونه‌ای تنظیم شده که به اصرار چندین و چند نماینده ی مجلس نیز درون آن رویت می‌شود اما در نظر گرفته نمی‌شود که رهبر معظم انقلاب در همین خرداد گذشته ـ دقیقاً 6 خرداد 1400 ـ در دیدار تصویری با نمایندگان مجلس یازدهم صراحتاً بر حذر داشتند نمایندگان را از خالی گذاشتن صندلی‌های بهارستان در متن گفتار رهبر اگرچه توصیه موج می‌زند اما این توصیه، غیر مستقیم به رئیس جمهور منتخب نیز ارائه شده یعنی؛ نمایندگان مجلس در تلاش برای رسیدن به پست وزارتی و اجرایی نباشند و یعنی رئیس جمهور منتخب نگاه و نظرش به نمایندگان مجلس، صرفا در محدوده ی همان قوه ی مقننه باشد و نه همکار در دولت بعد!

هرچند گریز ناپذیر است و چه بسا دولت سیزدهم از نمایندگان نیز در پست‌هایی ـ حتی استانداری‌ها ـ ممکن است استفاده کند اما اگر آقای رئیسی معتقد است:« به این عهدی که با مردم بستیم، باید به آن وفادار ماند، وفاداری به این عهد، آن است که با همه وجود، تلاش برای خدمتگزاری مردم و رفع مشکلات پیشرو و باز کردن گره‌ها باشد. اطمینان داریم با توکل بر خدا، اعتماد به داشته‌های ملت ایران و نیروهای انسانی متراکم به ویژه جوانان و با ذخایر ارزشمندی که کشور از آن برخوردار است، ان‌شاءالله شرایط به نفع مردم و گشایش در زندگی مردم تغییر می‌کند.»(بخشی از بیانات رئیس جمهورمنتخب در نخستین نشست خبری) طبیعتاً باید از خیرِ حضور بهارستان نشینان بگذرد و چشم به دیگر نخبگان داشته باشد کما این که بیرون کشیدن نمایندگان از مجلس به معنای کاستن از تعداد 290 نفره ی مجلس نیست بلکه محروم کردن حوزه‌های انتخابیه از نمایندگانی است که گاه اصلی‌ترین تکیه گاه مردمِ آن منطقه به شمار می‌آیند البته در این باره روزنامه آفتاب یزد، موکداً از رئیس جمهور محترم و منتخب در گزارشی، درخواست کرده بود که از وجود نمایندگان مجلس در دولت سیزدهم بهره نبرد.

ـ تمامی این لیست‌ها مملو از چهره‌هایی است که از نظر جامعه اگرچه منتسب به یک جناح خاص هستند اما مدت‌ها است که تمام شده اند. البته در برخی لیست‌ها و لا به لای برخی چهره‌های موجه، آدم‌های ناموجهی گنجانده شده که در همین ابتدای ماجرا به اصطلاح، چشم و دل مردم را می‌ترساند!

 و در آخر تمامی لیست به طرز عجیب و نگران کننده‌ای بوی مصادره می‌دهد مصادره‌ای که می‌دانیم اگر با بی‌توجهی سیدابراهیم رئیسی

رو در رو شود چه بسا هزینه‌هایی نیز در بر داشته باشد اما مقابله با این لیست هم مترادف با«عهدی است که بسته شده» و نیز‌ مطابق ادعای رئیس جمهور منتخب است که گفته:«در دولت از تمامی جناح‌ها بهره خواهیم برد.»

> احمدی‌نژادی بودن با در دولت احمدی‌نژاد بودن، تفاوت دارد

هرچند آگاهان و تحلیلگران سیاست داخله بارها تاکید کرده اند، در دوران «پساروحانی» تنها و تنها آن دولتی می‌تواند موفق باشد که «فراگیر»، « همه جانبه نگر»، « فراجناحی» و برگرفته از دیدگاه «نخبگانی» باشد اما در همین مسئله نیز برخی در لیست دادن‌ها به اصطلاح«خِلطِ مبحث» می‌کنند یعنی هیچ تفاوتی بین احمدی‌نژادی بودن با بودن در دولت احمدی‌نژاد قائل نیستند. در مثالی بارز می‌توان دو چهره را نام برد؛ «کامران باقری لنکرانی» و «کامران دانشجو»؛ اولی با دولت احمدی‌نژاد کار کرد و وقتی دید با دیدگاه‌های وی نمی‌تواند کنار بیاید کناره‌گیری کرد دیگری اما یک احمدی‌نژادی تام و تمام است و حال این وظیفه و توان و هنرِ دولت است که از همان دولت احمدی‌نژاد نیز به دنبال نیروهای مخلص، پای کار و وطن دوست و در خدمت و فکر مردم باشد.

> اصلاح‌طلبان عصای دست ابراهیم رئیسی

و اما برویم سراغ اصلاح‌طلبانی که عقیده داریم می‌توانند عصای دولت رئیسی در طول 4 یا 8 سال پیش رو باشند.

با نیم نگاهی به آراء نظرات در باره حضور جناح‌های سیاسی، یکی از مهم‌ترین مباحث، حضور 32 ساله ی اصلاح‌طلبان در مصدر امور است البته این اصلاح‌طلبان در معنای اصلاحاتی‌ها است و ربطی به چهره و شخص خاص ندارد. حداقل در سه دولت مرحوم هاشمی رفسنجانی، سید محمد خاتمی و حسن روحانی، طیف عظیمی از اصلاح‌طلبان در مناصب مهم و تاثیرگذار حضور داشتند؛ برخی موفق و منشا خدمات ارزنده و بعضی ناموفق و حتی در معرض اتهاماتی گسترده!

