فرم اولیه این بیماری معمولا در نتیجه افزایش فعالیت مغز و استخوان اتفاق میافتد و در غالب موارده نیز با افزایش گلبول‌های سفید و پلاکت‌های خون همراه است.

در بسیاری از موارد غلظت خون تغییر ژنتیکی است که روی یکی از کروموزوم‌ها اتفاق می‌افتد و در نهایت علائمی ایجاد می‌کند که باعث مزاحمت برای بیمار می‌شود.

این علائم می‌تواند به صورت سردرد، سرگیجه، اختلالات بینایی، ضعف و خستگی پذیری در بیمار باشد. همچنین برافروختگی در صورت و قسمت بالای قفسه سینه و گردن نیز می‌تواند از علائم غلظت خون باشد.

غلظت خون گاهی منجر به افزایش متوسط فشار خون می‌شود که این مورد نیز می‌تواند به علائم بیمار اضافه شود.

 

غلظت خون‌های ثانویه عمدتا به مصرف سیگار و قلیان و همچنین زندگی در ارتفاعات و شهر‌های با آلودگی بسیار بالا ارتباط پیدا می‌کنند. غلظت خون به صورت ثانویه در نتیجه کمبود اکسیژن در خون رخ می‌دهد.

در این موارد باید عواملی که باعث غلظت خون شده اند، کنار گذاشته شوند به طور مثال اگر فرد سیگار و یا قلیان مصرف می‌کند باید آن‌ها را ترک کند و اگر در ارتفاعات زندگی می‌کند باید زندگی خود را به سطح دریا نزدیکتر کند.

اگر فرد در شهری که آلودگی بالایی دارد دچار غلظت خون شده است باید روش زندگی خود را تغییر دهد و برای داشتن زندگی سالم‌تر به شهری با آلودگی کمتر مهاجرت کند.

 

اهدای خون می‌تواند غلظت خون را کاهش دهد، اما کسانی که غلظت خون اولیه دارند و کسانی که غلظت خون ثانویه شدید دارند توصیه نمی‌شود که خون خود را اهدا کنند. این افراد می‌توانند فصد خون شوند، اما نباید خونشان برای بیماران دیگر مورد استفاده قرار گیرد