سید ابراهیم رئیسی در همه ی ایامی که برای رئیس جمهور شدن تلاش می‌کرد بر یک مسئله تاکید داشت؛ مبارزه با «بسترهای فساد زا» که البته برخی به اشتباه و به صورت ناقص آن را «مبارزه با فساد» معنا می‌کردند در حالی که رئیسی تاکید داشت باید با «بسترهای فسادزا» مبارزه و مقابله شود.

حضور 32 ساله اصلاح‌طلبان در مناصب مهم به عنوان یکی از عوامل قابل تامل، یعنی تجربه حکمرانی داشتن بسیار مهم است اما «سیدابراهیم رئیسی» در نخستین نشست رسانه‌ای خود می‌گوید:

« پیام حضور مردم در انتخابات ۲۸ خرداد، پیام وحدت و انسجام ملی و ضرورت تغییر در وضعیت و شرایط اقتصادی و زندگی آنها بود.» و این یعنی برای حفظ وحدت و انسجام ملی و نیز ضرورت تغییر در وضعیت و شرایط اقتصادی و زندگی مردم، نمی‌توان بخش یا بخش‌هایی از نیروهای سیاسی ـ اجرایی به صرفِ اصلاح‌طلب بودن را نادیده گرفت. در میانه ی این بحث به این موضوع پرداختیم که:

« احمدی‌نژادی بودن با در دولت احمدی‌نژاد بودن، تفاوت دارد» پس بودن در دولت‌هایی با تمِ فکری اصلاح‌طلبی به منزله ی یکی بودن با اصلاح‌طلبانی که جامعه را قربانی رسیدن به خواست‌های خود کردند تفاوت دارد.
در جامعه ی ایرانی که نیمی از آنان به دلایل متعدد در انتخابات شرکت نکردند، به گواه کارشناسان جامعه شناسی و جامعه شناسی سیاسی، بی‌اعتماد یا اعتمادِ سوخته موج می‌زند پس اگر رئیس جمهور منتخب مدعی است پیام «حضور مردم در انتخابات 28 خرداد» را درک کرده، لابد می‌پذیرد که راه برون رفت از این بی‌اعتمادی، عصبانیت،گلایه مندی و زخم خوردگی، چشم بستن بر بخشی از نیروهای سیاسی به صرف چپ و راست بودن در تضاد با این ادعا است که شخصی مدعیِ تشکیل دولتی فراگیر و فراجناحی باشد. در همین انتخابات گذشته با مرور و مداقه‌ای اندک می‌توان اصلاح‌طلبانی را یافت که هزینه شدند اما کشور و انقلاب را هزینه نکردند، خون دل خوردند اما خون به دل مردم نکردند، گلایه مند بودند اما هم قاطی بازی‌های نخ نما شده ی سیاسی نشدند هم مردم را تشویق به تحریم نکردند، از قدرت کناره گرفتند اما از کنار مردم سانتیمتری فاصله نگرفتند پس اگر می‌گوییم:« اصلاح‌طلبان عصای دست ابراهیم رئیسی»از آن دست اصلاح‌طلبانی می‌گوییم که حتی اگر پای معامله‌های سیاسی هم نشستند طرف خود را نگرفتند بله طرف مردم و روی روال افتادن زندگی مردم را گرفتند.با اطمینان خاطر می‌گوییم: « اصلاح‌طلبان عصای دست ابراهیم رئیسی خواهند بود» زیرا با دیدن لیست‌ها نه تنها شائبه ی سهم خواهی و مصادره به ذهن مان رسید بلکه مطمئن شدیم آنانی که هر صبح و شام با انتشار لیست‌های رنگارنگ، جامعه را دچار ترس و یاس می‌کنند هیچ سنخیتی با رئیس جمهوری منتخب ندارند.

کوتاه سخن این که دولت سیزدهم مختار است از همه ی جناح‌ها و نیروهای سیاسی از تمامی احزاب بهره وری داشته باشد یا نه اما مطمئنیم پشت این لیست ها، خیر و صلاح سید ابراهیم رئیسی و مردم دیده و شنیده نمی‌شود گو این که وجود برخی چهره‌ها به تحریمی‌های انتخابات فرصت خواهد داد تا با اشاره به حضور برخی ها، جامعه را مجاب و مجبور کنند که همچنان از دایره ی نظام و انقلاب بیرون مانند!

> ما لیست نداریم اما تا دل تان بخواهد مصداق داریم!

دست به قلم نشدیم که در نهایت برسیم به چند نام و چهره که اساساً اهل لیست دادن نیستیم اما، با نیم نگاهی به لیست‌های ارائه شده و نیروهایی که فارغ از چپ و راستی می‌توانند جانشین برخی« از گرد راه رسیده ها» شوند به این نتیجه خواهیم رسید که نظام و انقلاب و دولت سیزدهم نباید و نمی‌تواند خود و کشور را از خدمات کسانی محروم کند که دل در گرو این کشور و مردم دارند.

در پایان صرفا و برای خالی نبودن عریضه دست می‌گذاریم بر دو نام؛«سید عباس عراقچی» و«علی اکبر صالحی»، این دو هم با دولت احمدی‌نژاد کار کرده‌اند هم با دولت روحانی؛ اگرچه اصلاح‌طلب به ماهو اصلاح‌طلب نیستند اما بودن در کنار چهره‌های اصلاح‌طلبی شاید این شائبه را نیز به وجود آورده باشد! اما محروم کردن دستگاه دیپلماسی از چنین چهره‌هایی و دل سپردن به برخی که کارنامه‌ای پر از خالی دارند، ظلم به نظام، انقلاب، کشور، دولت سیزدهم و رئیس جمهور منتخب نیست؟! شبیه این چهره‌ها در بین اصلاح‌طلبان بسیار داریم که می‌توانند: «عصای دست ابراهیم رئیسی » باشند.